Islles Salomón del Norte
| ||||
|---|---|---|---|---|
| grupu d'islles | ||||
| Alministración | ||||
| Xeografía | ||||
| Coordenaes | 6°S 155°E / 6°S 155°E | |||
 | ||||
Les Islles Salomón del Norte yeren el grupu d'islles más septentrional del archipiélagu de les islles Salomón sobre les qu'Alemaña declaró un protectoráu en 1885. Primeramente'l Protectoráu Alemán de les Islles Salomón incluyó Choiseul, Santa Isabel, les Shortland y les islles Ontong Java, pero en 1900 estes islles fueron tresferíes al Protectoráu Británicu sobre les Islles Salomón (1899-1978). La mayor de les Islles Salomón, Bougainville, siguió so alministración alemana hasta la Primer Guerra Mundial cuando cayó en manes australianes; dempués de la guerra, pasó formalmente a xurisdicción australiana so mandatu de la Lliga de Naciones.
Na actualidá, les Islles Salomón del Norte orixinales tán estremaes ente la Rexón Autónoma de Bougainville en Papúa Nueva Guinea y l'estáu independiente socesor del Protectoráu Británicu de les Islles Salomón qu'oficialmente ye conocíu como "Islla Salomón".
Historia[editar | editar la fonte]
El 17 de febreru de 1568 l'archipiélagu foi afayáu pol esplorador español Álvaro de Mendaña y Neyra, quien les nomó Islles de Salomón.
N'abril de 1885 foi declaráu un protectoráu alemán (Schutzgebiet) sobre les Islles Salomón del Norte: Bougainville, Buka, Choiseul, Santa Isabel, y Ontong Java.
En 1893 los británicos declararon un protectoráu sobre les Islles Salomón meridionales de Nueva Xeorxa, Guadalcanal, Malaita, y San Cristóbal, y esti protectoráu foi conocíu como Protectoráu Británicu de les Islles Salomón (1899-1978). En 1898 los británicos amestaron les islles de Santa Cruz y Rennell y Bellona.
Nel añu 1900, so los términos del Tratáu de Berlín (1899), Alemaña tresfirió les islles de Choiseul, Santa Isabel, les Shortlands y Ontong Java al Protectoráu Británicu de les Islles Salomón, pero retuvo Bougainville y les sos islles alredor. Alemaña concedió esta reclamación en cuenta de que los británicos abandonaren toa reclamación sobre Samoa.
Misiones[editar | editar la fonte]
La católica Prefactura Apostólica de les Islles Salomón del Norte foi establecida'l 23 de mayu de 1898, segregada del Vicariado Apostólicu de Nueva Pomerania, ya incluyó les islles d'Isabel, Choiseul, Bougainville, y toles isletas so protectoráu alemán.
En 1897 les islles fueron puestes so la xurisdicción de Mgr Broyer, Vicariu Apostólicu de Samoa, y en 1898 formaron una nueva prefeutura baxu Mgr Joseph Forestier, quien moraba en Kieta, na islla de Bougainville. La fiebre yera tan frecuente na misión que la mayoría de sacerdotes que fueron a la islla en 1898 fueron sacaos en camiya pola enfermedá.
En 1911 la misión contenía: 3 ilesies; 3 estaciones; 10 padres maristes; 5 hermanos llaicos; 7 hermanes de la Tercer Orde de María; 2 catequistes samoanos; 5 escueles católiques, con 140 alumnos; 2 orfanatos; y unos pocos centenares de católicos. Los misioneros maristes pertenecíen a la Provincia d'Oceanía, el superior de los cualos moraba en Sydney, Nueva Gales del Sur.