Idioma peligno
 | |
|---|---|
| Faláu en | Antigua Italia |
| Falantes | Llingua muerta |
| Familia | Indoeuropees |
| Estatus oficial | |
| Oficial en | Nengún país |
| Reguláu por | Nun ta reguláu |
| Códigos | |
| ISO 639-1 | nengún |
| ISO 639-2 | |
| ISO 639-3 | pgn
|
 Llingües itáliques na Edá del Fierro, el peligno nel centru d'Italia correspuende ye una de les llingües del área I7 del mapa. | |
El peligno yera un dialeutu del oscu faláu nel área de los pelignos (Valle Peligna, al norte del Samnio, nel Abruzzo) nel I mileniu e. C.
Ta acreditáu por un pequeñu corpus d'una inscripción n'alfabetu llatín, atopada en 1877 datada del sieglu II e. C.[1]
Historia y distribución[editar | editar la fonte]
El territoriu de pelignos taba asitiáu na rexón montascosa al este del llagu Fucino, siendo'l principal asentamientu Sulmo (anguaño Sulmona). De toles llingües sabélicas, ye la meyor documentada dempués del oscu y l'umbru. Les inscripciones en peligno conocíes tán dataes ente'l sieglu III e.C. y el sieglu I e.C. anque la mayoría son de la segunda metá del sieglu II e.C. a la primer metá del sieglu I e.C.
Testos[editar | editar la fonte]
La mayor parte de los testos son curtios y consisten en dedicatories y epitafios, polo que contienen pocu más que nomes propios. Sicasí, dos inscripciones topaes apocayá, son más estenses y consisten n'epitafios polétics. D'estes la inscripción de Herentas apurre'l testu peligno de mayor estensión. La llingua reflexada nesi testu ye inusual, yá que contién carauterístiques propies del oscu y l'umbru. Meiser (1987) suxure que'l testu ye probablemente un esfuerciu d'escribir el peligno yá que el so autor, usa formes de distintes variedaes de pelignos ya inclusive inventó una lletra adicional, y trata d'usar arcaismos por que'l testu nun se paeza tanto al llatín qu'empezara a influyir a la llingua falada.
Bibliografía[editar | editar la fonte]
- Giacomo Devoto, Gli antichi Italici, 2a ed. Firenze, Vallecchi, 1951.
- Vittore Pisani, Le lingue dell'Italia antica oltre il latino, Torino, Rosenberg & Sellier, 1964. ISBN 978-88-7011-024-1
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Giacomo Devoto, Gli antichi Italici, p. 160.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q3832958