Saltar al conteníu

Idioma misio

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Misio
Rexón Misia
Anguaño:
 Turquía
Falantes Estinguíes (s. I e.C.)
Familia Indoeuropéu

  Anatolio(?)
    Misio

Estatus oficial
Oficial en Nengún país
Reguláu por Nun ta reguláu
Códigos
ISO 639-1 nengún
ISO 639-2 {{{iso2}}}
ISO 639-3 yms

L'idioma misio faláu polos misios qu'habitaben la rexón de Misia nel noroeste d'Anatolia. Tiense pocos datos sobre'l misio. Estrabón notó similaridades col lidiu y col frigio. Y, por tanto, frecuentemente considérase qu'una llingua indoeuropea posiblemente del grupu anatolio o paleobalcánico. Sicasí, un pasage d'Atenéu suxer que'l misio taba rellacionáu col idioma peonio faláu nel ver Reinu de Peonia y asitiáu al norte del Reinu de Macedonia.


Situación de l'actual provincia turca de Balikesir, que la so llocalización correspuéndese aproximao cola antigua Misia.

Caltiénse una curtia inscripción que podría ser un fragmentu de misio y que data d'ente los sieglos V y III e.C., atopada na aldega de Üyücek nel distritu Tavşanlı de la provincia de Kütahya. Esi curtia inscripción paez amosar una llingua indoeuropea.[1][2] Sicasí, nun se sabe con seguridad si la inscripción contién un fragmentu de misio o ye a cencielles el dialeutu frigio faláu na rexón de Misia.[ensin referencies] La inscripción acordies cola llectura que Friedrich fai d'ella ye:

ΛΙΚΕC : ΒΡΑΤΕΡΑΙC : ΠΑΤΡΙΖΙ : ΙCΚ
likes : braterais patrizi isk (treslliteración)

Les pallabres braterais patrizi isk interpretáronse como para [los] hermanos y padres, ente que Likes ye posiblemente un antropónimu.[3]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. «Epigraphical database: Native 'Mysian' inscription». Packard Humanities Institute.
  2. The Journal of Indo-European Studies Vol 21, p. 21: "30% of the total number of words can easily be linked up with better known Greek equivalents and thus receive meaningful interpretation."
  3. See J. Friedrich, Kleinasiatische Sprachdenkmäler, 140–141.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • J. Friedrich: Kleinasiatische Sprachdenkmäler

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]