Saltar al conteníu

Idioma español en Bolivia

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Faláu en
Faláu en Bolivia
Númberu de falantes
Datos
Familia castellanu suramericanu
Códigos
Cambiar los datos en Wikidata

El idioma español ye faláu en Bolivia pola mayor parte de la so población, yá seya como llingua materna o como segunda llingua. Na forma de falar el castellán polos bolivianos esisten distintos acentos y modismos. Nes rexones estremeres con otros países comparten los mesmos dialeutos como tamién puede haber voces o pallabres distintes.

Na rexón oriental de Bolivia l'usu del español como llingua materna tiende a ser mayor que nos departamentos de la rexón occidental onde les llingües autóctones como'l quechua y el aimara tienen mayor cantidá de falantes maternos que l'español.

Dialeutos del español en Bolivia

[editar | editar la fonte]
     Voseo xeneralizáu de forma oral y escrita al igual que'l rioplatense     Voseo oral xeneralizáu     Voseo pronominal y oral imperativu xeneralizáu, n'escritu coesisten el vos y el tu     Voseo pronominal oral imperativu escritu, voseo verbal ganando terrenal por cuenta de la cercanía a Arxentina

Español andín

[editar | editar la fonte]

Español camba

[editar | editar la fonte]

Llamáu tamién acentu camba ye faláu na llanura chaco-beniana y los valles de Santa Cruz, rexón qu'inclúi los departamentos de Santa Cruz, Beni, Pando.[1] L'español ye faláu por casi la totalidá de la población d'estes rexones, y tien la so base nel español medieval andaluz, con influencies de llingües natives como'l chiquitano, chané y guaraní, como d'estranxeres como'l portugués y árabe.[1] Y magar ser bastante uniforme ente rexones y clases sociales, esisten sutiles diferencies xeográfiques.

Esti dialeutu ye más corríu y caracterízase pola aspiración de les eses finales. Por casu a la pallabra "pos", la xente de pueblu córta-y la "s" y reemplazar por una aspiración ("pueh"). L'usu del "voseo" ye hexemónicu, L'empléu del diminutivu –ingo y el aumentativu -ango ye esclusivu d'esti dialeutu. Por casu: chiquitingo y grandango. El reemplazu de la lletra "s" por una lletra "j" tamién esiste, y usualmente usáu en pallabres que terminen con "s" se les remplaza pola lletra "j" (exemplu: puej)

El casu de les rexones tropicales de los departamentos de La Paz y Cochabamba, esiste casi una variedá yá que nes rexones de Los Yungas y el Chapare, asemeyar a la de los Andes y los valles, más al norte fundíu col español camba.

Español chapaco

[editar | editar la fonte]

Esti acentu ye faláu principalmente nos valles y el Gran Chaco del departamentu de Tarija, pero tamién na rexón de Villa Abecia y Camargo en Chuquisaca en sud Chichas - Tupiza y les rexones chaqueñas de Chuquisaca y Santa Cruz. Esti dialeutu ye distintu a los antes mentaos, ye una variación o pronunciación del español colonial.

El voseo ye d'usu completu en Tupiza y nel oeste de Tarija, y el restu de les zones citaes. L'acentu del chapaco ye cantáu, con muncho paecíu al jujeño, salteño o tucumano d'Arxentina yá que el territoriu onde se fala antes foi la Provincia rioplatense de Tarija. Entonación asemeyada tener en tol chaco bolivianu, Tupiza (Sud Chichas) y los valles chuquisaqueños de Camargo, Villa Abecia, Azurduy, Alcalá, etc.

Español valluno

[editar | editar la fonte]

Que se fala nos departamentos de Chuquisaca y Cochabamba, que ye una poca paecencia al español andín pero con distinta tonalidá y distintos modismos que nacen del amiestu del español y l'idioma nativu quechua que se fala nos valles de Bolivia.

Por cuenta de que munches instituciones o empreses usen el "tu" y les formes tuteantes de los verbos (na práctica del total de la población nun tien usu) ye bien común atopar información qu'espón que ye'l tutéu y non el voseo la fala de Bolivia.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. 1,0 1,1 El Castellán de Santa Cruz, por Germán Coimbra Sanz, 1992

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]