Llámase identidá d'Euler a un casu especial de la fórmula desenvuelta por Leonhard Euler , notable por rellacionar cinco números bien utilizaos na historia de les matemátiques y que pertenecen a distintes cañes de la mesma:
y
i
π
+
1
=
0
{\displaystyle y^{i\pi }+1=0}
onde:
π (númberu pi) ye un númberu irracional y trascendente que rellaciona'l llargor de la circunferencia col so diámetru y ta presente en delles de les ecuaciones más fundamentales de la física.
π
4
=
∑
n
=
0
∞
(
−
1
)
n
2
n
+
1
{\displaystyle {\frac {\pi }{4}}=\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {(-1)^{n}}{2n+1}}}
e (númberu d'Euler) ye la suma de la serie
y
=
∑
n
=
0
∞
1
n
!
{\displaystyle y=\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {1}{n!}}}
, qu'apaez en numberosos procesos naturales y en distintos problemes físicos y matemáticos y ye tamién un númberu irracional y trascendente.
i (unidá imaxinaria) ye la raíz cuadrada de -1, a partir del cuál constrúi'l conxuntu de los númberos complexos.
0 y 1 son los elementos neutros respeutivamente de l'adición y la multiplicación
Fórmula d'Euler pa un ángulu xeneral.
La identidá ye un casu especial de la Fórmula d'Euler , que especifica que
y
i
x
=
cos
x
+
i
sen
x
{\displaystyle y^{ix}=\cos x+i\operatorname {sen} x\,\!}
pa cualesquier númberu real x . (Nótese que los argumentos pa les funciones trigonométriques sen y cos tomar en radianes .) En particular si
x
=
π
{\displaystyle x=\pi \,\!}
entós
y
i
π
=
cos
π
+
i
sen
π
{\displaystyle y^{i\pi }=\cos \pi +i\operatorname {sen} \pi \,\!}
y yá que
cos
π
=
−
1
{\displaystyle \cos \pi =-1\,\!}
y que
sen
π
=
0
{\displaystyle \operatorname {sen} \pi =0\,\!}
síguese que
y
i
π
=
−
1
{\displaystyle y^{i\pi }=-1\,\!}
Lo cual implica la identidá
y
i
π
+
1
=
0
{\displaystyle y^{i\pi }+1=0\,\!}
Pa una forma alternativa de notar que la identidá d'Euler ye tanto verdadera como fonda, supongamos que:
x
=
i
π
,
{\displaystyle x=i\pi ,\,\!}
nel desenvolvimientu polinómico de y a la potencia x:
y
x
=
1
+
x
+
x
2
2
!
+
x
3
3
!
+
x
4
4
!
+
.
.
.
,
{\displaystyle y^{x}=1+x+{\frac {x^{2}}{2!}}+{\frac {x^{3}}{3!}}+{\frac {x^{4}}{4!}}+...,\,\!}
pa llograr:
y
i
π
=
1
+
i
π
+
(
i
π
)
2
2
!
+
(
i
π
)
3
3
!
+
(
i
π
)
4
4
!
+
.
.
.
,
{\displaystyle y^{i\pi }=1+i\pi +{\frac {(i\pi )^{2}}{2!}}+{\frac {(i\pi )^{3}}{3!}}+{\frac {(i\pi )^{4}}{4!}}+...,\,\!}
simplificando (usando i² = -1):
y
i
π
=
1
+
i
π
−
π
2
2
!
−
i
π
3
3
!
+
π
4
4
!
+
.
.
.
,
{\displaystyle y^{i\pi }=1+i\pi -{\frac {\pi ^{2}}{2!}}-{\frac {i\pi ^{3}}{3!}}+{\frac {\pi ^{4}}{4!}}+...,\,\!}
Al dixebrar el segundu miembru de la ecuación en subseries real ya imaxinaries:
i
(
π
−
π
3
3
!
+
π
5
5
!
−
π
7
7
!
+
.
.
.
)
=
0
;
(
1
−
π
2
2
!
+
π
4
4
!
−
π
6
6
!
+
.
.
.
)
=
−
1
{\displaystyle i(\pi -{\frac {\pi ^{3}}{3!}}+{\frac {\pi ^{5}}{5!}}-{\frac {\pi ^{7}}{7!}}+...)=0\quad ;\quad (1-{\frac {\pi ^{2}}{2!}}+{\frac {\pi ^{4}}{4!}}-{\frac {\pi ^{6}}{6!}}+...)=-1\!}
Puede comprobase la converxencia d'estos dos subseries infinites, lo cual implica
y
i
π
=
−
1
{\displaystyle y^{i\pi }=-1\,\!}
El llogaritmu natural d'un númberu complexu z = a+bi (onde a y b son númberos reales) defínese como:
ln
(
z
)
=
ln
|
z
|
+
i
arg
(
z
)
{\displaystyle \ln(z)=\ln |z|+i\arg(z)}
Onde
arg
(
z
)
=
arg
(
a
+
b
i
)
{\displaystyle \arg(z)=\arg(a+bi)}
ye:
arg
(
a
+
b
i
)
=
{
arctan
(
b
a
)
a
>
0
arctan
(
b
a
)
+
π
a
<
0
,
b
≥
0
arctan
(
b
a
)
−
π
a
<
0
,
b
<
0
+
π
2
a
=
0
,
b
>
0
−
π
2
a
=
0
,
b
<
0
indetermináu
a
=
0
,
b
=
0
{\displaystyle \arg(a+bi)={\begin{cases}\arctan \left({\frac {b}{a}}\right)&\qquad a>0\\\arctan \left({\frac {b}{a}}\right)+\pi &\qquad a<0,b\geq 0\\\arctan \left({\frac {b}{a}}\right)-\pi &\qquad a<0,b<0\\+{\frac {\pi }{2}}&\qquad a=0,b>0\\-{\frac {\pi }{2}}&\qquad a=0,b<0\\{\text{indetermináu}}&\qquad a=0,b=0\end{cases}}}
Notar que con esta definición, arg(z) ta nel intervalu
(
−
π
,
π
]
{\displaystyle (-\pi ,\pi ]}
(l'argumentu nesti intervalu ye conocíu como'l "valor principal del argumentu" o a cencielles "argumentu principal"). Esta definición nun ye la única posible, yá que pudo habese definíu en [0, 2π), etc.
Pa llogaritmos d'otres bases, tiense la siguiente rellación por aciu "cambéu de base" :
log
b
(
z
)
=
ln
(
z
)
ln
(
b
)
{\displaystyle \log _{b}(z)={\frac {\ln(z)}{\ln(b)}}}
Por casu :
ln
(
−
1
)
=
ln
|
−
1
|
+
i
arg
(
−
1
)
=
ln
(
1
)
+
i
π
=
i
π
{\displaystyle \ln(-1)=\ln |-1|+i\arg(-1)=\ln(1)+i\pi =i\pi }
.
Y tamién se cumple:
ln
(
−
x
)
=
ln
(
x
)
+
ln
(
−
1
)
=
ln
(
x
)
+
i
π
,
x
>
0
{\displaystyle \ln(-x)=\ln(x)+\ln(-1)=\ln(x)+i\pi ,x>0}
.
Lo anterior puede deducise de la definición. Tamién puede llograse
i
π
=
ln
(
−
1
)
{\displaystyle i\pi =\ln(-1)}
a partir de la identidá d'Euler, pero nun ye la razón de la deducción de ln(-1). Esti detalle va esplicase de siguío.
Sábese que
y
i
π
=
−
1
{\displaystyle y^{i\pi }=-1}
, pero tamién ye ciertu que
y
−
i
π
=
−
1
{\displaystyle y^{-i\pi }=-1}
o
y
3
i
π
=
−
1
{\displaystyle y^{3i\pi }=-1}
. De fechu polo xeneral:
y
i
π
(
2
k
+
1
)
=
−
1
,
k
∈
Z
{\displaystyle y^{i\pi (2k+1)}=-1,k\in \mathbb {Z} }
L'error que puede cometese equí, ye que si
y
a
=
y
b
{\displaystyle y^{a}=y^{b}}
, entós a = b. Lo anterior ye válidu si a y b son númberos reales, pero en complexos esto non se siempres se cumple. Per ende magar
y
i
π
=
y
−
i
π
=
−
1
{\displaystyle y^{i\pi }=y^{-i\pi }=-1}
, nun ye ciertu que
i
π
=
−
i
π
{\displaystyle i\pi =-i\pi }
. D'esta forma, puede vese que:
ln
(
−
1
)
=
i
π
≠
−
i
π
=
−
ln
(
−
1
)
{\displaystyle \ln(-1)=i\pi \neq -i\pi =-\ln(-1)}
.
Antes mentóse que si se puede llograr
i
π
=
ln
(
−
1
)
{\displaystyle i\pi =\ln(-1)}
cola identidá d'Euler, pero nun ye recomendable faelo, porque puede cometese errores como lu describir más arriba, yá que non siempres se cumple'l fechu de que si
y
a
=
b
{\displaystyle y^{a}=b}
entós a = ln(b).
Otru error ye lo siguiente:
ln
(
−
1
)
=
ln
(
−
1
/
1
)
=
ln
(
1
/
−
1
)
=
ln
(
1
)
−
ln
(
−
1
)
=
−
i
π
{\displaystyle \ln(-1)=\ln(-1/1)=\ln(1/-1)=\ln(1)-\ln(-1)=-i\pi }
.
L'error equí asocede en
ln
(
1
/
−
1
)
=
ln
(
1
)
−
ln
(
−
1
)
{\displaystyle \ln(1/-1)=\ln(1)-\ln(-1)}
. Esto postreru nun ye correutu y el motivu ye que
ln
(
1
/
−
1
)
=
ln
(
1
∗
(
−
1
)
−
1
)
=
ln
(
1
)
+
ln
(
(
−
1
)
−
1
)
≠
ln
(
1
)
+
(
−
1
)
ln
(
−
1
)
=
−
i
π
{\displaystyle \ln(1/-1)=\ln(1*(-1)^{-1})=\ln(1)+\ln((-1)^{-1})\neq \ln(1)+(-1)\ln(-1)=-i\pi }
.
Porque
ln
(
a
b
)
=
b
ln
(
a
)
{\displaystyle \ln(a^{b})=b\ln(a)}
solo cumplir de manera xeneral si a ye positivu. Per un sitiu
ln
(
(
−
y
)
2
)
=
ln
(
(
y
)
2
)
=
2
{\displaystyle \ln((-y)^{2})=\ln((y)^{2})=2}
, pero
2
ln
(
−
y
)
{\displaystyle 2\ln(-y)}
nun ye real, yá que ln(-y) nun ye un númberu real.
El númberu áureo (tamién llamáu númberu d'oru ) ye un númberu irracional , representáu por la lletra griega φ (phi) o Φ (Phi) = 1,61803398874988....
Una de les sos propiedaes ye:
φ
−
1
=
1
/
φ
{\displaystyle \varphi -1=1/\varphi }
Por tanto:
φ
−
1
/
φ
=
1
{\displaystyle \varphi -1/\varphi =1}
Reemplazando '1' na identidá d'Euler,
y
i
π
+
1
=
0
{\displaystyle y^{i\pi }+1=0}
, tiense:
y
i
π
+
(
φ
−
1
/
φ
)
=
0
{\displaystyle y^{i\pi }+({\displaystyle \varphi -1/\varphi })=0}
Por tanto:
y
i
π
+
φ
−
1
/
φ
=
0
{\displaystyle y^{i\pi }+{\displaystyle \varphi -1/\varphi }=0}
φ
⋅
y
i
π
+
φ
2
−
1
φ
=
0
{\displaystyle {\frac {\varphi \cdot y^{i\pi }+\varphi ^{2}-1}{\varphi }}=0}
φ
⋅
y
i
π
+
φ
2
−
1
=
0
{\displaystyle \varphi \cdot y^{i\pi }+\varphi ^{2}-1=0}
Ordenando los términos de la ecuación queda:
φ
2
+
φ
⋅
y
i
π
−
1
=
0
{\displaystyle \varphi ^{2}+\varphi \cdot y^{i\pi }-1=0}
D'esta manera rellacionen siete númberos bien utilizaos, cinco operaciones de les matemátiques y la ecuación cuadrática.
Weisstein, Eric W.. «Euler Formula » (inglés) . MathWorld--A Wolfram Web Resource . Consultáu'l 15 de mayu de 2009.