Saltar al conteníu

Hixene

De Wikipedia
Hixene

La hixene ye'l conxuntu de conocencies y téuniques qu'apliquen los individuos pal control de los factores qu'exercen o pueden exercer efeutos nocivos sobre la so salú. La hixene personal ye'l conceutu básicu del aséu, de la llimpieza y del cuidu del cuerpu humanu. Son una serie de vezos rellacionaos col cuidáu personal qu'inciden positivamente na salú y que previén posibles enfermedaes; coles mesmes, ye la parte de la medicina o ciencia que trata de los medios d'enllargar la vida, y caltener la salú de les persones.

La falta d'hixene puede provocar enfermedaes y reacciones desfavorables non solo pa los humanos, sinón tamién pa los animales y plantes, el cuidu del mediu ambiente va de la mano de la hixene.

Los sos oxetivos son ameyorar la salú, caltenela y prevenir les enfermedaes o infeiciones.

Entiéndense como hixene los métodos que los individuos utilicen pa tar llimpios, como l'usu sobre de xabón, xampú y agua. Pero tamién, pa referise a les rellaciones interpersonales:

  1. Llimpieza y aséu de llugares o persones.
  2. Vezos que favorecen la salú.
  3. Parte de la medicina empobinada pa favorecer la to salú.
  4. Reconocencia, evaluación y control d'aquellos factores o tensiones ambientales que surden nel llugar de trabayu en prevención d'enfermedaes contaxoses que traigan efeutos a quebrantos de salú, quebrantos del bienestar, incomodidad ya ineficacia de los trabayadores y los ciudadanos.
  5. La mala hixene incide de manera direuta na salú de los demás, cola apaición d'enfermedaes. Por casu: les infeiciones de la piel y uñes, la foria, la conxuntivitis, el cólera, la influencia o gripe común, ente otros.
  6. La allugamientu de la basura en llugares determinaos, la prohibición de tirar basura en llugares públicos, caltener parques y árees verdes nun estáu optimo pal esfrute y la recreación de la familia y más.

El términu derivar d'Higía, la diosa del sanamientu na mitoloxía griega.

La hixene y los cuidos empezaron a ser una esmolición pal Estáu a partir de la Revolución industrial, na que se precisó saniar les fábriques, a partir del sieglu XVII. Nes ciudaes portuaries como Buenos Aires surdió esta necesidá coleutiva a partir de les males condiciones d'hixene del puertu, nel qu'abondaben aguarones y tou tipu d'enfermedaes.

Gracies a los esperimentos de Louis Pasteur que probaron la teoría xerminal de les enfermedaes infeicioses, les práutiques hixéniques cobraron suma importancia nes intervenciones médiques y la vida cotidiana de la población como sinónimu de salú.

A partir de mediaos de la década de 1850 empezó a adquirir importancia'l movimientu "higienista", polo cual munches personalidaes influyentes de la medicina n'Arxentina pasen al ámbitu políticu; por casu, Guillermo Rawson, políticu que llegaría a altos puestos; y, antes de rematar el sieglu, el doctor Eduardo Wilde. Dambos participaron viviegamente nes decisiones, tresformamientos a nivel d'estratexes de salú y con una alta participación en cuestiones nacionales arxentines. En países europeos, como Inglaterra, diéronse movimientos asemeyaos qu'empezaron cola epidemioloxía, inaugurada pol estudiu de John Snow sobre'l roxura y el ríu Támesis, tamién a mediaos del sieglu XIX. N'Estaos Xuníos, yá na primer década del sieglu XX, inauguróse'l movimientu d'Hixene Mental, que dio entamu a lo que depués se llamó salú mental por aciu l'acción de Clifford Beers, quien denunció les condiciones hixéniques de los hospitales psiquiátricos.

Servicios hixénicos y locales de descansu

[editar | editar la fonte]
Instalaciones sanitaries móviles.

Los llugares de trabayu tienen de disponer d'agua potable la cuenta y fácilmente accesible. Tamién tienen de disponer de vestuarios, duches, llavaos y retretes, lo mesmo que de locales y zones d'ociu.

Los retretes, vestuarios y duches separaos para homes y muyeres, dotaos de llavabos, asitiaos nes proximidaes de los puestos de trabayu, de los locales de descansu, de los vestuarios y de los locales d'aséu, cuando nun tean integraos nestos postreros.

Les zones designaes pa descansu de los trabayadores pueden variar en tamañu y sofisticación. Como norma xeneral inclúin asitios o sielles y meses. Hai zones de descansu asitiaes nel interior del edificiu del llugar de trabayu, pero tamién hai zones que, anque tán cubiertes, tienen un accesu ampliu al esterior. N'amestadura, hai compañíes qu'aproven llugares al campu.[1]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]