Heremigario
Heremigario | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Vida | |||||
Nacimientu | 400 | ||||
Muerte | Mérida, 429 (28/29 años) | ||||
Causa de la muerte | afogamientu | ||||
Oficiu | militar | ||||
Heremigario o Hermigario (400 – 429, Mérida) foi un xefe militar suevu de principios del sieglu V, qu'apaez citáu nel Chronicon de Hidacio. Según Hidacio, dirixó una espedición sueva a Lusitania a empiezos del añu 429, enfrentándose al rei Genserico darréu primero que ésti colara col so pueblu a África, y atacando les ciudaes de los vándalos, Sevilla y Mérida, onde «foi refundiáu al Guadiana pel brazu de Dios», y morrió afogáu[1][2]
En realidá, nun sabemos casi nada de Heremigario yá que Hidacio, única fonte pal so estudiu, namái lo menta de forma lacónica:
90: V. Gaisericus rex, de Baeticae prouinciaelitore, cum Vandalis omnibus eorumque familiis, mense Maio ad Mauretaniam et Africam relictis transit Hispaniis. Qui, priusquam pertransiret admonitus Heremigarium Sueuum uicinas in transitu suo prouincias depraedari, recursu cum aliquantis suis facto praedantem in Lusitania consequitur. Qui haud procul de Emerita, quam cum sanctae martyris Eulaliae iniuria spreuerat, maledictis per Gaisericum caesis ex his quos secum habebat, arrepto, ut putauit, euro uelocius fugae subsidio, in flumine Ana diuino brachio praecipitatus interiit. Quo ita extincto
mox quo coeperat Gaisericus enauigauit.Hidacio, Chronicon
90. El rei Genserico, dexó les Hispanias nelmes de mayu, con tolos Vándalos y les sos families, y pasó a Mauritania y a África dende les mariñes da la provincia Bética. Antes de faelo foi alvertíu de la espedición del suevu Heremigario poles provincies próximes al llugar del so tránsitu, polo que, volviendo tras, algama al saquiador en Lusitania. Non lloñe d'Emerita, Heremigario inxuriará a la santa mártir Eulalia, mas les sos maldiciones y les de la so redolada fueron ablayaes por Genserico. Fuxíu de les tropes de reserva, más rápida que'l vientu del este, foi bastiáu nel ríu Anas pel brazu divín, y pereció. Muertu'l cual, Genserico
entama aína la navegación.Hidacio, Chronicon
L'historiador alemán F. Dahn nel so monumental Die Könige der Germanen apuntó la posibilidá de que fuera familiar, ya inclusive socesor de Hermerico; esta hipótesis ye compartida por Casimiro Torres en Galicia Sueva señalando la posibilidá de que fuera padre del magister militum Ricimero. Pero lo cierto ye que nun hai constancia documental qu'indique que fuera realmente rei de los suevos.
Otru casu d'una mesmu raigañu común ye Ermengon, soterrada nel interior de la gran basílica de Hipona, afecha al cultu arrianu. El so ricu y distinguíu enterramientu faen de Ermengon un miembru de la nobleza vándala, que sicasí se sentía arguyosa de proclamar la so identidá étnica sueva; el so nome podría ser niciu de la so pertenencia al llinaxe real suevu de Hermerico, seique un familiar direutu de Heremigario.[3]
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- Muhlberger, Steve. Overview of Late Antiquity. 1996.
- Shwarz, Andreas. "The Settlement of the Vandals in North Africa." Andrew H. Merrills, ed., Vandals, Romans and Berbers: New Perspectives on Late Antique North Africa (pp. 49–58). Ashgate Publishing, 2004. ISBN 0-7546-4145-7.
- Thompson, E. A. Romans and Barbarians: The Torne of the Western Empire. Madison: University of Wisconsin Press, 1982. ISBN 0-299-08700-X.