Henri Bergson
Henri Bergson (18 d'ochobre de 1859, París - 4 de xineru de 1941, París), foi un filósofu, escritor, profesor y sociólogu francés. Yera fíu de ma inglesa y pá polacu (xudíu). Viviera colos sos pas dalgunos años en Londres, mas a los nueve años tornó a París, el so llugar de nacencia, onde se naturalizó francés. Ellí fixera los sos estudios, llicenciándose en Lletres, y en 1881 fíxose profesor, dando clase en delles llocalidaes de Francia. En 1889 obtién el doctoráu en Lletres pola Universidá de París, con una tesis sobro Aristóteles. Nel añu siguiente obtién un llugar como profesor nel Collège de France. En 1927 foi galardonáu col Premiu Nobel de Lliteratura, mas debío a les sos males condiciones de salú, nun pue dir a Estocolmu a recibilu. Bergson morrió'l 4 de xineru de 1941 con 81 años.
Esti filósofu consideráu francés, con una oreta filosófica interpretada como una oposición al positivismu materialista, propón un retornu a los items inmediatos de la conciencia. La so idea de puxa vital / Élan vital nun ta referida al tarrén sicolóxicu sinón a la tema de la evolución. El puxu vital sedría una xera de creación non previsible qu'inventa cada vegada formes más complexes.
Llibros espublizaos[editar | editar la fonte]
- Essai sur les données inmédiates de la conscience (1889)
- Le Rire (1899)
- Matière et mémoire (1896)
- L'évolution créatrice (1907)
- L'Énergie spirituelle (1919)
- Les deux sources de la morale et de la religion (1932)
