Saltar al conteníu

Hecateo d'Abdera

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Hecateo d'Abdera
Vida
Nacimientu Abdera (es) Traducirsieglu IVedC
Muerte Alexandríasieglu IIIedC
Estudios
Llingües falaes griegu antiguu
Oficiu historiador, filósofuescritor
Cambiar los datos en Wikidata

Hecateo d'Abdera o Hecateo de Teos (sieglu IVedCAbdera (es) Traducir – sieglu IIIedCAlexandría) foi un historiador y filósofu griegu de la escuela escéptica, nacíu n'Abdera o en Teos y floriáu nel sieglu IV e.C. Nun tien de confundir se col so homónimu'l tamién historiador Hecateo de Mileto que vivió dos sieglos antes.

Discípulu de Pirrón y contemporaneu d'Alexandru Magnu, Hecateo acompañó a Ptolomeo I Soter nuna espedición a Siria, y remontó con él el Nilu hasta Tebas (Diógenes Laercio IX.61) Como resultáu de los sos viaxes escribió dos obres: Egipciaca (de la Filosofía de los Exipcios) y De los Hiperbóreos, que fueron utilizaes como fonte primaria por Diodoro Sículo. Según la Suda (enciclopedia histórica bizantina), tamién escribió un tratáu sobre Homero y Hesíodo. En Contra Apionem, Flavio Josefo utiliza como fuente dos presuntes obres de Hecateo de Abdera, (de los Xudíos y de Abraham), pero duldar de que fueren realmente de la so autoría, según partes de la Egipciaca, que seríen obra d'un xudíu helenísticu, dáu'l so puntu de vista. Esti barruntu ye antigua, pos provién de Herennius Philon, citáu por Oríxenes (Contra Celso, I, 15) qu'añade que si acasu son del autor griegu, ésti "dexóse persuadir polos xudíos y acabó por xuntase a les sos tesis". Sicasí, historiadores como Franz Dornseiff o Arnaldo Momigliano sostienen l'autenticidá de los testos y, poro, la conocencia bastante exactu que los griegos podíen tener de la cultura hebrea.[1]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  • The Messenger of God in Hecataeus of Abdera, Francis R. Walton, The Harvard Theological Review, Vol. 48, #4 (Oct., 1955), pp. 255 - 257.
  1. Cf. Arnaldo Momigliano: -y radici classiche della storiografia moderna (Les raigaños clásiques de la historiografía moderna), páx. 15.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]