Genista germanica

De Wikipedia
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Genista germanica
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Fabales
Familia: Fabaceae
Subfamilia: Faboideae
Tribu: Genisteae
Xéneru: Genista
Especie: G. germanica
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Genista germanica ye una especie del xéneru Genista perteneciente a la familia de les fabacees. Ye orixinaria d'Europa.

O. W. Thomé (1885)
[Fig. 2] Jacob Sturm (1796)
A. Masclef (1891)

Descripción[editar | editar la fonte]

Ye una planta perenne (semi) arbustu que crez hasta un altor de 20 a 60 cm. Los tarmos son erectos a ascendentes. Les cañes nueves son de color verde, peludas y ensin escayos. Les cañes más vieyes son de color marrón, desnudes y llargos escayos d'hasta 2,5 cm de llargor. Los biltos contienen taninos y, como'l de la escoba tintoreru , un tinte mariellu. Les fueyes son de 10 a 20 mm de llargu, 4-8 mm d'anchu y estrechu-ovaes a llanceolaes. El marxe de la fueya ye enteru. Les flores son de color oro, de 8 y 12 mm de diámetru. Tán dispuestes nuna inflorescencia terminal, de trés a cinco centímetros de llargu. Los tarmos de la flor tán cubiertos de pelo que sobresalen. El frutu ye de color negru, marrón, de 8 a 15 mm de llargu, 3-5 mm, densamente pilosos, y contienen 2-5 de granes en forma de lente de color marrón.

Propiedaes[editar | editar la fonte]

Tola planta contién alcaloides tóxicos quinolizidínicos , especialmente les granes, que, como les flores contienen alcaloides al 0,25%. La yerba contién principalmente esparteína.

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Genista germanica describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 710–711. 1753.[1]

Etimoloxía

Genista: nome xenéricu que provién del llatín de la que los reis y reines Plantagenet d'Inglaterra tomaron el so nome, planta Genesta o plante genest, n'alusión a una hestoria que, cuando Guillermo'l Conquistador embarcóse camín d'Inglaterra, arrincó una planta que se caltenía firme, aprofiantemente, a una roca y meter nel so cascu como símbolu de qu'él tamién sería tenáz na so venturera xera. La planta foi la llamada planta genista en llatín. Esta ye una bona hestoria, pero per desgracia Guillermo'l Conquistador llegó muncho primero de los Plantagenet y en realidá foi Godofredo d'Anjou que foi moteyáu'l Plantagenet, porque llevaba un ramito de flores marielles de retama nel so cascu como una insinia (genêt ye'l nome francés del arbustu de retama), y foi'l so fíu, Enrique II, el que se convirtió nel primer rei Plantagenet. Otres esplicaciones históriques son que Geoffrey llantó esti arbustu como una cubierta de caza o qu'él la usaba p'azotase a sigo mesmu. Nun foi hasta que Ricardo de York, el padre de los dos reis Eduardu IV y Ricardu III, cuando los miembros d'esta familia adoptaron el nome de Plantagenet, y depués aplicóse retroactivamente a los descendientes de Godofredo I d'Anjou como'l nome dinásticu.[2]

germanica: epítetu xeográficu qu'alude a la so llocalización en Germania.

Sinonimia

Galería[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. ↑ «Genista germanica». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 5 d'abril de 2014.
  2. ↑ En Nomes Botánicos
  3. ↑ http://www.ildis.org/LegumeWeb/6.00/taxa/9890.shtml

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  1. Heywood, V.H. & Ball, P.W. (1968) Leguminosae. In: Flora Europaea Vol. 2. ed. Tutin, T.G. et al.
  2. Linnaeus, C. von (1753) Sp. Pl.
  3. Czerepanov, S.K. (1981) Plantae Vasculares, URSS. Leningrad.
  4. Poletiko, O.M. (1958) In: Dereviya i kustarniki SSSR, Vol. 4. Moscow, Leningrad.
  5. Schischkin, B.K. (1941) In: Flora URSS, Vol. 11. Mosqua, Leningrad. (Rus)
  6. Tzvelev, N.N. (1987) In: Flora Partis Europaeae URSS, Vol. 6. Leningrad. (Rus)
  7. Rothmaler W. & al. (1988) Exkursionsflora fur die Gebiete der DDR und der BRD. Bd. 2.
  8. Visyulina, O.D. (1954) Leguminosae. In: Flora URSR, Vol. 6. Kiev. (Ukr)
  9. Bonnier G. & Layens G. (1970) Flore complete portative de la France de la Suisse et...
  10. Kiselevski A.I. (1967) Latino-russko-belorusski botanicheski slovar. Minsk. 160 p.
  11. Manfred A. Fischer (Rede.): Exkursionsflora für Österreich, Liechtenstein und Südtirol. Oberösterreichisches Landesmuseum, Linz 2005, ISBN 3-85474-140-5
  12. Siegmund Seybold (Hrsg.): Schmeil-Fitschen interaktiv (CD-Rom), Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2001/2002, ISBN 3-494-01327-6
  13. Schück, Schuck, Stimm: Lexikon der Baum- und Straucharten. Nikol, Hamburg 2002. ISBN 3-933203-53-8

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

  • Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Genista germanica Modifica l'enllaz en Wikidata.
  • Species Plantarum 2:710. 1753
  • USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [Data from 07-Oct-06]. [1]
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Genista_germanica&oldid=3961598»