Galería Nacional d'Arte

Galería Nacional d'Arte
	National Gallery of Art (en)
	muséu d'arte, editorial y muséu nacional
Llocalización
País	Estaos Xuníos
Distritu federal	distritu de Columbia
Ciudá	Washington DC
Coordenaes	38°53′29″N 77°01′12″W / 38.8914°N 77.02°O
	Galería Nacional d'Arte Galería Nacional d'Arte (los EE.XX.)
Historia y usu
Apertura	24 marzu 1937
Direición	Kaywin Feldman; David E. Finley (es) ; John Walker; J. Carter Brown; Earl A. Powell III
Arquiteutura
Arquiteutu/a	John Russell Pope; Ieoh Ming Pei
Visitantes añales	4 074 403
Instalaciones
Formáu por	National Gallery of Art - Gallery 35 (en) , National Gallery of Art - Gallery 10 (en) , National Gallery of Art - Gallery 06 (en) , National Gallery of Art - Gallery 51 (en) , National Gallery of Art - Gallery 12 (en) , Grabados de la Galería Nacional de Arte (es) , Samuel H. Kress Collection of the National Gallery of Art (en) , National Gallery of Art - West Building Gallery 18 (en) y Q118314575
	Web oficial

La Galería Nacional d'Arte (inglés: National Gallery of Art; embrivíu, NGA) ye un muséu d'arte, que s'atopa nel National Mall de Washington D. C.

El muséu fundar en 1937 por un acta del Congresu de los Estaos Xuníos y gracies al sofitu inicial del banqueru y coleicionista Andrew W. Mellon, quien apurrió 15 millones de dólares pa la construcción del edificiu y una sustancial donación d'obres d'arte: 126 pintures y 26 escultures. Esti magnate reforzara la so coleición específicamente pa esti muséu y un afitáu clave pal so oxetivu foi la compra de 21 cuadros del Hermitage de San Petersburgu (Jan van Eyck, Rafael, Ticianu...) que'l gobiernu soviéticu aportó a vender pa llograr divises. Otru magnate de la dómina, Samuel H. Kress, contribuyó a la coleición inicial d'arte italianu con 375 pintures y amás donó 18 escultures.

Edificios y coleiciones[editar | editar la fonte]

El muséu componer de dos edificios xuníos por un pasaxe soterrañu. L'edificiu orixinal, qu'anguaño se conoz como edificiu oeste, abrióse'l 17 de marzu de 1941. Foi consideráu'l mayor de la so dómina construyíu en mármol. Ye de diseñu neoclásicu, con un pórticu con columnes y una cúpula que recuerden el Panteón de Agripa. Tamién tien unes ales simétriques a entrambos llaos de la cúpula. El proyeutu ye de John Rusell Pope, que la so otra gran obra en Washington tamién inclúi una cúpula, el Monumentu a Jefferson.

El diseñu del edificiu esti ye del arquiteutu Ieoh Ming Pei y tamién ye xeométricu, anque estazáu en comparanza col clasicismu del edificiu oeste. Dende l'aire fai pensar en diamantes enxareyaos. Abrió les sos puertes en 1978.

Coleiciones[editar | editar la fonte]

National Gallery of Art

L'edificiu oeste espón una gran coleición de pintures y escultures de maestros europeos, que toma obres dende la dómina medieval hasta'l sieglu XIX, con dellos trabayos anticipadores del sieglu XX d'artistes estauxunidenses.

Ente les obres más importantes del muséu inclúyense trabayos de la dómina gótica y la Renacencia: Duccio (un trípticu de La Natividá), Jan van Eyck (L'Anunciación), Rogier van der Weyden (Semeya d'una dama), Andrea Mantegna (Judit cola cabeza de Holofernes), Vittore Carpaccio (La fuxida a Exiptu), delles obres de Rafael (La Madonna d'Alba, La Madonna Cowper, Semeya de Bindo Altoviti), Giovanni Bellini (La llacuada de los dioses), Giorgione (La Natividá Allendale), Ticianu (Venus y Cupido con un espeyu), El Bosco (La Muerte y el avaro), Durero (Madonna Haller, Semeya de clérigu), Matthias Grünewald (La Crucifixón pequeña), Hans Holbein (Semeya d'Eduardu VI de neñu) y El Greco (Laocoonte y los sos fíos, San Martín y el méndigu). Pero la gran xoya de la coleición acasu seya una pintura de Leonardo da Vinci, la única caltenida n'Estaos Xuníos: Semeya de Xinebra de Benci, procedente de la coleición de los príncipes de Liechtenstein.

La seición barroca y rococó inclúi a maestros como: Nicolas Poussin (L'Asunción de la Virxe), Jan Vermeer (Muyer sosteniendo una balanza), Rembrandt van Rijn (el paisaxe El molín y el Autorretratu de 1659), Rubens, Van Dyck, Orazio Gentileschi (La tañedora de llaúd), Diego Velázquez (La cordurera), José de Ribera (El martiriu de san Bartolomé, ingresáu en 1990), Fragonard (Mochacha lleendo) y Francisco de Goya (La marquesa de Pontejos). En 2013 el muséu adquirió una obra maestra de Gerrit van Honthorst, Conciertu, que nun s'espunxo en públicu dende finales del sieglu XVIII. El costu d'esta compra nun foi reveláu, pero dalgunos espertos envalorar en 20 millones de dólares.

Ente los autores del sieglu XIX, puede citase a Jacques-Louis David (Semeya de Napoleón nel so gabinete de trabayu), Delacroix (Colón y el so fíu en La Rábida), Ingres, Manet (El toreru muertu, El ferrocarril), Claude Monet, Paul Gauguin (Autorretratu), Cézanne (Rapazu con chalecu coloráu) y Vincent van Gogh, xunto a bronces d'Auguste Rodin y la mayor coleición mundial d'escultures de Degas (tanto bronces como prototipos en cera).

El repertoriu d'arte d'Estaos Xuníos ye bien nutríu, con obres famoses de John Singleton Copley (la primer versión de Watson atacáu pol tiburón, 1778), Gilbert Stuart (El patinador), Thomas Cole, George Inness, Mary Cassatt (El palcu), James McNeill Whistler (La moza vistida de blancu)...

Valiosísima tamién ye la seición de dibuxos (31.000) y grabaos; afitáu clave na so formación foi la donación de la coleición Rosenwald, ufiertada en 1943: 22.000 pieces, ente les que se cunten exemplos d'autores como Durero, Rembrandt, William Blake, Paul Gauguin y Picasso según más de 350 xilografíes del sieglu XV, el mayor conxuntu d'esti tipu fora d'Europa. Igualmente esti muséu afirma tener el meyor repertoriu mundial de grabaos de Piranesi. En 1986 el muséu adquirió un escepcional cartón de Rafael pal so famosu cuadru La bella xardinera y en 1991 recibió un terrible conxuntu de dibuxos coleccionáu pol difuntu arquiteutu Ian Woodner, de los que dalgunos s'esibieron nel Muséu del Prado de Madrid en 1986-87; ente ellos cunten exemplos de Sandro Botticelli, Leonardo da Vinci, Rafael, Benvenuto Cellini (Un sátiru), Durero, Rembrandt, Fragonard, Goya y Ingres.

L'edificiu esti centrar en arte moderno y arte contemporáneo, con una coleición qu'inclúi obres de Pablo Picasso (Familia de saltimbanquis), Joan Miró (La masía), Henri Matisse, Jackson Pollock, Andy Warhol, Roy Lichtenstein, Robert Motherwell y la mayor escultura móvil realizada por Alexander Calder. Tamién alluga les oficines centrales del muséu y un centru d'investigación.

En 2015-16 el muséu recibió más de 8.000 pieces procedentes de la Galería Corcoran, institución que tres 150 años d'historia foi clausurada por problemes económicos a finales de 2014. Nesti conxuntu inclúyense exemplos de Delacroix, Edgar Degas, Mariano Fortuny (La eleición de la modelu) y Pablo Picasso.

Xardín d'escultures[editar | editar la fonte]

Na parte occidental del edificiu oeste, al otru llau de la cai 7, atópase'l Xardín d'escultures de la Galería Nacional d'Arte, inauguráu en 1999. Los 25.000 m² de xardín tán alredor d'una fonte circular, arrodiada d'asientos de piedra. Pel hibiernu úsase como pista de patinaxe sobre xelu. Les escultures exhibíes son de Joan Miró, Louise Bourgeois, Roy Lichtenstein, Sol LeWitt y Hector Guimard, ente otros artistes.

Funcionamientu del muséu[editar | editar la fonte]

La Galería Nacional d'Arte financiar con dineru público y privao. El gobiernu federal de los Estaos Xuníos apurre fondos al traviés de donaciones añales, pa sofitar les operaciones del muséu y el so caltenimientu. Toles obres d'arte, según los programes especiales, son realidá gracies a les donaciones privaes y a los fondos del muséu. El muséu nun forma parte de la Institución Smithsonian, pero sí forma parte de les más de 90 instituciones culturales coles que la Smithsonian tien un conveniu d'afiliación.

Dalgunos de los direutores del muséu más importantes fueron John Walter y J. Carter Brown. El direutor anguaño ye Earl A. Powell III.

La entrada a los dos edificios de la Galería Nacional ye gratuita. El muséu abre acaldía pel hibiernu, de 10 de la mañana a 5 de la tarde (de 11 de la mañana a 6 de la tarde los domingos) y con un horariu estendíu pel branu.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

Coordenaes[editar | editar la fonte]

38°53′29″N 77°01′12″W / 38.89147°N 77.02001°O / 38.89147; -77.02001