Fuerte Francia

Fuerte Francia
Alministración
País	Francia
Rexón	Martinica
Tipu d'entidá	comuña de Francia
Alcalde de Fort-de-France (es)	Didier Laguerre
Nome oficial	Fort-de-France (fr)
Nome llocal	Fort-de-France (fr)
Códigu postal	97203 y 97234
Xeografía
Coordenaes	14°36′00″N 61°04′00″W / 14.6°N 61.0667°O
	Fuerte Francia Fuerte Francia (Martinica)
Superficie	44.21 km²
Altitú	0 m
Llenda con	Fonds-Saint-Denis, Le Lamentin, Saint-Joseph y Schœlcher
Demografía
Población	74 921 hab. (1r xineru 2021); - 35 444 homes (2017); - 44 597 muyeres (2017)
Porcentaxe	20.77% de Martinica; 0.11% de Francia
Densidá	1694,66 hab/km²
Más información
Llocalidaes hermaniaes	Belém
	fortdefrance.fr

Fuerte Francia^[2] (francés: Fort-de-France) ye una ciudá francesa asitiada nel departamentu d'ultramar de Martinica. Conocer a los sos habitantes como Foyaleses.

Xeografía[editar | editar la fonte]

Ye un conceyu bien estensu, una y bones dalgunos de los sos barrios (como Balata) atópense bien alloñaos del centru de la llocalidá. La topografía ye bien variada: pasar d'una zona llana frente al mar a una zona bien montascosa nel interior.

Historia[editar | editar la fonte]

Eleición del llugar[editar | editar la fonte]

Mientres los caribes preferíen el llau del vientu (mariña atlántica), la implantación de colonos franceses desenvolver dende 1635 na zona protexida del vientu (mariña caribeña).

La presencia francesa na islla empecipiar en San Pedro, cuando se constrúi'l fuerte San Pedro na desaguada del ríu Roxelane. Sicasí, llueu los colonos van interesar por "la entrada de la mayor badea de la islla", y constrúin un fuerte con empalizada al que llamen Fuerte Real.

Nun contestu de conflictos colos caribes, los holandeses y los ingleses, l'asentamientu de Fort Saint Louis amuesa la so importancia a pesar del ambiente insalubre de les zones pantanoses cercanes. Efeutivamente, la plaza ye bono de defender y ta al abellugu de les nubes, lo que nun asocede en San Pedro. Decídese pos construyir una ciudá en Fort San Luis, tamién llamáu Fuerte Real, que la so pronunciación criolla va dar nome a los sos habitantes: foyaleses.

Desarrollu de la ciudá y rivalidá con San Pedro[editar | editar la fonte]

Sicasí, la decisión d'enllantar una ciudá nun allugamientu tan contrariu nun foi unánime. La movilidá del suelu perxudicaba la construcción y la proximidá de les zones pantanoses causaba fuerte mortalidá por cuenta de la malaria. Amás, diverses catástrofes naturales o humanes afectaron seriamente la ciudá en delles ocasiones:

El 11 de xineru de 1839, un terremotu afara la ciudá.
El 22 de xunu de 1890, un gran quema destrúi los trés cuartes partes de la ciudá colonial, la práutica totalidá de les 1.600 cases de madera construyíu pa prevenir les consecuencies de futuros seísmos, el mercáu y la catedral.
El 18 d'agostu de 1891, un ciclón abláyase sobre la ciudá y causa más de 400 muertes.

D'últimes Fort-de-France, ciudá alministrativa y militar, sufre la competencia de San Pedro, más poblada y más rica gracies al comerciu.

Pero, por ironía del destín, tamién una catástrofe natural va consagrar Fort-de-France nel so papel de primera ciudá de la islla: la erupción del monte Pelée, qu'afara San Pedro'l 8 de mayu de 1902.

Fuerte de Francia nel Sieglu XX[editar | editar la fonte]

La erupción del monte Pelée va consagrar Fuerte de Francia como ciudá de la islla. Sániense y constrúin nuevos barrios, apurriendo a la ciudá'l so actual aspeutu. En cuarenta años, la población triplícase, y pasa de 16.000 en 1894 a más de 52.000 en 1936, y a 66.000 en 1946 pa llegar a los 94.000 en 2003, lo que ye más del 40 % de los habitantes de la islla.

Economía[editar | editar la fonte]

Fuerte de Francia ye'l 5º puertu por volume de contenedores de Francia y sede de la Cámara de Comerciu. Xestiona'l puertu, l'aeropuertu, la Marina Pointe du Bout, la estación marítima ente les islles y el terminal de cruceru de Martinica.

Persones destacaes[editar | editar la fonte]

Aimé Césaire: (1913-2008), alcalde de la ciudá ente 1951 y 2001, y unu de los meyores escritores antillanos, amás de fundador del conceutu de negritú.
Patrick Chamoiseau: (1953-), escritor, Premiu Goncourt en 1992.
Frantz Fanon: (1925-1961), psiquiatra y escritor, autor de "Pieles Negres, Mázcares Blanques".