Frente pa la Lliberación del Enclave de Cabinda
Esti artículu necesita wikificase. |
Frente pa la Lliberación del Enclave de Cabinda | |
---|---|
partíu políticu y organización guerrillera | |
Historia | |
Fundación | 1963 |
Organigrama | |
Presidente |
Rodrigues Mingas Luis Ranque Franque |
Web oficial | |
Esti artículu o seición necesita un ameyoramientu no que cinca a la redaición, la gramática o la ortografía. |
El Frente pa la Lliberación del Enclave de Cabinda (en portugués: Frente para a Libertação do Enclave de Cabinda, FLEC) ye un movimiento separatista de Cabinda, Angola.
El 1 de febreru de 1885 firmóse un tratáu en Simulambucu estableciendo Cabinda como un protectoráu portugués. Irguióse un monumentu más tarde nesa mesma estaya.
El FLEC foi fundáu en 1963 pola xuntura de tres movimientos nacionalistes; MLEC Movemento de Liberação do Enclave of Cabinda (Movemiento de Lliberación del Enclave de Cabinda), CAUNC - Comite d'acção de União Nacional Cabindesa (Comité d'aición d'Unión Nacional Cabindesa), y ALLIAMA - Aliança Nacional do Mayombe (Alianza Nacional del Mayombe). Mayombe ye un monte ente Cabinda y la El Congu.
La bandera de MLEC yera mariella con un sellu nel centro qu'enseñaba el Mayombe.
El cabezaleru del grupu uníu yera Luiz Ranque Franque, que refugó amestar otros movimientos independentistes angolanos. FLEC adoptó una bandera coles franxes bermeyes], marielles y azules horizontales -- un color pa caún de los grupos. L'emblema nuevu (una estrella blanca y un triángulu verde dientro d'un aniellu) foi agregáu nel centru.
En 1975 FLEC constituyó un gobiernu provisional que conduxo Henriques Tiago y que proclamó la independencia de Portugal el 1 d'agostu de 1975.[1] Luiz Ranque yera'l presidente.
Ente payares de 1975 y el 4 de xineru de 1976, l'enclave de Cabinda foi invadíu polos soldaos del Movimientu popular pa la lliberación d'Angola (MPLA), que yera'l movimientu dominante de la independencia nel restu d'Angola, apoyáu de cerca por tropes cubanes. El MPLA ganó rápidamente'l control de les árees urbanes mientres que FLEC controló'l campu.
FLEC desintegróse en tres faiciones; FLEC-Ranque Franque, FLEC-N'Zita, conducíu por N'Zita Henriques Tiago, y FLEC-Lubota, conducíu por Francisco Xavier Lubota. En payares de 1977 otra faición, el Comandu militar pa la lliberación de Cabinda, foi creada. En xunu de 1979 les fuercies armaes pa la lliberación de Cabinda crearon otru movimientu, el MPLC - el movimientu popular pa la lliberación de Cabinda (Movimento Popular de Libertação de Cabinda).
Nos años 1980 FLEC recibió ayuda d'Unión nacional pa la independencia total d'Angola (UNITA), al que s'opusieron el gobiernu MPLA-controlado por Angola, y de Sudáfrica. En 1988 ñaz el- Comité comunista de Cabinda (Comité Comunista de Cabinda) separáu del FLEC y conducíu por Kaya Mohamed Yay.
Nos años 1990 creóse la Unión Nacional pa la Lliberación d'Angola, y lideróla Lumingu Luis Gimby.
El FLEC orixinal foi reformáu en los años 1990, y dos faiciones, FLEC-Renovada, que tenía una bandera blanca con una raya central pero xebrada en tres colores: verde, mariello y prieto, con un aniellu bermeyu nel centru de la bandera y de les fuercies FLEC-Armaes de Cabinda (Forças Armadas de Cabinda - FLEC-FAC).
N'agostu de 2006 un alto'l fueu foi firmáu ente'l gobiernu de FLEC-Renovada y d'Angola. Esto foi denunciáu polos más de los grupos de Cabinda tanto nel interior como nel esterior Cabinda como impostor. FLEC-FAC continúa la so llucha pola independencia tanto nel interior como nel esterior Cabinda.
N'ochobre de 2006 FLEC-FAC pidió la intervención de la Comisión de la Xunión Africana de los Drechos Humanos. El pidimientu siguía tando pendiente a agostu de 2007.
El FLEC recibió ayuda del Gobierno francés.[2]
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ https://uca.edu/politicalscience/dadm-project/sub-saharan-africa-region/angolacabinda-1975-present/
- ↑ AlʻAmin Mazrui, Ali. The Warrior Tradition in Modern Africa, 1977. Page 227.
AlʻAmin Mazrui, Ali. The Warrior Tradition in Modern Africa, 1977. Páxina 227.[1]
- ↑ AlʻAmin Mazrui, Ali. The Warrior Tradition in Modern Africa, 1977. Páxina 227.