Francisco Javier Zaldúa
Francisco Javier Zaldúa | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
1r abril 1882 - 21 avientu 1882 ← Rafael Núñez - Clímaco Calderón →
1878 - 1878 ← Eustorgio Salgar - Salvador Camacho Roldán → | |||||
| Vida | |||||
| Nacimientu | Bogotá, 3 d'avientu de 1811 | ||||
| Nacionalidá |
 Colombia | ||||
| Muerte | Bogotá, 21 d'avientu de 1882 (71 años) | ||||
| Sepultura | Cementeriu Central de Bogotá | ||||
| Estudios | |||||
| Llingües falaes | castellanu | ||||
| Oficiu | Abogáu, Xuez, profesor | ||||
| Creencies | |||||
| Partíu políticu |
Partido Liberal Colombiano (es)  | ||||
 | |||||
Francisco Javier Martínez de Zaldúa y Racines (3 d'avientu de 1811, Bogotá – 21 d'avientu de 1882, Bogotá) foi un abogáu y políticu colombianu. Depués d'una llarga carrera política al interior del Partíu Lliberal, Zaldúa foi escoyíu Presidente de Colombia pal bieniu 1882-1884, pero morrió n'exerciciu del cargu solu 8 meses dempués d'asumilo.
Ye l'únicu presidente de Colombia que finó tando n'exerciciu del cargu, pos cuando Rafael Núñez morrió yera Presidente titular pero taba retiráu del exerciciu.
Biografía[editar | editar la fonte]
Cuando neñu tuvo que ver morrer al so padre nel paredón de fusilamiento por sofitar a Antonio Nariño, en 1816. Estudió nel Colexu de San Bartolomé col respaldu d'un sacerdote amigu de la familia, graduándose de bachiller y d'abogáu (1836); la so brillantez académica dexó que lu nomaren vicerrector dende antes de la so graduación. Mientres munchos años sería conocíu pol so maxistral pedagoxía nes cátedres de derechu canónicu y civil y pola so trayeutoria na caña xudicial, que lo llevó a ocupar dende'l xulgáu municipal de La Palma (Cundinamarca) hasta la maxistratura na Corte Suprema de Xusticia.
En 1853, Zaldúa foi proponente del proyeutu de llei del matrimoniu civil en Colombia.[1]
Per otra parte, Zaldúa foi propietariu de la facienda de Tena, anque los sos terrenes permanecieron incultos.[2]
Trayeutoria política[editar | editar la fonte]
Al par el so desempeñu como xurista, Zaldúa desenvolvió dende 1837 y hasta 1849 l'actividá de parllamentariu, en representación de la capital de la república y col respaldu del naciente Partíu Lliberal. Retirar del Congresu pa exercer como secretariu (ministru) de Gobiernu del presidente José Hilario López, pero solo duró un añu nel cargu y tornó al parllamentu.
En 1863 representó a Cundinamarca na Convención de Rionegro que reformó la constitución. Mientres 15 años tuvo un papel secundariu na política nacional, ensin pasar de ser un juicioso senador por Cundinamarca, según un dedicáu docente, lo que lu lleva a ser por dalgún tiempu, rector de la Universidá Nacional de Colombia. Adquier preponderancia cuando ye designáu pol presidente, xeneral Julián Trujillo como secretariu de Rellaciones Esteriores, cargu qu'ocupa mientres 1878.
Presidencia de la República[editar | editar la fonte]
Cuando pa les eleiciones presidenciales de 1882 el so partíu topábase estremáu ente los radicales y los nuñistas, el nome d'esti veteranu maestru y parllamentariu foi propuestu como candidatu d'unidá, llegando a llograr el respaldu de los conservadores.
Inauguró'l so gobiernu'l 1 d'abril d'aquel añu, cola promesa de reunificar dafechu al lliberalismu y d'apautar una paz duradera col partíu conservador. Pero de momentu'l sector del ex-presidente Rafael Núñez, mayoritariu nel Congresu, retiró-y el respaldu, al ver la independencia que'l presidente esperaba tener pa gobernar y declaróse n'oposición. Pero les aiciones de la oposición tuvieron centraes n'ataques personales infundaos contra'l presidente de la república.
Siendo Presidente de Colombia tocólu a Zaldúa enfrentar un conflictu de llendes con Venezuela y dio la instrucción al abogáu voceru de Colombia de portase, col so contraparte, coles más absolutes derechura y llealtá, pos yera menos vergonzosu perder un pleitu que ganalo utilizando mañas.
Zaldúa finó escontra la una de la tarde del 21 d'avientu de 1882. Un autores dicen que por infartu; otros que por neumonía, porque carecía de bronquitis catarral.[3]
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Aristizábal, Magnolia (mayu de 2012). «matrimoniu civil-en-el sieglu-xix-un alderique-que-perdieron La efímera esistencia del matrimoniu civil nel sieglu XIX». Consultáu'l 7 de marzu de 2017.
- ↑ Rivas, Medardo. «Los trabayadores de tierra caliente». Consultáu'l 7 de marzu de 2017.
- ↑ Cardona Alzate, Jorge (16 de payares de 2016). «Les enfermedaes del poder en Colombia». Consultáu'l 7 de marzu de 2017.
Ver tamién[editar | editar la fonte]
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Francisco Javier Zaldúa 
.
| Predecesor: Rafael Núñez |
 1882 |
Socesor: Clímaco Calderón |
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q3049868- Multimedia: Francisco Javier Zaldúa
