Faru de Ḷḷuarca
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
| Faru de Ḷḷuarca | |
|---|---|
 | |
| Alministración | |
| Entidá alministrativa | Ḷḷuarca |
| Estáu |
 España |
| Coordenaes | 43°32′58″N 6°31′56″W / 43.5495726°N 6.5323149°O |
| Cuerpu d'agua | Mar Cantábricu |
| Inauguración | 15 de payares de 1862 |
| Alministráu por | Autoridá Portuaria d'Avilés |
| Información téunica | |
| Orde | 5º |
| Altor | 9 metros |
| Altor focal | 65 metros |
| Alcance | 14 milles náutiques |
| Lluz carauterístico | L 7 oc 2 L 1 oc 2 L 1 oc 2 |
| Carauterístiques de la lluz |
Óptica catadióptrica fixa allumada por una llámpara de 500 W, con un grupu electróxenu diésel de reserva.
|
| Señales sonores | Sirena Pintsch qu'emite la lletra "L" n'alfabetu morse, con un algame de 10 milles. |
 | |
El faru de Ḷḷuarca ta allugáu na punta Focicón, que zarra pel oriente la ensenada de Ḷḷuarca, nel conceyu asturianu de Valdés. Asitiáu a 300 m del centru la villa, a la vera la ermita la Virxe Blanca y el cementeriu, puede consideráselu, como a los de Tapia o Llanes, un faru "urbanu".
En L'Atalaya, que ye como se llama'l llugar exactu nel que s'asitia'l faru, hebo ente los sieglos XVI y XVIII un fuerte pa defender la villa de los posibles ataques per mar, y ellí, al pie de la Torre Vieya (sieglu IX) yera onde los marineros del Gremio de Navegantes y Mareantes de la villa prendíen fogueres pa guiar a los barcos. Nel sieglu XIV esi gremiu instaló, y pagó pa que funcionara, una lluz en campanariu de la ermita primitiva que se construyó na zona, lo que fizo les veces de faru hasta que, el 15 de payares de 1862, foi inauguráu'l que vemos anguaño.
L'edificiu que se conserva caltién la traza orixinal. Ye rectangular y d'una planta, con teyáu de pizarra con una guardilla na cara Este, parees encalaes y sillares nes esquines. La torre ta semiadosada na cara Oeste, y ye lo más guapo del conxuntu. Tien forma de prisma cuadráu, y llenda direutamente cola carretera del faru, que pasa raspiando'l primer cuerpu de la torre, zarráu y d'unos 5 m d'altor. El segundu cuerpu ta abierto con trés vidrieres en forma d'arcu de mediu puntu, qu'allumen la escalera de caracol de fierro que val pa xubir a la llinterna.
La llinterna, de cristales triangulares, ye de color gris, y ta rematada por una cubierta opaca con pararrayos y veleta. Dientro d'ella hai una óptica fixa de quintu orde, con una llámpara de 500 W. Pa cuando marcha la corriente hai, de reserva, un grupu electróxenu diésel donáu pol plan Marshall dempués de la Segunda Guerra Mundial.
Pa los díes borrinosos el faru tien, dende 1944, una sirena Pintsch.
Bibliografía[editar | editar la fonte]
- Menéndez Solar, Belén, Faros del litoral asturiano. Uviéu, Conseyería de Fomentu del Principáu d'Asturies, 1997.
- Sanz, Eduardo, Faros de Asturias. Xixón, Silverio Cañada Editor, 1990.
Referencies[editar | editar la fonte]
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Faru de Ḷḷuarca.- (castellán) Faros de Asturias
- (castellán) El faru de Ḷḷuarca na web d'El faro de Luisu
| Faros d'Asturies | |
| Tapia | San Agustín | Ḷḷuarca | Bustu | Vidíu | Cuideiru | San Esteban | San Xuan | Peñes | Candás | Torres | Tazones | Lluces | Ribeseya | Llanes | Santumedé | |
Datos: Q8960899- Multimedia: Faro de Luarca