Exiptoloxía n'Arxentina

La exiptoloxía desenvolver n'Arxentina dende fines del sieglu XIX como una disciplina amateur, y dende mediaos del sieglu XX como una disciplina académica y científica. A fines del sieglu XIX Dardu Rocha mercó delles antigüedaes n'Exiptu, trayéndoles a Arxentina; anguaño caltiénense nel Muséu de Ciencies Naturales de La Plata. El pioneru de los estudios académicos foi Abraham Rosenvasser, profesor na Universidá Nacional de La Plata y la Universidá de Buenos Aires. Nesti últimu llugar foi'l primer direutor del Centru d'Estudios Orientales, depués denomináu Institutu d'Historia Antigua Oriental (IHAO), llevando güei el so nome.^[1] Al IHAO depués sumóse-y el Departamentu d'Exiptoloxía del CONICET (agora Unidá d'Investigaciones sobre'l Cercanu Oriente Antiguu) y el Centru d'Estudios d'Historia del Antiguu Oriente (CEHAO) de la Pontificia Universidá Católica Arxentina. La disciplina desenvolver con delles publicaciones académiques, principalmente la Revista del Institutu d'Historia Antigua Oriental (RIHAO), la Revista d'Estudios d'Exiptoloxía (REE) y Antiguu Oriente (AntOr).

Ente los exiptólogos arxentinos de sonadía tien de mentase a Ricardo Caminos, quien enseñó na Brown University (EEXX), y les discípules de Rosenvasser Perlla Fuscaldo y Alicia Daneri, dambos profesores na Universidá de Buenos Aires, investigadores del CONICET y del Centru d'Estudios d'Historia del Antiguu Oriente.

Arxentina foi'l primer país suramericanu n'unviar una misión arqueolóxica al área qu'entendía l'antiguu Exiptu. Ente 1961 y 1963, en respuesta al pidíu de la UNESCO pa salvar los monumentos de Nubia amenaciaos peles agües del banzáu de la nueva represa d'Asuán, Rosenvasser co-dirixó xunto con Jean Vercoutter la escavación del templu d'Aksha, Sudán, de la dómina del Reinu Nuevu.^[2] Más apocayá, Perlla Fuscaldo dirixó la Misión Arqueolóxica Arxentina en Tell el-Ghaba, Sinaí, nel Camín de Horus.^[3]

Nun esistiendo l'estudiu de la exiptoloxía a nivel de grau, les investigaciones y estudios concentrar nos niveles de posgráu d'Historia de les universidaes locales, especialmente la Pontificia Universidá Católica Arxentina y la Universidá de Buenos Aires. N'Arxentina tamién se desenvolvió fuertemente la egiptomanía, con una gran cantidá d'asociaciones non-académiques dedicaes al estudiu del antiguu Exiptu, como'l Centru d'Estudios del Antiguu Exiptu (CEAE) empobináu por Jorge Roberto Ogdon ente 1995 y 2007 y el Centru d'Estudios d'Exiptu y del Mediterraneu Oriental (CEEMO).

Instituciones científiques[editar | editar la fonte]

Centru d'Estudios d'Historia del Antiguu Oriente (CEHAO)
Institutu d'Historia Antigua Oriental (IHAO)
Centru d'Estudios del Antiguu Exiptu y Mediterraneu Oriental (CEEMO)
Unidá d'Investigaciones sobre'l Cercanu Oriente Antiguu (UICOA)

Publicaciones cientfícas[editar | editar la fonte]

Antiguu Oriente (AntOr)
Revista d'Estudios d'Exiptoloxía (REE)
Revista del Institutu d'Historia Antigua Oriental (RIHAO)

Exiptólogos[editar | editar la fonte]

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Orientalismu n'Arxentina

Referencies[editar | editar la fonte]

[1] "Estudios egiptológicos", sitiu web del CEEMO

[2] "Reseña d'un salvataje y homenaxe al so xestor", Revista Muséu 3/20, 2006

[3] sieglu-viiac "Científicos arxentinos topen n'Exiptu restos del sieglu VIIe.C.", La Nación 1999

[1]

[2]

[3]