Saltar al conteníu

Eucalyptus

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Eucalyptus
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Rosidae
Orde: Myrtales
Familia: Myrtaceae
Subfamilia: Myrtoideae
Tribu: Eucalypteae
Xéneru: Eucalyptus
L'Hér.
Distribución
distribución natural
distribución natural
Especies
Sinonimia
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

L'ocalitu[2] (Eucalyptus) L'Hér. (del llatín eucalyptus y esti del griegu ευκάλυπτος (efkályptos) que significa «bien cubiertu» refiriéndose a la grana na so cápsula) ye un xéneru d'árboles (y dalgunos arbustos) de la familia de les mirtáceas. Esisten alredor de 700 especies, la mayoría naturales d'Australia. Na actualidá atópense distribuyíos per gran parte del mundu y por cuenta de la so rápida crecedera frecuentemente empléguense en plantíos forestales pa la industria papelesra, maderera o pal llogru de productos químicos, amás del so valor ornamental.[3][4]

Descripción

[editar | editar la fonte]

Talla y porte

[editar | editar la fonte]

Los ocalitos son árboles perennes, de porte rectu. Pueden llegar a midir más de 60 m d'altor, magar se fala d'exemplares yá sumíos qu'algamaron los 150 metros.[5] La corteza esterior (ritidoma) ye marrón clara con aspeutu de piel y esprender a tires dexando manches grises o parduces sobre la corteza interior, más llisa.[3]

Les fueyes nueves de los ocalitos son sésiles, ovalaes, abuxaes y de forma falciforme. Estes allárguense y tórnense d'un color verde azuláu brillante d'adultes;[6] contienen un aceite esencial, de característicu golor balsámico, que ye un poderosu desinfestante natural [ensin referencies]. En aromaterapia emplegar pola parte emocional como un estimulante con efeutu despejante, y pola parte física como antiviral, expectorante y nasal.

Usos terapéuticos

[editar | editar la fonte]

L'aceite esencial de les fueyes d'ocalitu ye usáu como descongestionante nasal y pa combatir infeiciones respiratories. Utilizar en forma d'untaza, en pastillas, carambelos inhalantes, fervinchos, xarabes o en vaporizaciones. L'aceite usar de forma tópica como tratamientu pa dolores musculares y d'articulaciones, según pa tratar l'herpes llabial. Tamién sirve como empuste de mosquitos natural [ensin referencies]

Reforestación

[editar | editar la fonte]

Reforestación por aciu ocalitos n'España

[editar | editar la fonte]
Plantíu d'ocalitu en Galicia cerca de Viveru.

N'España esisten dos especies d'ocalitu dende'l sieglu XIX: l'ocalitu blancu (llargamente distribuyíu por Galicia y la cordelera cantábrica) y l'ocalitu coloráu (con una distribución más interior, nel suroeste peninsular).

L'ocalitu foi introducíu en Galicia en 1860 por Frai Rosendo Salváu, misioneru n'Australia por aciu la unviada de granes a la so familia en Tui,[7] pol so valor ornamental dáu'l so gran porte. Darréu instaláronse numberosos arboretos, esvalixaos pola xeografía española, pal estudiu y comparanza de les distintes especies.

Gracies al Patrimoniu Forestal d'Estáu emplegó una política de reforestación por aciu especies de crecedera rápida, principalmente'l pinu y l'ocalitu, lo cual llevó al aumentu d'actividá forestal.

Escontra fines de 1973, fueren llantaes con esti xéneru alredor de 390 277 ha , ensin cuntar los plantíos en filera. Dos región son importantes: el suroeste (n'especial Huelva), con 269 029 ha llantaes, y el noroeste, a lo llargo de les mariñes cantábrico y atlántico, con 120 998 ha.[ensin referencies] Anguaño envalórase que la superficie española ocupada por ocalitos ye d'unes 760000 ha que representa daqué más del 3% de la superficie mundial d'ocalitos.[8]

D'ente tolos árboles usaos anguaño en cultivos forestales, l'ocalitu destaca pola so rápida velocidá de crecedera y gran volume de producción de madera, usándose principalmente pa la fabricación de papel.

L'ocalitu convirtióse un árbol bien investigáu y polémicu. Dellos estudios afirmen que la biodiversidá de los plantíos vese afeutada y que la mesofauna del suelu ye más probe en plantíos d'ocalitu qu'en montes autóctonos españoles, en plantíos de pinu marítimu (Pinus pinaster) y en sufrerales.[9] Coles mesmes, estos plantíos intensivos son una amenaza pa munchos anfibios y reptiles ibéricos, na midida que suponen l'alteración y/o perda de la vexetación autóctona y cambeos importantes na dinámica de los ecosistemes orixinales.[10]

Si embargo, ENCE, grupu empresarial venceyáu al ocalitu, afirma que "l'ocalitu ye un árbol de gran valor medioambiental, eficiente nel usu de l'agua, el so cultivu sostenible favorez la biodiversidá, amenorga'l riesgu de quemes, apurre nuevos espacios naturales, recupera suelos degradaos o inservibles y arriquez el so paisaxe". Afirmaciones probablemente discutibles en parte ó totalmente. Asina, la Coordinadora Ecoloxista d'Asturies ye bien crítica con esta especie.

Tolerancia al fríu

[editar | editar la fonte]
Plantíu d'ocalitos a la banda de la Ruta 1 en Paraguái.

La mayoría de los ocalitos nun toleren les xelaes, o toleren llixeres xelaes d'hasta -3 °C a -5 °C; los más resistentes al fríu son los llamaos «ocalitos de nieve», tales como Eucalyptus pauciflora, el cual ye capaz d'aguantar fríu y xelaes d'hasta -20 °C. Dos subespecies, Y. pauciflora subsp. niphophila y Y. pauciflora subsp. debeuzevillei en particular, son más resistentes al fríu y pueden tolerar iviernos dafechu severos. Delles otres especies, especialmente de los altos pandos y de los montes del centru de Tasmania tales como Eucalyptus coccifera, Eucalyptus subcrenulata, y Eucalyptus gunnii, producieron formes desaxeradamente resistentes al fríu y procúrase grana d'esos llinaxes xenéticos que se llanten pa ornamientu n'árees más fríes del mundu.

Eucalyptus camaldulensis o ocalitu coloráu.
Ocalitu coloráu, detalle de fueyes y opérculos.

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

El xéneru foi descritu por Charles Louis L'Héritier de Brutelle y publicáu en Sertum Anglicum, p. 11 [1], pl. 20 [2], 1789[11] La especie tipu ye Eucalyptus obliqua L'Hér., 1789.

Etimoloxía

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Sinónimos en Kew
  2. Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: ocalitu
  3. 3,0 3,1 Luzar J. (2007). The Political Ecology of a “Forest Transition”: Eucalyptus forestry in Southern Peruvian Andes. Ethnobotany Research & Applications.
  4. Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes Timbuktu
  5. «Eucaypt redemption». Eastern Native Tree Society. Consultáu'l 19 de payares de 2008.
  6. Brooker & Kleinig (2001)
  7. Australia acaba la catedral qu'empecipió frai Rosendo Salváu. El sacerdote benedictín de Tui, que traxo a Galicia les primeres granes d'ocalitu, punxo la primer piedra del templu católicu de Perth nel añu 1863
  8. Greenpeace. Informe sobre plantíos d'ocalitu n'España y Portugal
  9. Martins, 1983, en Pérez Moreira, 1992; Bará et al, 1985; M. Assalino et al, 1989, citáu por Paiva,1990; Serralheiro & Madeira,1994
  10. Márquez & Lizana, 2002
  11. «Eucalyptus». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 8 de marzu de 2014.
  12. Eucalyptus en Paiva J. (ed.), Flora Ibérica, vol. 8, capit. XCV, p. 76-82, 3ª Reimp., 2008, CSIC/RJB, Madrid
  13. Feuillet L., Lexique Français-Grec, p. 118, Belin frères, Paris, 1897

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • Brooker, M.I.H.; Kleinig, D.A. (2006). Field Guide to Eucalyptus. Melbourne: Bloomings.3ª ed. ISBN 1-876473-52-5 vol. 1. South-eastern Australia
  • Pankhurst, Richard (1968). Economic History of Ethiopia. Addis Ababa: Haile Selassie I University.
  • Historia natural, Volume 4. MCMXCVIII. Grupu Editorial Océanu. Barcelona, España. ISBN 84-494-0701-X (Enciclopedia). ISBN 84-494-0705-2 (Volume 4)
  • Ciencies de la Naturaleza, Volume 5. 1997. Grupu Editorial Planeta. Barcelona, España. ISBN 84-08-46167-2 (Enciclopedia). ISBN 84-08-46172-9 (Volume 5)

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]