Saltar al conteníu

Estáu d'emerxencia

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia

El estáu d'emerxencia o d'esceición ye unu de los rexímenes d'esceición que puede dictar el gobiernu d'un país en situaciones escepcionales.

Esti estáu d'emerxencia díctase, xeneralmente, en casu de perturbación de la paz o del orde internu d'un Estáu, yá seya por cuenta de catástrofes, biltos d'enfermedaes contaxoses, graves circunstancies polítiques o civiles qu'afecten y torguen la vida normal d'una comunidá, rexón o país.

Mientres esti llamáu réxime d'esceición, el gobiernu acútase'l poder d'acutar o suspender l'exerciciu de dalgunos derechos ciudadanos en virtú de la defensa o seguridá nacional. Los derechos acutaos pueden ser los relativos a la llibertá y seguridá personales, la inviolabilidad de casa y la llibertá de xunta y de tránsitu; nos sistemes democráticos, la Constitución preve un papel del Parllamentu na so convocatoria y na so conclusión.[1] Mientres esi estáu les fuercies armaes d'un país pueden asumir el control d'orde internu.

Regulación per país

[editar | editar la fonte]

En Colombia esiste l'estáu de "Desastre Nacional", que aplicóse en situaciones como'l biltu de gripe porcín de 2009 (virus AH1N1), cuando se presentaron más de 12 casos sospechosos d'infeición col virus, y coles mesmes rexistróse la primer muerte'l 10 de xunu de 2009.[2] L'estáu d'emerxencia aplicar mientres el colapsu de delles pirámides nes cualos millares de ciudadanos perdieron el so dineru al traviés d'ésta estafa.

N'España, hai tres graos d'estaos d'emerxencia o rexímenes d'esceición: estáu d'alarma, estáu d'esceición y estáu de sitiu. Tán recoyíos na constitución (artículu 116), que llinda los derechos que pueden ser suspendíos. Sicasí, la so regulación ta establecida pola Llei Orgánica 4/1981. Información sobre la tema del Ministeriu de Defensa.

Mientres estos estaos nun puede eslleise'l Congresu. Los demás poderes constitucionales del Estáu nun pueden tampoco atayase. Si'l Congresu tuviera disueltu o hubiera expirado el so mandatu, les competencies del Congresu seríen asumíes pola so Diputación Permanente.

La declaración de los estaos d'alarma, d'esceición y de sitiu nun modificar el principiu de responsabilidá del Gobiernu y de los sos axentes reconocíos na Constitución y nes lleis.

En Perú, l'estáu d'emerxencia ye dictáu pol Presidente de la República con alcuerdu del so Conseyu de Ministros con cargu de dar cuenta al Congresu de la República. Esti estáu puede ser declaráu en tou o en parte del territoriu nacional y nun puede entepasar d'un plazu de sesenta díes. Trescurríu esi plazu, por aciu nuevu decretu, el Presidente puede prorrogar l'estáu. Nun esiste llende de prórrogues.

Los derechos que pueden acutase son:

Arxentina

[editar | editar la fonte]

N'Arxentina , onde-y lo denomina Estáu de Sitiu, ta rexíu pol artículu 23 de la Constitución, que se propón en casu de "conmoción interior o ataque esterior que pongan en peligru l'exerciciu de la constitución y les autoridaes creaes por ella"(art. 23).

Referencies

[editar | editar la fonte]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]