Führerprinzip
Führerprinzip (['fyːʀɐpʀɪn'ʦiːp]) ye un términu alemán traducible como «principiu d'autoridá», «principiu del xefe», «principiu de supremacía del xefe», «caudillismo» o «obediencia absoluta». Referir a un sistema xerárquicu de líderes (similar al sistema militar) que tienen una absoluta responsabilidá nel área de la so competencia y que tienen de responder solo a una autoridá cimera pretendiendo obediencia absoluta de les sos subalternos. El Führerprinzip foi un conceutu políticu y propagandísticu nel Nacionalsocialismu alemán.
Puntos esenciales[editar | editar la fonte]
El Führerprinzip como aspiración a una estructura política[editar | editar la fonte]
El Führerprinzip foi espuestu por Adolf Hitler nel capítulu de Mein Kampf sobre «La personalidá y la concepción racista del Estáu». Equí Hitler critica esi principiu, y comparar con un ciertu llegalismu xurídicu que, pol so aferramiento a la lletra de la llei, nun dexa ver lo que ye bonu pal pueblu. Sería recomendable citar otra parte del llibru Mein Kampf pa establecer cómo dicía Hitler que tenía d'aplicase esti principiu al so Estáu ideal:
Tou intentu de llevantar la Nación va ser refugáu, en tantu implique la estinción d'un réxime, inclusive malu, en cuantes que seya una infracción al "principiu d'autoridá". El "principiu d'autoridá" nun ye, amás, un mediu pa llograr un fin, sinón otra manera, ante los güeyos d'estos fanáticos de la oxetividá, representa'l fin mesmu, lo que ye más que suficiente pa esplicar la murnia esistencia d'esi principiu. Asina ye que, por casu, toa tentativa escontra una dictadura sería acoyida con indignación, inclusive si'l so propulsor fora un Federico'l Grande y si los representantes políticos d'una mayoría parllamentaria momentanea nun pasaren de vieyos incapaces o d'individuos mediocres. La llei de la democracia paez más sagrada pa unu d'esos doctrinarios que'l bien de la Nación. Va Protexer, poro, la peor tiranía qu'aniquila al so pueblu, namás que "el principiu d'autoridá" tea incorporáu a ella, coles mesmes que va refugar inclusive'l más benéficu de los gobiernos desque nun correspuende a la so concepción de democracia.—Adolf Hitler: Mein Kampf
Xerarquía[editar | editar la fonte]
Estáu y sociedá debíen lóxicamente tar encimentaos xerárquicamente sobre la base d'una selección de «los meyores». Cada funcionariu yera un «Führer» que na so zona, según el principiu d'orde y obediencia (de por sí militar), partía órdenes; los sos subalternos («Volksgenossen», paisanos) solo podíen aconseyalo, a lo sumo. Cada Führer yera designáu pol Führer del siguiente rangu. Según Hitler, como Führer superior de toos y conductor del Estáu solo él podía ser teníu en cuenta.
Volksgemeinschaft[editar | editar la fonte]
La base social del Führerprinzip políticu-militar atopó la so base na idea de la Volksgemeinschaft (comunidá del pueblu).
Aplicación a los negocios[editar | editar la fonte]
Consiste en conceder mayor responsabilidá y autoridá per parte del conseyu empresarial o empresariu individual escontra los sos respeutivos departamentos vease financieru, llaboral, loxísticu … Por aciu esti principiu pretende evitase conflictos de índole comunicativa, organizativa, social, etc., yá que cada trabayador tien un responsable a quien dirixise. Esti responsable tien de velar pol cumplimientu de la xera, una y bones él pon en riesgu'l so puestu. Asina pretende inducise consciencia a los trabayadores del valor de la so actividá y la so importancia nel conxuntu empresarial creando una comunidá. Comparte fundamentos col corporativismu.
Ver tamién[editar | editar la fonte]
Bibliografía[editar | editar la fonte]
- Martin Broszat: Der Staat Hitlers, München 1969.
- Gerhard Hirschfeld, Lothar Kettenacker (Hg.): Der Führerstaat: Mythos und Realität, Stuttgart 1981.
- Norbert Frei: Der Führerstaat. Nationalsozialistische Herrschaft 1933–1945, München 2000
- Juan Arencibia de Torres: El Xefe y les sos cualidaes. Edición San Martín, 1989
- Jordi López Camps y Isaura Leal Fernández: Aprender lideralgu políticu. Paidós Ibérica, 2005.
- Arthur Reinhold Herrmann y Arthur Ritsch: La economía na cosmovisión Nacionalsocialista. Ediciones Sieghels, 2010
Referencies[editar | editar la fonte]
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
