Archiducáu d'Austria

	estáu del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu
Alministración
Capital	Viena
Relixón oficial	Ilesia Católica
Xeografía
Coordenaes	50°N 20°E / 50°N 20°E

El Archiducáu d'Austria foi unu de los más importantes Estaos que conformaron el Sacru Imperiu Romanu Xermánicu. Yera'l centru de la Casa d'Habsburgu, y surdió por elevación del margrave a duque d'Austria nel añu 1156, y este a archiduque en 1359, que sería'l precursor del Imperiu austriacu en 1804.

Historia[editar | editar la fonte]

Margraviato y ducáu d'Austria[editar | editar la fonte]

Na dómina del Imperiu carolinxu, los territorios que formaríen el futuru archiducáu componíen una marca, la llamada marchia orientalis. Tres la batalla de Lechfeld, en 955, los xermanos fueron moviendo a la etnia eslava de la rexón y escontra 960 crearon un margraviato. Dende'l 976, el territoriu tuvo sol dominiu de la casa de Babenberg, que llamaron a la rexón Ostarrîchi. Esti términu derivaría darréu nel nome alemán d'Austria: Österreich (reinu del este).

En 1156 el Privilegium Minus Austria alzó'l territoriu a la categoría de ducáu, y en 1192, la familia de Babenberg adquirió'l ducáu d'Estiria. Cola muerte de Federico II en 1246, la llinia Babenberg escastóse y Otakar II de Bohemia, herederu n'aplicación de les disposiciones del Privilegium Minus, controló efeutivamente los ducaos de ducáu d'Austria, Estiria, Carintia y Carniola. Sicasí, tres la so derrota na batalla de Marchfeld, en 1278, Rodolfo I d'Habsburgu obligó a Otakar a apurri-y Austria, que foi xunida a los sos dominios adquiríos en Suabia. Empezaba asina la dinastía de los Habsburgu.

Elevación a archiducáu[editar | editar la fonte]

En 1359, el Privilegium Maius foi un falsu documentu utilizáu por Rodolfo IV d'Austria p'alzar el so estatus al d'archiduque, pero esto nun foi reconocíu pol Sacru Imperiu. L'archiducáu nun sería reconocíu hasta qu'en 1453 Federico III tomó'l control imperial pa la casa d'Habsburgu. D'esta manera, Austria convertir nel primer Estáu en designase como archiducáu. Nos sieglos XIV y XV, los Habsburgu empezaron a atropar otres provincies nes proximidaes.

Coles mesmes, los Habsburgu empezaron a atropar territorios lloñe de les sos tierres hereditaries. En 1477, l'archiduque Maximiliano, fíu únicu del emperador Federico III, casóse cola heredera de Borgoña, adquiriendo por tanto la mayor parte de los actuales Países Baxos y del Francu Condáu pa la familia.

Dende 1512, l'Archiducáu d'Austria convertir nel centru de la Circunscripción d'Austria, unu de los círculos imperiales del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu. En 1526, arriendes de la batalla de Mohács, los gobernantes d'Austria ampliaron los sos territorios, colo que la parte de Bohemia y d'Hungría non ocupada polos otomanos quedó sol so poder.

Nos sieglos XVII y XVIII los Habsburgu estendieron descomanadamente los sos territorios ante la descomposición del poder otomanu (1699 y 1718) y poles reparties del heriedu hispanu (1713-1714) y de Polonia (1772 y 1795).

Proclamación del imperiu[editar | editar la fonte]

Dicha espansión favoreció que, en 1804, l'emperador del Sacru Imperiu y archiduque d'Austria, Francisco I, promoviera la so elevación a la categoría d'imperiu, como reacción a la proclamación de Napoleón I como emperador de Francia. Dos años dempués, el mesmu Francisco I eslleiría'l Sacru Imperiu Romanu Xermánicu y solo caltendríase l'incipiente Imperiu austriacu.

Tres dellos intentos fallíos de reforma constitucional, l'Imperiu Austriacu tresformar nel Imperiu austrohúngaru de resultes direuta de la derrota sufierta na Guerra de les Siete Selmanes y gracies al Compromisu Austrohúngaru de 1867 sol reináu de Francisco José I, otorgando igualdá de estatus a los territorios húngaros. El títulu d'Archiduque d'Austria siguiría siendo usáu pola familia imperial hasta la so desapaición en 1918 al eslleise l'Imperiu Austrohúngaru.

Duques y Archiduques d'Austria[editar | editar la fonte]

El primer documentu onde se menta *Ostarrîchi* data del 996.

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Notes y referencies[editar | editar la fonte]

Bibliografía[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]