L'Antártida

Mapa de l'Antártida

Base Antártica

L'Antártida ye un continente asitiáu na parte más meridional de la Tierra, dende los 60° de llatitú sur, y comprende: l'Océanu Glacial Antárticu, Archipiélagos ya Islles, amás del Continente, el cual tien una forma cuasi circular de 4.500 quilómetros de diámetru.

Ye'l continente más eleváu del mundu, con una altitú media de 2.000 metros sobre'l nivel del mar.

El monte Erebus ye un volcán activu de la Antártida asitiáu na costa oriental de la islla Ross. La so elevación ye de 3.794 metros.

L'espesor mediu del xelu que cubre'l continente ye de 2.500 metros, siendo el máximu espesor rexistráu de 4.800 metros.

Glaciar de la Península Antártica

Formación xeolóxica

L'Antártida ye una masa continental qu'ocupa el Polu Sur xeográficu del nuesu planeta y hasta fai 160 millones de años tuvo auníu a la India, África, Australia y América del Sur, formando el supercontinente Gondwana.

El clima antárticu

Durante'l branu el continente tien una superficie de 14 millones de quilómetros cuadraos pero nel iviernu, el mar conxélase y la superficie aumenta hasta los 30 millones de quilómetros cuadraos. Esta carauterística añal col camudamientu de les estaciones fai que se nome el "Continente Pulsante".

Historia

El descubrimientu del continente podría corresponder al esplorador español Gabriel de Castilla, en 1603, que tendría llegao a los 64°S y avistado tierra neses llatitúes (que podría ser dalguna de les isles Shetland del Sur), d'acuerdo col testimoniu de 1607 d'un marineru holandés que navegara con él, y una publicación tamién holandesa de 1622. Yá nel sieglu XVIII yera frecuente que 'foqueros' (cazadores de foques) españoles y sudamericanos s'allegasen a les Antilles del Sur y a les costes de la península Antártica. Sin embargo, la divulgación de la existencia concreta d'esti continente efectuóse a principios del sieglu XIX, por parte de cazadores de foques y ballenes, que sólo permanecíen el tiempu necesariu pa les sos actividaes de caza y depués salíen antes del entamu del inviernu polar.

Según dellos historiadores, el holandés Dirck Gerritsz foi posiblemente'l primeru que vio superficie antártica, al navegar al sur del Pasaxe Drake nel área de les Isles Shetland del Sur en 1599. Meyor documentáu ye'l descubrimientu de les Isles Georgies del Sur pal comerciante de Londres Antony de la Roché. La so nave desvióse del so cursu nuna tormenta, y tomó l'abellugu nuna de les bahíes de la isla n'abril de 1675.

En 1772 l'inglés James Cook circunnavegó l'Antártida per mares subantárticos y antárticos, pero ensin divisar tierres más allá del paralelu 60º Sur.

La primera tierra descubierta en forma confirmada al sur del paralelu 60° S foi por el foqueru inglés William Smith a bordu del bergantín mercantil Williams, mientres navegaba a Valparaíso, desviado de la so ruta nel sur del Cabu d'Hornos, el 19 de febreru de 1819 avistó la estremidá nordestal de la Isla Livingston, punta Williams. Dellos meses depués Smith tornó a explorar les demás isles del archipiélagu de les Shetland del Sur, desembarcando na Isla Rey Jorge y reclamando los nuevos territorios en nome del Reinu Uníu.

Díes y nueches

Filatelia Antártica

En plenu branu (Marzu), los díes tienen lluz cuasi les 24 hores, mentanto n'iviernu, los díes tan en penumbra.

Ver tamién

• Tratáu Antárticu en Wikisource

Enllaces esternos

• L.L. Ivanov et al, Topographic map of Livingston Island and Greenwich Island
• Antarctic Place-names Commission of Bulgaria