Helios

Esti artículu forma parte de la serie Mitoloxía griega

Dioses

Divinidaes primordiales Dioses ctónicos Titanes Dioses olímpicos Divinidaes alegóriques

1ª Xeneración de Titanes: Océanu Ceu Críu Hiperión Xapetu Cronos Febe Mnemósine Rea Temis Tetis Tea Dione 2ª Xeneración de Titanes: Oceánidos Oceánides Helios Selene Eos Prometéu Epimetéu Atlas Meneciu

Helios ye una de les divinidaes preolímpiques, fíu de los Titanes Hiperión y Tía, ye hermanu de Selene -la Lluna- y Eos -l'aurora. Cuando Zeus vence al so pa Cronos y corónase dios de dioses distribui les fuercies de la Natura nun da a Heliu nengún poder. Poro enfurécese y creya la islla de Rodes onde tributaráse-y honor como dios proteutor. Zeus decátase de la importancia d'esti aliáu y concéde-y poder sobre'l sol del que será'l so representante divín. Viaxaba d'oriente a occidente con un carru tiráu de cuatro caballos onde portaba al sol pa dar lluz a la Tierra, el so fíu Faetón en rebeldía adolescente cueye'l carru'l so pa y escapa, al nun poder domeñar a los caballos col sol arrasa Exiptu creyando un gran ermu, sacante lo que taba sol carru que ye'l valle del ríu Nilu. Asina esplayaben los griegos l'ermu nilóticu. Col tiempu Helios pierde'l so poder frente a Apolu sobre to n'Asia Menor y a la final casique nun se-y distingue como dios solar. Foi na islla de Rodes qu'él creyó onde siempre rindieren-y cultu y pal so preste construin el Colosu de Rodes.