Diferencies ente revisiones de «Exiptu Antiguu»
m Robó: Añadiendo am:ጥንታዊ ግብፅ |
Sin resumen de edición |
||
| Llinia 1: | Llinia 1: | ||
{{1000}} |
{{1000}} |
||
[[Archivu:Sphinx de gizeh de face.JPG|thumb|300px|Esfinxe de Gizeh, [[Exiptu]].]] |
[[Archivu:Sphinx de gizeh de face.JPG|thumb|300px|Esfinxe de Gizeh, [[Exiptu]].]] |
||
L''''Antiguu Exiptu''' foi una [[civilización]] que s'orixinó a lo llargo del calce mediu y baxu del ríu [[Nilu]], y qu'algama tres dómines de rellumu [[faraón]]icu nos periodos denomaos: '''Imperiu Antiguu''', '''Imperiu Mediu''', ya '''Imperiu Nuevu'''. Enanchábase dende'l delta del Nilu nel norte, hasta [[Elefantina]], na primera [[catarata]] del Nilu, nel |
L''''Antiguu Exiptu''' foi una [[civilización]] que s'orixinó a lo llargo del calce mediu y baxu del ríu [[Nilu]], y qu'algama tres dómines de rellumu [[faraón]]icu nos periodos denomaos: '''Imperiu Antiguu''', '''Imperiu Mediu''', ya '''Imperiu Nuevu'''. Enanchábase dende'l delta del Nilu nel norte, hasta [[Elefantina]], na primera [[catarata]] del Nilu, nel Sur, aportando a tener influyencia dende l'[[Éufrates]] hasta ''Jebel Barkal'', na cuarta catarata del Nilu, en dómines de máximu espardimientu. El so territoriu tamién abarcó, en desemeyaos periodos, el desiertu oriental y la llinia costera del [[Mar Bermeyua]], la península del [[Sinaí]], y un gran territoriu occidental dominando los esbillaos [[oasis]]. Hestóricamente, foi dixebráu en: [[Altu Exiptu|Altu]] y [[Baxu Exiptu]], al Sur y al Norte, respeutivamente. |
||
La civilización exipciana desendolcóse demientres más de 3000 años. Entamó cola xunificación de delles ciudaes del valle del Nilu, alrodiu del 3150 edC., y tiense convencionalmente por fináu nel añu 31 edC, cuando l'[[Imperiu romanu]] conquistó y asorbió l'[[Dinastía Ptolemaica|Exiptu ptolemaicu]], que desapaez como [[ |
La civilización exipciana desendolcóse demientres más de 3000 años. Entamó cola xunificación de delles ciudaes del valle del Nilu, alrodiu del 3150 edC., y tiense convencionalmente por fináu nel añu 31 edC, cuando l'[[Imperiu romanu]] conquistó y asorbió l'[[Dinastía Ptolemaica|Exiptu ptolemaicu]], que desapaez como [[Estáu]]. Esti asocedimientu nun representó el primer periodu de dominación estranxera, pero foi'l qu'empobinó pa una tresformación adulces na vida [[política]] y [[relixón|relixosa]] del valle del Nilu, conseñando'l fin del desendolcu independiente de la so [[cultura]]. La so identidá cultural entamara a francese selemente tres les conquistes de los [[reis de Babilonia]] ([[sieglu VI edC]]) y [[Rexón histórica de Macedonia|Macedonia]] ([[sieglu IV edC]]), desapaeciendo la so relixón con l'arribada del [[cristianismu]], na dómina de [[Xustinianu I]], cuando en [[535]] se prohibió'l cultu a la diosa [[Isis]], nel templu de [[File (Exiptu)|File]]. |
||
[[Categoría:Historia d'África]] |
[[Categoría:Historia d'África]] |
||
Revisión a fecha de 15:53 17 xin 2013
L'Antiguu Exiptu foi una civilización que s'orixinó a lo llargo del calce mediu y baxu del ríu Nilu, y qu'algama tres dómines de rellumu faraónicu nos periodos denomaos: Imperiu Antiguu, Imperiu Mediu, ya Imperiu Nuevu. Enanchábase dende'l delta del Nilu nel norte, hasta Elefantina, na primera catarata del Nilu, nel Sur, aportando a tener influyencia dende l'Éufrates hasta Jebel Barkal, na cuarta catarata del Nilu, en dómines de máximu espardimientu. El so territoriu tamién abarcó, en desemeyaos periodos, el desiertu oriental y la llinia costera del Mar Bermeyua, la península del Sinaí, y un gran territoriu occidental dominando los esbillaos oasis. Hestóricamente, foi dixebráu en: Altu y Baxu Exiptu, al Sur y al Norte, respeutivamente.
La civilización exipciana desendolcóse demientres más de 3000 años. Entamó cola xunificación de delles ciudaes del valle del Nilu, alrodiu del 3150 edC., y tiense convencionalmente por fináu nel añu 31 edC, cuando l'Imperiu romanu conquistó y asorbió l'Exiptu ptolemaicu, que desapaez como Estáu. Esti asocedimientu nun representó el primer periodu de dominación estranxera, pero foi'l qu'empobinó pa una tresformación adulces na vida política y relixosa del valle del Nilu, conseñando'l fin del desendolcu independiente de la so cultura. La so identidá cultural entamara a francese selemente tres les conquistes de los reis de Babilonia (sieglu VI edC) y Macedonia (sieglu IV edC), desapaeciendo la so relixón con l'arribada del cristianismu, na dómina de Xustinianu I, cuando en 535 se prohibió'l cultu a la diosa Isis, nel templu de File.