Charles-Augustin de Coulomb

Charles de Coulomb.

Charles-Augustin de Coulomb (Angulema, Francia, 14 de xunu de 1736 - París, 23 d'agostu de 1806) foi un físicu ya inxenieru francés. Ye conocíu por describir de manera matemática la llei d'atracción ente cargues llétriques. Nel so honor la unidá de carga llétrica lleva'l nome de culombiu (C). Ente otres teoríes y estudios se-y debe la teoría de la torsión recta y un analís del fallu del terrén dientro de la Mecánica de suelos.

Foi'l primer científicu n'establecer les lleis cuantitatives de la lletrostática, amás de realizar munches investigaciones sobre: magnetismu, resfregón y lletricidá. Les sos investigaciones científiques tán recoyíes en siete memories, nes qu'espón teóricamente los fundamentos del magnetismu y de la lletrostática. En 1777 inventó la balanza de torsión pa midir la fuerza d'atracción o repulsión qu'exercen ente sigo dos cargues llétriques, y estableció la función qu'amiesta esta fuerza cola distancia. Con esti inventu, rematáu en 1785, Coulomb pudo establecer el principiu, que rixe la interaición ente les cargues llétriques, anguaño conocíu como llei de Coulomb: $F=k{\frac {qq'}{d^{2}}}$. Coulomb tamién estudió la lletrización por frotamientu y la polarización, ya introdució el conceutu de momentu magnéticu. El culombiu o coulomb (símbolu C), ye la unidá derivada del Sistema Internacional d'Unidaes pa la midida de la magnitú física cantidá d'lletricidá (carga llétrica). Nomada n'honor de Charres-Augustin de Coulomb.

Foi educáu na École du Génie en Mézieres y graduóse en 1761 como inxenieru militar col grau de Primer Teniente. Coulomb sirvió nes Indies Occidentales mientres nueve años, onde supervisó la construcción de fortificaciones na Martinica. En 1774, Coulomb convertióse nun corresponsal de l'Academia de Ciencies de París. Compartió'l primer premiu de l'Academia pol so artículu sobre les brúxules magnétiques y recibió tamién el primer premiu pol so trabayu clásicu alrodiu del resfregón, un estudiu que nun foi superáu mientres 150 años.

Mientres los siguientes 25 años, presentó 25 artículos a l'Academia sobre lletricidá, magnetismu, torsión y aplicaciones de la balanza de torsión, según dellos cientos d'informes sobre inxeniería y proyeutos civiles. Coulomb aprovechó dafechu los distintos puestos que tuvo mientres la so vida. Por casu, la so esperiencia como inxenieru llevólu a investigar la resistencia de materiales y a determinar les fuercies qu'afeuten a oxetos sobre vigues, contribuyendo d'esa manera al campu de la mecánica estructural. Otru apurra de Coulomb ye la llamada Teoría de Coulomb pa presión de tierres, publicada en 1776, la cuál enfoca distinta'l problema d'emburries sobre murios y facer considerando les cuñas de falla, nes qu'actúa'l muriu, amás toma en cuenta l'ángulu d'enclín del muriu y del suelu sobre'l muriu de contención. Tamién fixo aportaciones nel campu de la ergonomía.

Coulomb morrió en 1806, cinco años dempués de convertise en presidente del Institutu de Francia (d'antiguo l'Academia de Ciencies de París). La so investigación sobre la lletricidá y el magnetismu dexó qu'esta área de la física saliera de la filosofía natural tradicional y convirtiérase nuna ciencia esacta. La hestoria reconozlu con escelencia pol so trabayu matemáticu sobre la lletricidá conocíu como "Lleis de Coulomb".