Diferencies ente revisiones de «Carlos Dávila»
m Estilu habitual na nuesa wiki |
m nomes propios |
||
| Llinia 42: | Llinia 42: | ||
Entró a estudiar na [[Facultá de Derechu de la Universidá de Chile|Facultá de Derechu]] de la [[Universidá de Chile]] en [[1911]], nun concluyendo los sos estudios de Derechu. Na so mocedá afiliar al [[Partíu Radical (Chile)|Partíu Radical]], trabayando como periodista nos periódicos [[Santiago de Chile|santiaguinos]] ''[[El Mercuriu]]'' y ''[[La Nación (Chile)|La Nación]]''. |
Entró a estudiar na [[Facultá de Derechu de la Universidá de Chile|Facultá de Derechu]] de la [[Universidá de Chile]] en [[1911]], nun concluyendo los sos estudios de Derechu. Na so mocedá afiliar al [[Partíu Radical (Chile)|Partíu Radical]], trabayando como periodista nos periódicos [[Santiago de Chile|santiaguinos]] ''[[El Mercuriu]]'' y ''[[La Nación (Chile)|La Nación]]''. |
||
Desligado posiblemente del radicalismu, foi unu de los mayores esponentes del ibañismo, yá qu'en [[1927]], al xubir [[Carlos Ibáñez del |
Desligado posiblemente del radicalismu, foi unu de los mayores esponentes del ibañismo, yá qu'en [[1927]], al xubir [[Carlos Ibáñez del Campo]] al poder, foi designáu [[embaxador]] nos [[Estaos Xuníos]], empecipiando una brillosa carrera diplomática. Nesta condición casar en [[1929]] cola escultora [[Herminia Arrate]]. |
||
El [[26 de xunetu]] de [[1931]], atopándose'l gobiernu d'Ibáñez nun estáu críticu, Dávila ye despidíu del so cargu. Subsecuentemente, foi unu de los más ferriales opositores al gobiernu socesor, el de [[Juan Esteban Montero]], y fundó la ''Güei'' en [[1932]], dende onde s'opunxo al gobiernu de Alessandri. |
El [[26 de xunetu]] de [[1931]], atopándose'l gobiernu d'Ibáñez nun estáu críticu, Dávila ye despidíu del so cargu. Subsecuentemente, foi unu de los más ferriales opositores al gobiernu socesor, el de [[Juan Esteban Montero]], y fundó la ''Güei'' en [[1932]], dende onde s'opunxo al gobiernu de Alessandri. |
||
Revisión a fecha de 08:23 30 abr 2020
Carlos Dávila | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) | |||||||||
31 xunetu 1954 - 19 ochobre 1955
8 xunetu 1932 - 13 setiembre 1932
16 xunu 1932 - 8 xunetu 1932
| |||||||||
| Vida | |||||||||
| Nacimientu |
Los Ángeles (es)  [1], 15 de setiembre de 1887[2] | ||||||||
| Nacionalidá |
 Chile | ||||||||
| Llingua materna | castellanu | ||||||||
| Muerte | Washington DC[3], 19 d'ochobre de 1955[2] (68 años) | ||||||||
| Familia | |||||||||
| Casáu con | Herminia Arrate | ||||||||
| Estudios | |||||||||
| Estudios |
Universidá de Chile Universidá de Santiagu | ||||||||
| Llingües falaes | castellanu | ||||||||
| Oficiu | Abogáu | ||||||||
| Emplegadores | Atlantic Syndication | ||||||||
| Premios |
ver
| ||||||||
| Creencies | |||||||||
| Partíu políticu | Partíu Socialista de Chile | ||||||||
 | |||||||||
Carlos Gregorio Dávila Espinoza (Los Angeles, 15 de setiembre de 1887-Washington D.C., 19 d'ochobre de 1955) foi un abogáu y políticu chilenu.
Biografía
Entró a estudiar na Facultá de Derechu de la Universidá de Chile en 1911, nun concluyendo los sos estudios de Derechu. Na so mocedá afiliar al Partíu Radical, trabayando como periodista nos periódicos santiaguinos El Mercuriu y La Nación.
Desligado posiblemente del radicalismu, foi unu de los mayores esponentes del ibañismo, yá qu'en 1927, al xubir Carlos Ibáñez del Campo al poder, foi designáu embaxador nos Estaos Xuníos, empecipiando una brillosa carrera diplomática. Nesta condición casar en 1929 cola escultora Herminia Arrate.
El 26 de xunetu de 1931, atopándose'l gobiernu d'Ibáñez nun estáu críticu, Dávila ye despidíu del so cargu. Subsecuentemente, foi unu de los más ferriales opositores al gobiernu socesor, el de Juan Esteban Montero, y fundó la Güei en 1932, dende onde s'opunxo al gobiernu de Alessandri.
Gobierno
El 4 de xunu de 1932, xunto a Marmaduke Grove, Arturo Puga y Eugenio Matte balten per mediu d'un golpe d'estáu al gobiernu de Juan Esteban Montero, y formándose una xunta de gobiernu y declarándose una "república socialista".
Tres el golpe d'estáu y siendo Dávila miembru de la xunta, asocedieron serios incidentes en Santiago de Chile. Nes provincies nun hubo plena conocencia de la cayida del presidente hasta díes dempués del fechu. La xunta, que s'empecipió con midíes populistes, empezó a perder rápido popularidá y tres graves desalcuerdos, Dávila dimite d'ella.
El 16 de xunu de 1932 Dávila retorna al Palaciu de la Moneda, prinda a Matte y a Grove y unviar exiliados a la Islla de Pascua, faciéndose totalmente del poder.
El gobiernu de Dávila foi bien curtiu ya impopular; les midíes de gobiernu fueron desaxeradamente dictatoriales: cerróse'l congresu, declaróse Llei marcial y se desmembraron dellos ministerios, como l'acabante crear Ministeriu de Defensa de Chile y el de Bienestar Social, creándose'l Ministeriu del Trabayu.
Esti ministeriu nun funcionar col gobiernu yá que los comunistes reorganizaron los sos sindicatos y Dávila apuráu por una posible revuelta intentó censuralos y anulalos, pero por cuenta de la impopularidá del gobiernu y a pesar de que nun había congresu nin poder xudicial nun se pudo ilegalizar el comunismu que se volvió ferrial.
Los medios de prensa, la mayoría en manes de derechiegues, polo tanto siguidores del expresidente Montero, empecipiaron una aceda crítica al gobiernu'l que namái cuntaba colos diarios La Nación y la revista Güei. L'estremu autoritarismu fixo más complexa la yá grave situación y obligó a Dávila a camudar delles vegaes de gabinete en namái cien díes, el so mayor arma nel gobiernu, l'autoritariu ministru del interior, Juan Antonio Ríos, dexó'l cargu y empecipióse una grave etapa de cayente.
Sol gobiernu de Dávila empioró entá más la situación económica, la xente empezó a entamar cada vez más olles comunes y per esos díes Arturo Merino Benítez entamó una sulevación na ciudá d'Ovalle que favoreció la salida de los militares del gobiernu, la única fuercia de sofitu qu'ésti tenía.
Dávila intentó retornar a Ibáñez pero la población desaprobó altamente la midida y empezó a cuayar tou intentu de Dávila p'amontar el so poder, los ministros empezaron a dimitir y el gobiernu quedó ensin Ministeriu de Xusticia, amás hubo una crisis nel gabinete pola creación de la Comisaría Xeneral de Precios, atropando Dávila el poder de cuasi toles materies nacionales.
Amás empezáronse a dar graves situaciones como la desapaición de homosexuales y el posterior fundimientu d'un barcu, el gobiernu empieza a taramellar y Dávila tórnase totalmente inoperante. Por esti motivu realizóse una sulevación de reximientos con vastu sofitu popular y un contragolpe d'estáu lideráu por Bartolomé Blanche, quien asume'l Ministeriu del Interior partiendo Dávila al esiliu n'Estaos Xuníos el 13 de setiembre de 1932.
Tres el fracasu del programa económicu socialista Blanche tornóse inoperante igualmente y empezaron a gobernar en cada zona los reximientos provocándose una sulevación en Antofagasta y Concepción esixendo la torna constitucional, rematando asina'l periodu d'anarquía'l 2 d'ochobre de 1932.
Nueva carrera diplomática
Nel esiliu foi condecoráu delles vegaes y foi conseyeru de la UNRRA, amás de participar na formación de diverses entidaes internacionales, en 1940 entra a trabayar nel Comité Asesor Interamericano de Finances y Economía, antecesor de la Comisión Interamericana de Desarrollu. Al asumir Ibáñez la so segunda presidencia ye designáu como direutor del periódicu La Nación, cargu qu'exerz hasta la so eleición en 1954 como Secretariu Xeneral de la Organización de los Estaos Americanos. El so curtiu secretariáu destacar pola mediación nel conflictu ente Nicaragua y Costa Rica en xineru de 1955.
Muerre'l 19 d'ochobre de 1955 en Washington D.C., Estaos Xuníos, mientres l'exerciciu del so cargu, siendo asocedíu por José Mora.
| Predecesor: Arturo Puga |
Presidente de la Xunta de Gobiernu de la República Socialista  16 de xunu - 8 de xunetu de 1932 |
Socesor: Él Mesmu Presidente Provisional de la República Socialista |
| Predecesor: Él Mesmu Presidente de la Xunta de Gobiernu de la República Socialista |
Presidente Provisional de la República Socialista 8 de xunetu - 13 de setiembre de 1932 |
Socesor: Bartolomé Blanche |
| Predecesor: Alberto Lleras Camargo |
 1954 - 1955 |
Socesor: José Antonio Mora |
Datos: Q11970
Multimedia: Carlos Dávila
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 10 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ 2,0 2,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 30 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- Homes
- Páxines qu'usen ficha de persona con parámetros desconocíos
- Persones nacíes en 1887
- Persones finaes en 1955
- Wikipedia:Revisar traducción
- Angelinos (Chile)
- Abogaos y abogaes de Chile
- Premiu Maria Moors Cabot
- Presidentes de Chile
- Presidentes de Xuntes de Gobiernu de Chile
- Secretarios Xenerales de la Organización de los Estaos Americanos