Diferencies ente revisiones de «Estanislau Figueras i de Moragas»
Sin resumen de edición |
|||
| Llinia 7: | Llinia 7: | ||
Nacíu y criáu en Barcelona, llicencióse a los 21 años en [[derechu]] civil. En [[1840]] ingresó nel [[Partíu Progresista]], y cuatru años más tarde coló pa [[Tarragona]], ú entamó a trabayar como abogáu. Ellí participó nos llevantamientos de [[1848]], nos que tuvo la suerte de nun acabar na cárcel, y darréu coló pa [[Madrid]]. Nesi tiempu entamaron los sos contactos colos círculos políticos republicanos de la capital, anque siguió formando parte del [[Partíu Progresista]]. Pero sólo hasta [[1849]]: nesi añu pasa a les files del [[Partíu Demócrata]], que nace n'abril d'esi añu como una escisión de los progresistes. |
Nacíu y criáu en Barcelona, llicencióse a los 21 años en [[derechu]] civil. En [[1840]] ingresó nel [[Partíu Progresista]], y cuatru años más tarde coló pa [[Tarragona]], ú entamó a trabayar como abogáu. Ellí participó nos llevantamientos de [[1848]], nos que tuvo la suerte de nun acabar na cárcel, y darréu coló pa [[Madrid]]. Nesi tiempu entamaron los sos contactos colos círculos políticos republicanos de la capital, anque siguió formando parte del [[Partíu Progresista]]. Pero sólo hasta [[1849]]: nesi añu pasa a les files del [[Partíu Demócrata]], que nace n'abril d'esi añu como una escisión de los progresistes. |
||
En [[1851]] foi elexíu diputáu por [[Tarragona]], |
En [[1851]] foi elexíu diputáu por [[Tarragona]], y volvió allí pa formar parte de la so Xunta Revolucionaria: foi el so presidente nos acontecimientos políticos que llevaron al periodu que se conoz como Bieniu Progresista ([[1854]] - [[1856]]). En [[1855]] foi elexíu diputáu a les Cortes Constituyentes que se convocaron pa redactar una Constitución nueva que sustituyera a la moderada de [[1845]], que foi anulada. Nelles foi el cabezaleru de la minoría republicana, que nun pudo sacar alantre la opción d'instituyir un réxime republicanu. Nos discutinios parlamentarios defendió la descentralización del Estáu y les desamortizaciones, lo que lu enfrentó a les xentes más averaes a la Ilesia. |
||
Fuera diputáu igualmente nos años [[1862]] y [[1865]], y tamién sufriera la represión exercida por [[Narváez]], en [[1867]], siendo condenáu a prisión, polo que se fugara a Portugal, país del que pudiera tornar a [[España]] poco dempués pa incorporase na revolución de [[1868]], conocida como ''[[Revolución de 1868|La Gloriosa]]'', qu'entamara'l Sexeniu Democráticu ([[1868]]-[[1874]]). Esi añu fundara'l pedióricu ''La Igualdad'' (''L'igualdá'' n'asturianu), y al añu siguiente lliderara la miñoría republicana nes Cortes, destacando como llogru l'alderique sobro la forma l'Estáu: monarquía o república. Diputáu a Cortes tamién durante la monarquía d'[[Amadéu I]], desendolcó un inxente llabor parlamentariu, representando el programa del republicanismu federal. Al proclamase la [[I República Española]], el [[11 de febreru]] de [[1873]], tres l'abdicación d'Amadeo polos problemes nel so Estáu, Figueras foi nomáu presidente del poder executivu (sigún la denomación daquel momentu políticu), y non presidente de la República, como inesactamente se-y llama frecuentemente (esi cargu non sedría almitíu fasta promulgada la constitución). |
|||
A fines de febreru hebo formar un nuevu gobiernu (tres la intentona de [[Cristiano Martos]] díes enantes), esta vegada integráu solamente por republicanos. Suel considerase a [[Francisco Pi y Margall|Pi y Margall]] como l'alma d'esi gobiernu qu'hebo d'enfrentase escontra un montoneru de problemes na sociedá de la I República (la [[Tercera Guerra Carlista]], insubordinaciones separatistes, militares subordinaos, conspiración monárquica...), dichu gobiernu desfizo l'Asamblea, convocando Cortes Constituyentes, pal [[1 de mayu]]. El [[23 d'abril]], Martos, esta vegada amparáu nel gobernador de [[Madrid]], Estébanez, aprofitara un nuevu Golpe d'Estáu, tamién fináu por Pi y Margall (naquella dómina yera Ministru de Gobiernación). Al tiempu españaba'l movimientu cantonalista, les cortes constituyentes elixeron el [[9 xunu]] como presidente a Pi y Margall pola incapacidá de Figueras. Esti fuxe pa [[Francia]], pa tornar en pocu tiempu, col envís de xunir les diverxentes idees republicanes ensín ésitu nengún. En [[1880]] funda'l Partíu Republicanu Federal Orgánicu, d'acordiu col exiliáu parisín [[Manuel Ruíz Zorrilla|Ruíz Zorrilla]]. Estanisláu Figueras morrió en [[Madrid]], a los 63 años d'edá, en [[1882]]. |
A fines de febreru hebo formar un nuevu gobiernu (tres la intentona de [[Cristiano Martos]] díes enantes), esta vegada integráu solamente por republicanos. Suel considerase a [[Francisco Pi y Margall|Pi y Margall]] como l'alma d'esi gobiernu qu'hebo d'enfrentase escontra un montoneru de problemes na sociedá de la I República (la [[Tercera Guerra Carlista]], insubordinaciones separatistes, militares subordinaos, conspiración monárquica...), dichu gobiernu desfizo l'Asamblea, convocando Cortes Constituyentes, pal [[1 de mayu]]. El [[23 d'abril]], Martos, esta vegada amparáu nel gobernador de [[Madrid]], Estébanez, aprofitara un nuevu Golpe d'Estáu, tamién fináu por Pi y Margall (naquella dómina yera Ministru de Gobiernación). Al tiempu españaba'l movimientu cantonalista, les cortes constituyentes elixeron el [[9 xunu]] como presidente a Pi y Margall pola incapacidá de Figueras. Esti fuxe pa [[Francia]], pa tornar en pocu tiempu, col envís de xunir les diverxentes idees republicanes ensín ésitu nengún. En [[1880]] funda'l Partíu Republicanu Federal Orgánicu, d'acordiu col exiliáu parisín [[Manuel Ruíz Zorrilla|Ruíz Zorrilla]]. Estanisláu Figueras morrió en [[Madrid]], a los 63 años d'edá, en [[1882]]. |
||
Revisión a fecha de 15:07 24 xnt 2008
 | Esti artículu o seición necesita correxise urxentemente. Tien fallos na redaición, la gramática o la ortografía que precisen meyorase. |
Estanisláu Figueras y Moragas (Barcelona, 13 de payares de 1819 - Madrid, 11 de payares de 1882), políticu, periodista y abogáu español, foi el primer presidente[1] de la Primera República Española. Arriendes de la so actividá política, na que destacó como gran orador y parlamentariu, rexentó, primero en Tarragona y dempués en Madrid, un importante despachu d'abogaos.
Biografía
Nacíu y criáu en Barcelona, llicencióse a los 21 años en derechu civil. En 1840 ingresó nel Partíu Progresista, y cuatru años más tarde coló pa Tarragona, ú entamó a trabayar como abogáu. Ellí participó nos llevantamientos de 1848, nos que tuvo la suerte de nun acabar na cárcel, y darréu coló pa Madrid. Nesi tiempu entamaron los sos contactos colos círculos políticos republicanos de la capital, anque siguió formando parte del Partíu Progresista. Pero sólo hasta 1849: nesi añu pasa a les files del Partíu Demócrata, que nace n'abril d'esi añu como una escisión de los progresistes.
En 1851 foi elexíu diputáu por Tarragona, y volvió allí pa formar parte de la so Xunta Revolucionaria: foi el so presidente nos acontecimientos políticos que llevaron al periodu que se conoz como Bieniu Progresista (1854 - 1856). En 1855 foi elexíu diputáu a les Cortes Constituyentes que se convocaron pa redactar una Constitución nueva que sustituyera a la moderada de 1845, que foi anulada. Nelles foi el cabezaleru de la minoría republicana, que nun pudo sacar alantre la opción d'instituyir un réxime republicanu. Nos discutinios parlamentarios defendió la descentralización del Estáu y les desamortizaciones, lo que lu enfrentó a les xentes más averaes a la Ilesia.
Fuera diputáu igualmente nos años 1862 y 1865, y tamién sufriera la represión exercida por Narváez, en 1867, siendo condenáu a prisión, polo que se fugara a Portugal, país del que pudiera tornar a España poco dempués pa incorporase na revolución de 1868, conocida como La Gloriosa, qu'entamara'l Sexeniu Democráticu (1868-1874). Esi añu fundara'l pedióricu La Igualdad (L'igualdá n'asturianu), y al añu siguiente lliderara la miñoría republicana nes Cortes, destacando como llogru l'alderique sobro la forma l'Estáu: monarquía o república. Diputáu a Cortes tamién durante la monarquía d'Amadéu I, desendolcó un inxente llabor parlamentariu, representando el programa del republicanismu federal. Al proclamase la I República Española, el 11 de febreru de 1873, tres l'abdicación d'Amadeo polos problemes nel so Estáu, Figueras foi nomáu presidente del poder executivu (sigún la denomación daquel momentu políticu), y non presidente de la República, como inesactamente se-y llama frecuentemente (esi cargu non sedría almitíu fasta promulgada la constitución).
A fines de febreru hebo formar un nuevu gobiernu (tres la intentona de Cristiano Martos díes enantes), esta vegada integráu solamente por republicanos. Suel considerase a Pi y Margall como l'alma d'esi gobiernu qu'hebo d'enfrentase escontra un montoneru de problemes na sociedá de la I República (la Tercera Guerra Carlista, insubordinaciones separatistes, militares subordinaos, conspiración monárquica...), dichu gobiernu desfizo l'Asamblea, convocando Cortes Constituyentes, pal 1 de mayu. El 23 d'abril, Martos, esta vegada amparáu nel gobernador de Madrid, Estébanez, aprofitara un nuevu Golpe d'Estáu, tamién fináu por Pi y Margall (naquella dómina yera Ministru de Gobiernación). Al tiempu españaba'l movimientu cantonalista, les cortes constituyentes elixeron el 9 xunu como presidente a Pi y Margall pola incapacidá de Figueras. Esti fuxe pa Francia, pa tornar en pocu tiempu, col envís de xunir les diverxentes idees republicanes ensín ésitu nengún. En 1880 funda'l Partíu Republicanu Federal Orgánicu, d'acordiu col exiliáu parisín Ruíz Zorrilla. Estanisláu Figueras morrió en Madrid, a los 63 años d'edá, en 1882.
Referencies
- ↑ Non tenía la denomación de Presidente la República porque non s'estableciera una Constitución pa llamalu asína
| Predecesor: Amadéu I (Rei d'España) Manuel Ruiz Zorrilla (Presidente'l Conseyu Ministros) |
Presidente'l Poder Executivu de la República Española 12 de febreru - 11 de xunu de 1873 |
Socesor: Francesc Pi i Margall |