Diferencies ente revisiones de «Elia Eudoxa»

De Wikipedia
Navegar l'historial de mou interactivu
← Edición más antiguaEdición más nueva →
Contenido eliminado Contenido añadido
VisualTestu wiki
BandiBot (alderique | contribuciones)
Bots
130 520 ediciones
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-Hestoria +Historia )
m Iguo testu: -"contemporaneo" -"contemporáneo"
Llinia 16: Llinia 16:


== Emperatriz consorte ==
== Emperatriz consorte ==
Na década ente'l matrimoniu y la so muerte, Eudoxia dio a lluz a cinco fíos supervivientes. Una fonte contemporanea conocida como ''Pseudo-Martiriu'' tamién fala de dos fíos que nacieron muertos. Créese que l'escritor yera Cosme, quien defendía a [[Juan Crisóstomo]], y atribuyó dambos acontecimientos al castigu polos dos esilios de Juan. Zósimo señala que se rumoreó llargamente qu'el so fíu Teodosio yera'l fíu que tuvo con un cortesanu. Créese que'l relatu de la so vida fechu por Zósimo ye, polo xeneral, contraria a Eudoxia, y la so exactitú ye dudosa.<ref name="roman-emperors.org"/>
Na década ente'l matrimoniu y la so muerte, Eudoxia dio a lluz a cinco fíos supervivientes. Una fonte contemporánea conocida como ''Pseudo-Martiriu'' tamién fala de dos fíos que nacieron muertos. Créese que l'escritor yera Cosme, quien defendía a [[Juan Crisóstomo]], y atribuyó dambos acontecimientos al castigu polos dos esilios de Juan. Zósimo señala que se rumoreó llargamente qu'el so fíu Teodosio yera'l fíu que tuvo con un cortesanu. Créese que'l relatu de la so vida fechu por Zósimo ye, polo xeneral, contraria a Eudoxia, y la so exactitú ye dudosa.<ref name="roman-emperors.org"/>


Considérase qu'ella y [[Gainas]], el nuevu ''magister militum'', intervinieron na privación de tolos cargos y posterior execución de [[Eutropio]] nel añu 399. Sicasí, la estensión y la naturaleza de la so implicación son revesoses. Sicasí, paez qu'amontó la so influencia personal tres la so destitución. El 9 de xineru del añu 400, Eudoxia recibió oficialmente'l títulu d'[[Augustu|Augusta]]. Tamién pudo a partir d'entós llevar el [[paludamento]] púrpura, representando'l rangu imperial y foi representada nes [[Moneda na Antigua Roma|monedes romanes]]. Tamién circularon imáxenes oficiales d'ella nun estilu similar al d'un Augustu masculín. El so cuñáu Honorio más tarde quexaríase a Arcadio de qu'estes monedes llegaben a la so propia corte.<ref name="roman-emperors.org"/>
Considérase qu'ella y [[Gainas]], el nuevu ''magister militum'', intervinieron na privación de tolos cargos y posterior execución de [[Eutropio]] nel añu 399. Sicasí, la estensión y la naturaleza de la so implicación son revesoses. Sicasí, paez qu'amontó la so influencia personal tres la so destitución. El 9 de xineru del añu 400, Eudoxia recibió oficialmente'l títulu d'[[Augustu|Augusta]]. Tamién pudo a partir d'entós llevar el [[paludamento]] púrpura, representando'l rangu imperial y foi representada nes [[Moneda na Antigua Roma|monedes romanes]]. Tamién circularon imáxenes oficiales d'ella nun estilu similar al d'un Augustu masculín. El so cuñáu Honorio más tarde quexaríase a Arcadio de qu'estes monedes llegaben a la so propia corte.<ref name="roman-emperors.org"/>

Revisión a fecha de 19:00 29 abr 2019

Elia Eudoxa
emperador bizantino (es) Traducir

395 - 404
← Gala - Elia Eudocia →
Vida
Nacimientu sieglu de IV
Nacionalidá Bandera de Imperiu bizantín Imperiu Bizantín
Muerte Constantinopla, 6 d'ochobre de 404
Sepultura ilesia de los Santos Apóstoles
Causa de la muerte fiebres puerperales (es) Traducir
Familia
Padre Bauto
Casada con Arcadio (es) Traducir [1]
Fíos/es
Pueblu dinastía Teodosiana (es) Traducir
Oficiu soberana
Creencies
Relixón cristiano (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Elia Eudoxia (en llatín, Aelia Eudoxia; finada'l 6 d'ochobre de 404) foi una emperatriz romana consorte, esposa del emperador romanu d'Oriente Arcadio.

Familia

Yera la fía de Flavio Bauto, un francu romanizado que sirvió como magister militum nel exércitu romanu d'Occidente mientres los años 380. La identidá d'el so padre mentar Filostorgio.[2] La crónica fragmentaria de Juan de Antioquía, un monxu del sieglu VII a quien se trata d'identificar como Juan de la Sedre, patriarca ortodoxu siriu de Antioquía ente 641 y 648[3] considera a Bauto como'l padre tamién d'Arbogasto. El parentescu nun ye aceptáu polos historiadores modernos.[4] La Historia del Imperiu romanu tardíu dende la muerte de Teodosio I hasta la muerte de Justiniano (1923) por J. B. Bury[5] y l'estudiu históricu Theodosian Empresses. Women and Imperial Dominion in Llate Antiquity (1982) de Kenneth Holum consideren que la so madre yera romana y Eudoxia entós una «semibarbara», mediu bárbara. Sicasí, les fontes primaries callen sobre'l so llinaxe maternu.[2]

Primeros años

El so padre apaez mentáu per últimu vegada como cónsul romanu con Arcadio nel añu 385. Pal 388 yá taba muertu.[4] Según Zósimo, Eudoxia empezó la so vida en Constantinopla como miembru de la casa de Promoto, magister militum del Imperiu romanu d'Oriente. Créese qu'aquel día yá yera güérfana.[2] La so entrada na casa de Promoto puede indicar amistá de los dos magistri[4] o una alianza política.[2]

Promoto morrió nel añu 391. Según Zósimo, sobrevivió-y el so esposa Marsa y dos fíos que fueron criaos xuntu colos fíos y emperadores conxuntos de Teodosio I. Tales fíos yeren Arcadio y el so hermanu menor, Honorio. Zósimo afirma que Eudoxia vivió xuntu con unu de los fíos supervivientes en Constantinopla. Polo tanto asumir que yá conocía a Arcadio mientres los sos años como colega menor del so padre. Zósimo cunta que Eudoxia foi educada por Pansofio. El so anterior tutor foi promovido al rangu d'obispu de Nicomedia nel añu 402. Wendy Mayer considera que Eudoxia fuera preparada como un vehículu de les ambiciones de la so familia d'acoyida.[2]

Matrimoniu

El 17 de xineru de 395, Teodosio I finó en Milán. Arcadio asocedió-y n'Empobine y Honorio n'Occidente. Arcadio foi efectivamente asitiáu sol control de Rufino, prefeutu pretorianu d'Oriente. Supuestamente Rufino pretendía casar a la so fía con Arcadio y establecer el so propiu parentescu cola dinastía teodosiana.[2] Bury considera que «una vegada que fuera suegru del emperador, él [Rufino] esperaría convertise n'emperador per si mesmu».[5]

Sicasí Rufino viose distrayíu por un conflictu con Estilicón, magister militum d'Occidente. La boda de Eudoxia y Arcadio foi entamada por Eutropio, unu de los oficiales eunucos del Gran Palaciu de Constantinopla. El matrimoniu tuvo llugar el 27 d'abril de 395, ensin la conocencia o consentimientu de Rufino.[2][5] Pa Eutropio yera un intentu d'amontar la so propia inflúi sobre l'emperador y confiaba n'asegurar la llealtá de la nueva emperatriz escontra él. Rufino fuera un enemigu de Promoto y la casa superviviente del magister militum, incluyida Eudoxia, podría tar ansiosa de socavar la so influencia.[2] El mesmu Arcadio pudo trate motiváu a afirmar la so propia voluntá sobre la del so rexente.[6] Zósimo cunta qu'Arcadio tamién taba influyíu pola estraordinaria guapura de la novia pero esto considérase dudosu por eruditos posteriores.[2] Arcadio tenía aproximao dieciocho años d'edá y Eudoxia puede calculase que tenía más o menos la mesma.

Emperatriz consorte

Na década ente'l matrimoniu y la so muerte, Eudoxia dio a lluz a cinco fíos supervivientes. Una fonte contemporánea conocida como Pseudo-Martiriu tamién fala de dos fíos que nacieron muertos. Créese que l'escritor yera Cosme, quien defendía a Juan Crisóstomo, y atribuyó dambos acontecimientos al castigu polos dos esilios de Juan. Zósimo señala que se rumoreó llargamente qu'el so fíu Teodosio yera'l fíu que tuvo con un cortesanu. Créese que'l relatu de la so vida fechu por Zósimo ye, polo xeneral, contraria a Eudoxia, y la so exactitú ye dudosa.[2]

Considérase qu'ella y Gainas, el nuevu magister militum, intervinieron na privación de tolos cargos y posterior execución de Eutropio nel añu 399. Sicasí, la estensión y la naturaleza de la so implicación son revesoses. Sicasí, paez qu'amontó la so influencia personal tres la so destitución. El 9 de xineru del añu 400, Eudoxia recibió oficialmente'l títulu d'Augusta. Tamién pudo a partir d'entós llevar el paludamento púrpura, representando'l rangu imperial y foi representada nes monedes romanes. Tamién circularon imáxenes oficiales d'ella nun estilu similar al d'un Augustu masculín. El so cuñáu Honorio más tarde quexaríase a Arcadio de qu'estes monedes llegaben a la so propia corte.[2]

La estensión de la so influencia n'asuntos cortesanos y d'Estáu foi oxetu de bancia ente el historiadores. Filostorgio considera qu'ella yera más intelixente qu'el so home, pero diz que sufría d'una arrogancia bárbara”. Zósimo considera que yera terca pero a la fin manipoliar los eunucos de la corte y les muyeres que la arrodiaben. Unes fontes consideren que se sobreestima la so influencia nes fontes primaries[7] ente que según otres, ella apoderó'l gobiernu ente'l 400 y la so muerte nel 404.[8][2]

En 403, Simplicio, prefeutu de Constantinopla, alzó una estatua dedicada a ella sobre una columna de pórfido y una base de mármol. Arcadio rebautizó la ciudá de Selimbria (Silivri) Eudoxiópolis por ella, anque esti nome nun sobrevivió.[2]

Política eclesiástica

El so papel nos asuntos eclesiásticos de la dómina ta abondo bien documentada. Convertir en defensora de la facción cristiana que defendía los símbolu niceno y según Sócrates de Constantinopla financió les procesiones anti-arrianu de Constantinopla. Tamién presidió les celebraciones públiques a la llegada de nueves reliquias de mártires cristianos a la ciudá y xuníase a vixilias nocherniegues sobre los restos. Frecuentemente fálase d'ella como actuando sola en temes relixoses y apaecer sola en públicu. Arcadio permanecía notablemente ausente d'acontecimientos públicos.[2]

Una interpretación ye que Eudoxia adoptara'l papel de patrona de la Ilesia qu'antes perteneció a los Augustus, de Constantino I d'equí p'arriba.[2] El so papel llevar al conflictu con Juan Crisóstomo, el patriarca de Constantinopla. La so oposición inicial pudieron ser les sos protestes sobre la cayida del poder y l'execución de Eutropio.

Mientres la so dómina como arzobispu, Juan firmemente refugó celebrar luxosos alcuentros sociales, lo que-y fixo popular ente la xente del pueblu, pero impopular ente los ciudadanos ricos y el cleru. Les sos reformes del cleru tamién yeren impopulares con estos grupos. Dixo a los predicadores visitantes que tornaren a les ilesies nes que se suponía que taben sirviendo, ensin nengún pagu polos gastos.[9]

Alredor de la mesma dómina, Teófilo, el patriarca d'Alexandría, quería traer a Constantinopla sol so dominiu y opúnxose al nomamientu de Juan pa Constantinopla. Siendo un oponente a les enseñances de Oríxenes, acusó a Juan de ser demasiáu parcial poles enseñances d'esi teólogu. Teófilo había disciplináu a cuatro monxos egiocios (conocíos como "los hermanos altos") pol so sofitu a Oríxenes. Fuxeron y Juan recibir. Juan fixo otru enemigu en Elia Eudoxia, la esposa del emperador d'Oriente Arcadio, quien asumió (quiciabes con razón) que les sos denuncies de la estravagancia nel vistíu femenín taben dirixíes a ella mesma.[10]

Dependiendo del puntu de vista que se defenda, Juan o bien escarecía de tactu, o bien de medrana, cuando denunciaba ofienses n'altos cargos. Aliar en contra so Eudoxia, Teófilo y otros de los sos enemigos. Celebraron un sínodu en 403 (el Sínodu del carbayu) p'acusar a Juan, nel que la so conexón con Oríxenes usar nel so contra, dando como resultáu'l so deposición y esiliu. Arcadio llamar de vuelta de forma casi inmediata, pos el pueblu volvióse "tumultoso" pola so marcha.[11] Hubo tamién un terremotu la nueche del so arrestu, lo que Eudoxia tomó como un signu de la roxura de Dios, lo que la impulsó a pidir a Arcadio la reinstauración de Juan.[12]

Poco duró la paz. Una estatua de plata de Eudoxia alzóse cerca de la so catedral. Juan Crisóstomo denunció les ceremonies de dedicación. Faló contra ella en términos duros: "De nuevu Herodías delira; de nuevu esmolezse; danza otra vegada; y de nuevu deseya recibir la cabeza de Juan nuna bandexa,"[13] una alusión a los acontecimientos qu'arrodiaron la muerte de Juan el Bautista.

Otra vegada desterraron a Juan, esta vegada al Cáucasu n'Armenia.[14] Eudoxia nun sobreviviría enforma tiempu más. El so séptimu y últimu embaranzu acabó en albuertu o, según Pseudo-Martiriu, nuna segunda nacencia de neñu muertu. Sufrió hemorraxes y morrió d'una infección pocu dempués. El Pseudo-Martiriu celebra'l so muerte y considerar una segunda Jezabel.[2]

Descendencia

Eudoxia y Arcadio tuvieron, que se sepa, cinco fíos. La principal fonte sobre les sos nacencies y muertes ye la crónica de Amiano Marcelino:

  • Flacila (nacida'l 17 de xunu de 397). La so nacencia foi documentáu por Amiano. Morrió primero que'l so padre. Ye la única de los sos fíos que nun ta mentada como viva na so muerte l'añu 408.
  • Pulqueria (19 de xineru de 399 - 453). Casóse con Marcianu.
  • Arcadia (3 d'abril de 400 - 444).
  • Teodosio II (10 d'abril de 401 - 28 de xunetu de 450).
  • Marina (12 de febreru de 403 - 449).

Referencies

  1. ↑ 1,0 1,1 «Q45178330» (en rusu). Real'nyj slovar' klassicheskih drevnostej po Ljubkeru. 
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 Wendy Mayer, Aelia Eudoxia, wife of Arcadius
  3. ↑ Catholic Encyclopedia, "John of Antioch"
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Prosopografía del Imperiu romanu tardíu
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 J.B.Bury,History of the Later Roman Empire from the Death of Theodosius I to the Death of Justinian', cap. V
  6. ↑ Geoffrey S. Nathan, "Arcadius (395-408 A.D.)"
  7. ↑ Wolf Liebeschuetz: Barbarians and Bishops: Army, Church, and State in the Age of Arcadius and Chrysostom, 1990
  8. ↑ The Cambridge Ancient History XIII. The Llate Empire A.D. 337-425, 1998
  9. ↑ David H. Farmer, The Oxford Dictionary of the Saints, 2.ª ed. (Nueva York:Oxford University Press, 1987) p.232.
  10. ↑ Robert Wilken, "John Chrysostom" en Encyclopedia of Early Christianity, ed. Everett Ferguson (Nueva York:Garland Publishing, 1997).
  11. ↑ Sócrates Escolásticu (1995). «Llibro VI, capítulu XVI: Sedición en relación col esiliu de Juan Crisóstomo», Schaff, Philip y Wace, Henry (trs., eds.): Nicene and Post-Nicene Fathers, Volume II: Socrates and Sozomenus Ecclesiastical Histories, Zenos, A. C. (rev., notes), reprint, Peabody: Hendrickson Publishers, páx. 149. ISBN 1-56563-118-8.
  12. ↑ «St John Chrysostom the Archbishop of Constantinople». Orthodox Church in America. Consultáu'l 29 de marzu de 2007.
  13. ↑ Socrates Scholasticus, op cit "Chapter XVIII: Of Eudoxia's Silver Statue", p. 150.
  14. ↑ "John Chrysostom" in The Oxford Dictionary of Church History, ed. Jerald C. Brauer (Philadelphia:Westminster Press, 1971).

Enllaces esternos

Precedíu por:
Gala
Primer tres la separación del Imperiu romanu d'Oriente 		Emperatriz bizantina consorte consorte
395-404		 Asocedíu por:
Elia Eudocia

´







Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Elia_Eudoxa&oldid=2269423»