Diferencies ente revisiones de «Cuentos de Lleón»

← Edición más antigua Edición más nueva →

Contenido eliminado Contenido añadido

En renglón

Revisión a fecha de 12:45 1 avi 2018

Cuentos de Lleón (antoloxía d'escritores lleoneses de güei) ye un ensame de rellatos que marca, quiciabes, el puntu dende'l que s'escomienza a considerar la posibilidá de recobramientu y espardimientu de la llingua llionesa, yá que munchos de los sos autores yeren nuevos falantes -amás de manera autodidacta- de la variedá rexonal del asturllionés. Espublizóse pola editorial Alborá de Xixón en 1996, tuvo una tirada de mil exemplares que s'agotó al poco del so asoleyamientu.

La so importancia nun radica namái no anterior, sinon qu'amás yeren variedaes dialeutales toes llioneses, dende'l pachuezu (Las tres fichas), al cepedanu (Ríu Gándara), pasando pol central d'Asturies (Camientos Astrautos) o una primera prueba d'estandarización del llionés (Rellumu de Lluna).

Autores

Eva González:Las tres fichas.
Roberto González-Quevedo: La cabana.
Héctor Xil: La nueite ensin fin y Güeyos escuros; Un trabachu más, robráu sol nomatu de Lluis Fasgar.
Pedru V. Álvarez Collar: Xicu ya'l caxón de muertu y ¡Salvái'l vaḷḷe coime!.
Pablo Martínez Muñoz: Ríu Gándara y Nel branu.
Enrique López Moreno: El rellumu de lluna, robráu sol nomatu de Camín García Presa.
Abel Uxeniu Pardo: Nun vos da más y Camientos astrautos.

ISBN 84-8756-12-4

@@ Llinia 1: / Llinia 1: @@
-'''Cuentos de Lleón (antoloxía d'escritores lleoneses de güei)'''  ye un ensame de rellatos que marca, quiciabes, el puntu dende'l que s'escomienza a considerar la posibilidá de recobramientu y espardimientu de la llingua llionesa, yá que munchos de los sos autores yeren nuevos falantes -amás de manera autodidacta- de la variedá rexonal del [[asturllionés]]. Espublizóse pola editorial Alborá de [[Xixón]] en [[1996]], tuvo una tirada de mil exemplares que s'agotó al poco del so asoleyamientu.
+'''Cuentos de Lleón (antoloxía d'escritores lleoneses de güei)''' ye un ensame de rellatos que marca, quiciabes, el puntu dende'l que s'escomienza a considerar la posibilidá de recobramientu y espardimientu de la llingua llionesa, yá que munchos de los sos autores yeren nuevos falantes -amás de manera autodidacta- de la variedá rexonal del [[asturllionés]]. Espublizóse pola editorial Alborá de [[Xixón]] en [[1996]], tuvo una tirada de mil exemplares que s'agotó al poco del so asoleyamientu.
-La so importancia nun radica namái no anterior, sinon qu'amás yeren variedaes dialectales toes llioneses, dende'l  [[pachuezu]] (Las tres fichas), al [[cepedanu (llionés)|cepedanu]] (Ríu Gándara), pasando pol central d'Asturies (Camientos Astrautos) o una primera prueba d'estandarización del llionés (Rellumu de Lluna).
+La so importancia nun radica namái no anterior, sinon qu'amás yeren variedaes dialeutales toes llioneses, dende'l [[pachuezu]] (Las tres fichas), al [[cepedanu (llionés)|cepedanu]] (Ríu Gándara), pasando pol central d'Asturies (Camientos Astrautos) o una primera prueba d'estandarización del llionés (Rellumu de Lluna).
 == Autores ==
 * '''[[Eva González]]''':''Las tres fichas''.