Diferencies ente revisiones de «Esteroide»

De Wikipedia
Contenido eliminado Contenido añadido
m Preferencies llingüistíques
m Iguo testu: -"núcleu" +"nucleu"
Llinia 3: Llinia 3:
[[Archivu:Steran num.svg|thumb|Molécula de esterano o ciclopentano-perhidro-fenantreno.]]
[[Archivu:Steran num.svg|thumb|Molécula de esterano o ciclopentano-perhidro-fenantreno.]]
[[Archivu:Cholesterol 01.png|thumb|Colesterol, el precursor de munchos otros esteroides.]]
[[Archivu:Cholesterol 01.png|thumb|Colesterol, el precursor de munchos otros esteroides.]]
Los '''esteroides''' son [[compuestu orgánicu|compuestos orgánicos]] derivaos del núcleu del [[ciclopentanoperhidrofenantreno]] o esterano, que se compon de vitamines y hormones formando cuatro anillos fundíos, trés con seis [[átomu|átomos]] y unu con cinco; tien en total 17 [[átomu|átomos]] de carbonu. Nos esteroides esta estructura básica modificar por adición de diversos grupos funcionales, como [[grupu carbonilo|carbonilos]] y [[grupu hidroxilo|hidroxilos]] (hidrófilos) o cadenes hidrocarbonadas (hidrófobes).
Los '''esteroides''' son [[compuestu orgánicu|compuestos orgánicos]] derivaos del nucleu del [[ciclopentanoperhidrofenantreno]] o esterano, que se compon de vitamines y hormones formando cuatro anillos fundíos, trés con seis [[átomu|átomos]] y unu con cinco; tien en total 17 [[átomu|átomos]] de carbonu. Nos esteroides esta estructura básica modificar por adición de diversos grupos funcionales, como [[grupu carbonilo|carbonilos]] y [[grupu hidroxilo|hidroxilos]] (hidrófilos) o cadenes hidrocarbonadas (hidrófobes).


== Estructura química ==
== Estructura química ==
El núcleu de esteroide ye bastante ríxidu con una estructura práuticamente plana. Les sustances derivaes d'esti núcleu tienen grupo metilo (-CH<sub>3</sub>) nes posiciones 10 y 13, que representen los carbonos 18 y 19, según un carbonilo o un hidroxilo nel carbonu 3; xeneralmente esiste tamién una cadena hidrocarbonada llateral nel carbonu 17; el llargor de dicha cadena y la presencia de metilos, hidroxilos o carbonilos determinen les distintes estructures d'estes sustances.<ref name=dev>Devlin, T. M. 2004. ''Bioquímica'', 4.ª edición. Reverté, Barcelona. ISBN 84-291-7208-4.</ref>
El nucleu de esteroide ye bastante ríxidu con una estructura práuticamente plana. Les sustances derivaes d'esti nucleu tienen grupo metilo (-CH<sub>3</sub>) nes posiciones 10 y 13, que representen los carbonos 18 y 19, según un carbonilo o un hidroxilo nel carbonu 3; xeneralmente esiste tamién una cadena hidrocarbonada llateral nel carbonu 17; el llargor de dicha cadena y la presencia de metilos, hidroxilos o carbonilos determinen les distintes estructures d'estes sustances.<ref name=dev>Devlin, T. M. 2004. ''Bioquímica'', 4.ª edición. Reverté, Barcelona. ISBN 84-291-7208-4.</ref>


== Característiques ==
== Característiques ==
Les hormones esteroides tienen de mancomún que:
Les hormones esteroides tienen de mancomún que:
* Sintetizar a partir del colesterol.
* Sintetizar a partir del colesterol.
* Son hormones lipofílicas que traviesen llibremente la [[membrana plasmática]], xunir a un [[receptor celular|receptor]] [[citoplasma|citoplasmático]], y esti complexu receptor-hormona tien el so llugar d'acción nel [[acedu ribonucleico|ARN]] del [[núcleu celular]], activando [[xen]]es o modulando la [[trescripción xenética|trescripción del ADN]].
* Son hormones lipofílicas que traviesen llibremente la [[membrana plasmática]], xunir a un [[receptor celular|receptor]] [[citoplasma|citoplasmático]], y esti complexu receptor-hormona tien el so llugar d'acción nel [[acedu ribonucleico|ARN]] del [[nucleu celular]], activando [[xen]]es o modulando la [[trescripción xenética|trescripción del ADN]].


Ente los esteroides pueden destacar los [[esterol]]es.
Ente los esteroides pueden destacar los [[esterol]]es.

Revisión a fecha de 21:20 26 pay 2018

Molécula de esterano o ciclopentano-perhidro-fenantreno.
Ficheru:Cholesterol 01.png
Colesterol, el precursor de munchos otros esteroides.

Los esteroides son compuestos orgánicos derivaos del nucleu del ciclopentanoperhidrofenantreno o esterano, que se compon de vitamines y hormones formando cuatro anillos fundíos, trés con seis átomos y unu con cinco; tien en total 17 átomos de carbonu. Nos esteroides esta estructura básica modificar por adición de diversos grupos funcionales, como carbonilos y hidroxilos (hidrófilos) o cadenes hidrocarbonadas (hidrófobes).

Estructura química

El nucleu de esteroide ye bastante ríxidu con una estructura práuticamente plana. Les sustances derivaes d'esti nucleu tienen grupo metilo (-CH3) nes posiciones 10 y 13, que representen los carbonos 18 y 19, según un carbonilo o un hidroxilo nel carbonu 3; xeneralmente esiste tamién una cadena hidrocarbonada llateral nel carbonu 17; el llargor de dicha cadena y la presencia de metilos, hidroxilos o carbonilos determinen les distintes estructures d'estes sustances.[1]

Característiques

Les hormones esteroides tienen de mancomún que:

Ente los esteroides pueden destacar los esteroles.

Funciones

Síntesis d'hormones esteroideas nes glándules suprarrenales.

Nos mamíferos, como'l ser humanu, cumplen importantes funciones:

Toos ellos son derivaos de los esteroides, per ende ye de suma importancia nel ser humanu.

Función hepática

Los esteroides anabólicos (HALA) pueden provocar efectos adversos fondos sobre'l fégadu y otros órganos principales. Esto ye particularmente ciertu pa los HALA alministraos per vía oral. Los HALA alministraos per vía parenteral paecen tener efectos menos serios sobre'l fégadu.

El cipionato de testosterona, el enantato de testosterona y otros anabólicos esteroides inyectables paecen tener pocos efectos adversos sobre'l fégadu. Sicasí, reportáronse mancadures hepátiques depués de l'alministración de nortestosterona per vía parenteral, y tamién dacuando depués de la inyección de ésteres de testosterona.

La influencia de los HALA sobre la función hepática foi estudiada llargamente. La mayoría de los estudios arreyen a pacientes hospitalizaos quien son trataos mientres períodos enllargaos por delles enfermedaes, tales como anemia, insuficiencia renal, impotencia, y disfunción de la glándula pituitaria.

En pruebes clíniques, el tratamientu con anabólicos esteroides resultó nun amenorgamientu de la función secretora hepática. Amás, reparáronse colestasis hepátiques, reflexaes por picazón ya ictericia, y peliosis hepática.

Ver tamién

Referencies

  1. Devlin, T. M. 2004. Bioquímica, 4.ª edición. Reverté, Barcelona. ISBN 84-291-7208-4.

Bibliografía

  • DUCHAINE, D. (1989). Underground Steroid Handbook II (ed. LLINDADA, Vol. 2). (COPYRIGHT, Trad.) EUA: EDICIÓN REVISADA.