Diferencies ente revisiones de «Idioma ecuo»
Contenido eliminado Contenido añadido
Páxina creada con «{{Ficha d'idioma |nome = Ecuo |nativu = |familia madre = Lengua indoeuropees |oficial = |países = Antigua Italia |creáu per zona = Nordés del Llaciu, (Penín…» |
m Bot: Troquéu automáticu de testu (- a. C. + e.C. ) |
||
| Llinia 27: | Llinia 27: | ||
}} |
}} |
||
El '''ecuo''' (del llatín ''æquī'' '[los] ecuos') yera una [[llingües oscu-umbres|llingua oscu-umbra]] falada na área habitada pol [[Pueblos antiguos d'Italia|antiguu pueblu itálicu]] de los [[ecuos]] (nes [[llombes Albanes]], al nordés del [[Llaciu]]) ente'l [[sieglu V a. C.|sieglu V |
El '''ecuo''' (del llatín ''æquī'' '[los] ecuos') yera una [[llingües oscu-umbres|llingua oscu-umbra]] falada na área habitada pol [[Pueblos antiguos d'Italia|antiguu pueblu itálicu]] de los [[ecuos]] (nes [[llombes Albanes]], al nordés del [[Llaciu]]) ente'l [[sieglu V a. C.|sieglu V e.C. ]] y el [[sieglu III a. C.|III e.C. ]] |
||
Magar ta clara la so filiación oscu-umbra, nun lo ta la so pertenencia al subgrupu oscu y al umbru cuidao que l'el so testimoniu llindar a una inscripción escrita en [[alfabetu llatinu]] que recueye la ufrienda d'un maxistráu a una divinidá acomuñada cola estinción del fueu. |
Magar ta clara la so filiación oscu-umbra, nun lo ta la so pertenencia al subgrupu oscu y al umbru cuidao que l'el so testimoniu llindar a una inscripción escrita en [[alfabetu llatinu]] que recueye la ufrienda d'un maxistráu a una divinidá acomuñada cola estinción del fueu. |
||
Revisión a fecha de 22:22 12 pay 2018
 | |
|---|---|
| Faláu en | Antigua Italia |
| Falantes | Llingua muerta |
| Familia | Indoeuropees |
| Estatus oficial | |
| Oficial en | Nengún país |
| Reguláu por | Nun ta reguláu |
| Códigos | |
| ISO 639-1 | nengún |
| ISO 639-2 | |
| ISO 639-3 | xae
|
 Estensión del ecuo | |
El ecuo (del llatín æquī '[los] ecuos') yera una llingua oscu-umbra falada na área habitada pol antiguu pueblu itálicu de los ecuos (nes llombes Albanes, al nordés del Llaciu) ente'l sieglu V e.C. y el III e.C.
Magar ta clara la so filiación oscu-umbra, nun lo ta la so pertenencia al subgrupu oscu y al umbru cuidao que l'el so testimoniu llindar a una inscripción escrita en alfabetu llatinu que recueye la ufrienda d'un maxistráu a una divinidá acomuñada cola estinción del fueu.
Bibliografía
- Giacomo Devotu, Gli antichi Italici, 2º ed. Firenze, Vallecchi, 1951.
- Vittore Pisani, -y lingue dell'Italia antica oltre il llatinu, Torino, Rosenberg & Sellier, 1964. ISBN 978-88-7011-024-1
