Zanguebar

Zanguebar ye'l nome dáu hasta la primer metá del sieglu XX a les mariñes africanes orientales nel océanu Índicu, güei casi na so totalidá correspondientes a Queña y Tanzania.

La mariña del Zanguebar.

El Zanguebar antes del sieglu XX

La mariña del Zanguebar o de los Zanj, latinizadamente Zingium, forma parte del conxuntu de les antigües denominaciones de la mariña de África Oriental que s'atopa güei partida ente l'estremu nordés de Mozambique (la mariña de los Macondo), l'actual mariña de Tanzania y les sos isles, la mariña de Queña y la mariña de Somalia al sur del ríu Juba. Por cuenta de la lingua franca usada anguaño na rexón tamién se-y denomina dacuando Mariña Suajili o Mariña Zwahili. Más esactamente, esta zona entendióse como la mariña africana a lo llargo del océanu Índicu allugada ente la mariña de Folien al norte y la de Malinda al sur, o dichu otra manera: ente los 5° N y 11° S. El primitivu topónimu Zenj o Zanj que dio orixe al de Zanguebar ye'l d'un nome local d'esta rexón en árabe y en suah.ili. El nome européu Zingium foi la llatinización del términu persa transliterado al árabe como Zang (tierra de negros), ente que'l nome Zanguebar pasó a significar a les mariñes que pertenecieron al Sultanatu de Zanzíbar, nomes anguaño cayíos en desusu, anque persiste la isla de Zanzíbar.

Esta mariña ye la típica de la cultura suajili, que por sieglos tuvo sometida al Sultanatu de Omán y estremar los pequenos estaos de Magadoxo, Malinda, Zanzíbar, Kilwa, etc.

El Zanguebar surde como noción xeográfica aprosimao nel sieglu VIII, cuando s'establez un corredor marítimu comercial ente'l Mediu Oriente y el África Oriental. Tal circuitu comercial, llamáu "Corredor Suajili", estrayía del continente africanu esclavos, oru, marfil, diamantes, cuernos de rinoceronte, pieles, coral, plumes etc. Ente'l sieglu IX y el sieglu X acentuóse la presencia árabe - la cual dexó un fuerte influxu cultural, especialmente no relixoso y no llingüístico. Nel sieglu XVI los árabes fueron movíos polos portugueses. Na segunda metá del sieglu XVIII el Zanguebar foi controláu pol Emiratu de Mascate, dominiu col cual acentuóse'l tráficu d'esclavos africanos. En 1840 el sultán Zayyid Said treslladó la so capital a Zanzíbar, depués el poder sobre esti territoriu pasó al Sultanatu de Zanzibar, hasta qu'a finales del sieglu XIX el Zanguebar foi partíu ente'l Imperiu colonial alemán y los británicos. El alemanes apoderar del sector meridional (mariñes de Tanganica) y el ingleses de la isla de Zanzíbar y del sector septentrional del Zanguebar (mariñes de l'actual Queña).

Sieglu XX

Mientres la Primer Guerra Mundial tol territoriu en cuestión pasó a ser colonia británica (magar que a Italia otorgóse-y un pequenu sector de la Somalia al sur de Juba y a Portugal la mariña del puertu de Malinda o Malinde güei llamáu Malindi) y ye nesi períodu que dexa d'usase'l topónimu Zanguebar.

Principales puertos

Los principales puertos a lo llargo del Zanguebar son:

• Bagamoyo
• Dar ye Salaam (que n'idioma árabe significa: Casa de la Paz) / Mzizima
• Malindi, Malinde o Malinda;
• Pangani
• Quelimane
• Sofala
• Tanga

Archipiélagos extracosteros asociaos al Zanguebar:

• Isles Bajun
• Comores
• Archipiélagu de Lamu
• Isles de Mombasa
• Isles de Mozambique
• Isles de Quirimba
• Archipiélagu de Zanzíbar

Bibliografía de referencia

• Marie-Nicolas Bouillet y Alexis Chassang :, « Zanguebar » nel Dictionnaire universel d’histoire et de géographie, 1878.