Diferencies ente revisiones de «Ducáu de Nápoles»
m Preferencies llingüistíques |
m Iguo testu: -"sucesivamente" +"socesivamente" -"sucesion" + "socesión" -"sucesor/a" +"socesor/a" |
||
| Llinia 2: | Llinia 2: | ||
= |
= |
||
|nome_completu = Ducáu de Nápoles |
|nome_completu = Ducáu de Nápoles |
||
|continente = |
|continente = |
||
|forma_de_gobiernu = |
|forma_de_gobiernu = |
||
|status= Territoriu del imperiu bizantín |
|status= Territoriu del imperiu bizantín |
||
|añu_entamu = |
|añu_entamu = 661 |
||
|añu_fin = |
|añu_fin = 1137 |
||
|eventu_empecipio = Basilio primer duque de Nápoles |
|eventu_empecipio = Basilio primer duque de Nápoles |
||
|eventu_fin = El ducáu de Nápoles incorporáu al reinu de Sicilia |fecha_entamu = |
|eventu_fin = El ducáu de Nápoles incorporáu al reinu de Sicilia |fecha_entamu = |
||
[[661]] |
|||
|fecha_fin = |
|fecha_fin = [[1137]] |
||
|eventu1 |
|eventu1 = El ducáu de Nápoles se adscribe al [[Sicilia (thema)|thema de sicilia]] |
||
|fecha_eventu1 |
|fecha_eventu1 = 687/695 |
||
|añu_eventu1 |
|añu_eventu1 = |
||
|p1 |
|p1 = Exarcado de Rávena |
||
|bandera_p1 |
|bandera_p1 = Rotari's Italy-es.svg |
||
|añu_p1 |
|añu_p1 = |
||
|s1 |
|s1 = Ducáu de Gaeta |
||
|añu_s1= 839<ref name=McKitterick>{{cita llibru | |
|añu_s1= 839<ref name=McKitterick>{{cita llibru | |
||
apellíos= McKitterick |
apellíos= McKitterick |
||
| Llinia 32: | Llinia 32: | ||
}}</ref> |
}}</ref> |
||
|bandera_s1 |
|bandera_s1 = Stati presenti in Campania intorno all'anno 1000 (Gaeta).svg |
||
|s2 |
|s2 = República amalfitana |
||
|bandera_s2 |
|bandera_s2 = Stati presenti in Campania intorno all'anno 1000-es.svg |
||
|añu_s2= 839<ref>{{cita llibru | |
|añu_s2= 839<ref>{{cita llibru | |
||
apellíos= Skinner |
apellíos= Skinner |
||
| Llinia 47: | Llinia 47: | ||
| idioma= inglés |
| idioma= inglés |
||
}}</ref> |
}}</ref> |
||
|s3 |
|s3 = Condáu de Aversa |
||
|bandera_s3 |
|bandera_s3 = Italy (South) 1050.jpg |
||
|añu_s3= 1030 |
|añu_s3= 1030 |
||
|s4 |
|s4 = Reinu de Sicilia |bandera_s4 |
||
= Coat of Arms of the House of Hauteville (according to Agostino Inveges).svg |
|||
|añu_s4= 1137 |
|añu_s4= 1137 |
||
|imaxe_bandera = |
|imaxe_bandera = |
||
|mapa = |
|mapa = Stati presenti in Campania intorno all'anno 1000-es.svg |
||
|aclaración_mapa = |
|aclaración_mapa = Ducáu de Nápoles alredor del añu 1000. |
||
|capital |
|capital = Nápoles |
||
|idioma = |
|idioma = |
||
|idioma_non_oficial = |
|idioma_non_oficial = |
||
| Llinia 74: | Llinia 74: | ||
La población de la capital, [[Nápoles]], variaba nesa dómina ente los 30.000 y los 35.000 habitantes. La nobleza napolitana de la dómina ducal taba representada poles llamaes "families magnaticias", inscrites nos ''sedili'' (conseyos) de la ciudá medieval: ente elles hai que mentar les cases de los Capece, los Ferrario, los Melluso, los Pappansogna, los Boccia, los de Gennaro, los Russo y los Morfisa, que tuvieron una especial relevancia na vida civil de la ciudá a partir del [[Sieglu X]]. |
La población de la capital, [[Nápoles]], variaba nesa dómina ente los 30.000 y los 35.000 habitantes. La nobleza napolitana de la dómina ducal taba representada poles llamaes "families magnaticias", inscrites nos ''sedili'' (conseyos) de la ciudá medieval: ente elles hai que mentar les cases de los Capece, los Ferrario, los Melluso, los Pappansogna, los Boccia, los de Gennaro, los Russo y los Morfisa, que tuvieron una especial relevancia na vida civil de la ciudá a partir del [[Sieglu X]]. |
||
El ducáu foi instituyíu en [[661]]. Una vegada esaniciáu'l peligru longobardu, [[Constante II de Bizancio]], nomó duque a [[Basilio de Nápoles|Basilio]], un funcionariu local, provocando asina ''de facto'' la nacencia del ducáu de Nápoles, independiente de Bizancio. En [[763]], el duque [[Esteban II de Nápoles]] estableció l'autonomía del ducáu que formaba parte namái de manera nominal del Imperiu Bizantín; más tarde, en [[840]] Nápoles pasó a ser definitivamente autónoma cuando'l duque [[Sergio I de Nápoles]] declaró hereditaria la |
El ducáu foi instituyíu en [[661]]. Una vegada esaniciáu'l peligru longobardu, [[Constante II de Bizancio]], nomó duque a [[Basilio de Nápoles|Basilio]], un funcionariu local, provocando asina ''de facto'' la nacencia del ducáu de Nápoles, independiente de Bizancio. En [[763]], el duque [[Esteban II de Nápoles]] estableció l'autonomía del ducáu que formaba parte namái de manera nominal del Imperiu Bizantín; más tarde, en [[840]] Nápoles pasó a ser definitivamente autónoma cuando'l duque [[Sergio I de Nápoles]] declaró hereditaria la socesión del ducáu. |
||
El Ducáu de Nápoles viose envueltu, dende la so nacencia y mientres tola so esistencia, nuna continua y casi ininterrumpida secuencia de guerres, principalmente defensives, contra la presión de los sos numberosos y poderosos vecinos. Ente estos destáquense los príncipes lombardos de [[Principáu de Benevento|Benevento]], de [[Principáu de Salerno|Salerno]] y de [[Principáu de Capua|Capua]], los corsarios [[sarracenos]], los [[emperadores bizantinos]], los [[Estaos Pontificios|pontífices]] y, a lo último, los [[normandos]], que lo conquistaron definitivamente en [[1137]], poniendo fin a la so hestoria. |
El Ducáu de Nápoles viose envueltu, dende la so nacencia y mientres tola so esistencia, nuna continua y casi ininterrumpida secuencia de guerres, principalmente defensives, contra la presión de los sos numberosos y poderosos vecinos. Ente estos destáquense los príncipes lombardos de [[Principáu de Benevento|Benevento]], de [[Principáu de Salerno|Salerno]] y de [[Principáu de Capua|Capua]], los corsarios [[sarracenos]], los [[emperadores bizantinos]], los [[Estaos Pontificios|pontífices]] y, a lo último, los [[normandos]], que lo conquistaron definitivamente en [[1137]], poniendo fin a la so hestoria. |
||
Revisión a fecha de 20:34 15 och 2018
| ||||
|---|---|---|---|---|
| Ducáu | ||||
| Alministración | ||||
| Xeografía | ||||
 | ||||
 | ||||
El ducáu de Nápoles o ducáu Napolitanu, que nació como provincia bizantina empobinada por un gobernador militar (dux), llueu pasó a convertise nun estáu autónomu práuticamente independiente, que tuvo una llonxevidá de cinco siglos mientres la Alta Edá Media.
La área del Ducáu taba nel sieglu VII ente les amenorgaes zones costeres que (al igual que la vecina Amalfi o Gaeta) los llombardos nun consiguieron conquistar, permaneciendo como dependencies del Imperiu bizantín. El ducáu de Nápoles estendíase alredor de la área de l'actual Ciudá metropolitana de Nápoles y entendía, amás de la zona napolitana, la área del Vesubio, la Península Sorrentina, los Campos Flégreos, l'actual Giugliano de Campania, les zones de Aversa, Afragola, Nola y les islles de Isquia y Procida. Sicasí la isla de Capri formaba parte del ducáu (depués República Marítima) d'Amalfi.
La población de la capital, Nápoles, variaba nesa dómina ente los 30.000 y los 35.000 habitantes. La nobleza napolitana de la dómina ducal taba representada poles llamaes "families magnaticias", inscrites nos sedili (conseyos) de la ciudá medieval: ente elles hai que mentar les cases de los Capece, los Ferrario, los Melluso, los Pappansogna, los Boccia, los de Gennaro, los Russo y los Morfisa, que tuvieron una especial relevancia na vida civil de la ciudá a partir del Sieglu X.
El ducáu foi instituyíu en 661. Una vegada esaniciáu'l peligru longobardu, Constante II de Bizancio, nomó duque a Basilio, un funcionariu local, provocando asina de facto la nacencia del ducáu de Nápoles, independiente de Bizancio. En 763, el duque Esteban II de Nápoles estableció l'autonomía del ducáu que formaba parte namái de manera nominal del Imperiu Bizantín; más tarde, en 840 Nápoles pasó a ser definitivamente autónoma cuando'l duque Sergio I de Nápoles declaró hereditaria la socesión del ducáu.
El Ducáu de Nápoles viose envueltu, dende la so nacencia y mientres tola so esistencia, nuna continua y casi ininterrumpida secuencia de guerres, principalmente defensives, contra la presión de los sos numberosos y poderosos vecinos. Ente estos destáquense los príncipes lombardos de Benevento, de Salerno y de Capua, los corsarios sarracenos, los emperadores bizantinos, los pontífices y, a lo último, los normandos, que lo conquistaron definitivamente en 1137, poniendo fin a la so hestoria.
En 836 los napolitanos aliar colos sarracenos frente al asediu de los príncipes de Benevento (el quintu en veinte años); en 846 y en 849 sicasí ganaron a la flota sarracena en dos batalles navales en Ostia y Gaeta, con ayuda de los bizantinos y de los amalfitanos. Nel sieglu X amás, tuvieron que defendese de los ataques del emperador Otón II de Saxonia
En 1027 el duque Sergio IV de Nápoles donó'l condáu de Aversa a la banda de mercenarios normandos de Ranulfo Drengot, que lu ayudaren na so guerra contra'l principáu de Capua, creando asina'l primer asentamientu normandu de la Italia meridional. Dende esta base de Aversa un sieglu más tarde los normandos van tar en midida de someter tol sur d'Italia, dando vida al Reinu de Sicilia. El ducáu de Nápoles foi l'últimu territoriu en cayer en manos normandes, cola capitulación del duque Sergio VII de Nápoles en 1137.
Ver tamién
Referencies
