José María Guerrero
José María Guerrero | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
27 abril 1839 - 10 agostu 1839 ← Juan José Alvarado - Mariano Garrigó →
| |||||
| Vida | |||||
| Nacimientu | León, 1799 | ||||
| Nacionalidá |
 Nicaragua | ||||
| Muerte | Nicaragua, 1852 (52/53 años) | ||||
| Oficiu | políticu, abogáu | ||||
 | |||||
José María Guerrero de Arcos y Molina (1799, León – 1852, Nicaragua) foi un abogáu y políticu centroamericanu d'enclín conservadora republicana. Exerció como Presidente provisional del Estáu d'Hondures ente 27 d'abril al 10 d'agostu de 1839, nun Conseyu de Ministros.[1] Tamién foi Supremu Direutor del Estáu de Nicaragua dende'l 6 d'abril de 1847 hasta'l 1 de xineru de 1849.
Biografía[editar | editar la fonte]
José María Guerrero de Arcos y Molina nació en 1799, na ciudá de León, Nicaragua, siendo fíu del matrimoniu compuestu pol señor Pastor Guerrero y Arco Ángulo y la señora Dionicia Molina y Poveda,[2] los sos hermanos fueron: José de la Cruz, Bernabela y Justo Pastor Guerrero de Arcos y Molina.
José María, en primeres nupcias foi casáu con Juana Casco con quien procreo a José Leocadio, Paula y Manuela del Carmen Guerrero de Arcos y Cascu; en segundes nupcias foi casáu con Esmeralda Guerrero de Arcos, fía de Maximino Guerrero de Arcos y Joaquina Guerrero, con quien procreo a Máximino, Esmeralda, Valeria, José de la Luz, José Valentín, Miguel Gerónimo Guerrero de Arcos.
Cargos[editar | editar la fonte]
- 1847-1849 Supremu Direutor del Estáu de Nicaragua.
- 1839 Miembru del Conseyu de Ministros de 1839.
- 1839 Ministru nel Gabinete del presidente interín Juan Francisco de Molina.
- 1838 Ministru nel Gabinete del presidente José Lino Matute.
Conseyeru encargáu del Poder Executivu[editar | editar la fonte]
Les tropes xuníes de Nicaragua y Hondures xunir pa invadir a El Salvador, qu'entá ye territoriu d'idealistes que defenden la unión centroamericana, el 5 d'abril de 1839 les tropes invasores fueron ganaes poles salvadoreñes al mandu del xeneral Francisco Morazán; darréu, instrúyese-y qu'avancen escontra Hondures y derrocar al gobiernu de Juan Francisco de Molina, ésti presenta'l so arrenunciu al ver que les tropes avancen escontra Comayagua, el 13 d'abril el Ministru Felipe Neri Medina Valderas y Fernández de Córdova asume la presidencia interina,[3] nun Conseyu de Ministros.[4]
Por cuenta de la insurxencia entamada designar al políticu abogáu Justo Vicente José de Herrera y Díaz del Valle por que se persone como representante diplomáticu d'Hondures, ante'l gobiernu salvadoreñu del presidente Antonio José Cañes y asina sostener platigues pa evitar una inminente guerra qu'acabaría con desastroses perdíes pa dambos gobiernos, el tratáu de Paz roblaríase un 5 de xunu de 1839, polos representantes de dambos estaos, Abogáu y Ministru José Miguel Montoya d'El Salvador y Justo Vicente José de Herrera y Díaz del Valle per Hondures. Ente los alcuerdos taben el de comprometese a pagar les indemnizaciones y allegar a la Dieta Centroamericana de Santa Ana, col fin d'afitar la paz en fecha 15 d'agostu del mesmu añu, anque nun se llevara a cabu; pa esi entós José María Guerrero'l 10 d'agostu de 1839 apurriera la vez de la presidencia nel Ministru Mariano Garrigó.
Supremu Direutor de Nicaragua[editar | editar la fonte]
El 6 d'abril de 1847, el llicenciáu José María Guerrero ye declaráu ganador nes eleiciones bipartidistas y per ende Supremu Direutor del Estáu de Nicaragua.[5]
Nel mes de payares yá na alministración del estáu, José María Guerrero, solicita a los Estaos Xuníos de Norteamérica la mediación ente'l conflictu Nicaragua-Inglaterra; darréu, el 20 de xineru de 1848, buques ingleses desembarquen tropes nel ríu San Juan y avancen sobre'l Llagu de Nicaragua, col propósitu de controlar la totalidá del territoriu nicaragüense. Ante esto, José María Guerrero y l'Asamblea Llexislativa maniobren con habilidá política y aprueben la ratificación d'un Conveniu anglu-nicaragüense en Cuba calteniendo la soberanía nicaragüense sobre del Gran Llagu de Nicaragua, pero los ingleses algamen a establecer nel territoriu de la mariña oriental (caribeña o atlántica) del país un protectoráu al sofitar a los misquitos, quien lleguen a constituyir la llamada Mosquitia, que sería reincorporada de manera definitiva a la soberanía de Nicaragua en 1894 mientres el gobiernu de José Santos Zelaya.
En 1 de xineru de 1849, Guerrero por razones d'enfermedá deposita la suprema direición del estáu nel senador Bernardo Toribio Terán Prau, a ésti tiempu dempués asocedería-y el senador Benito Rosal, quien convocaría a eleiciones de les cualos saldría vencedor el Norberto Ramírez Arias, quien toma posesión el 1 d'abril del mesmu añu.
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Llistáu de Xefes d'Estáu y Presidentes d'Hondures[1]
- ↑ Xenealoxía del llinaxe Guerrero de Arcos y Molina [2]
- ↑ Zúñiga Huete 1987:“Abril de 1839 foi mes fecundu en presidentes pa la historia de la República d'Hondures. Cuatro distintos gobernantes pasaron pol poder nesi ralu; Juan Francisco de Molina, Felipe Neri Molina Valderas Córdoba, Juan José Alvarado y José María Guerrero” (volume 1 page 131)
- ↑ Cronoloxía Histórica de los gobiernos d'Hondures «Copia archivada». Archiváu dende l'orixinal, el 14 d'agostu de 2011. Consultáu'l 22 d'agostu de 2011.
- ↑ Cronoloxía Histórica de los gobiernos de Nicaragua [3]
| Predecesor: Juan José Alvarado Conseyu de Ministros de 1839 |
Presidente d'Hondures 1839 
|
Socesor: Mariano Garrigó Conseyu de Ministros de 1839 |
| Predecesor: Miguel Ramón Morales |
Supremu Direutor del Estáu 1847-1849 
|
Socesor: Bernardo Toribio Terán Prau |
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q435382
