Kim Koo
Kim Koo | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu |
Haeju (es)  , 29 d'agostu de 1876[1] |
| Nacionalidá |
Imperiu de Corea Ocupación xaponesa de Corea  Corea del Sur |
| Muerte | Seúl, 26 de xunu de 1949[1] (72 años) |
| Causa de la muerte | homicidiu |
| Asesín | Ahn Doo-hee |
| Estudios | |
| Llingües falaes |
coreanu[2] chinu |
| Oficiu | políticu |
| Premios | |
| Movimientu |
Movimiento de Independencia de Corea (es) |
| Graduación | Xeneralísimu |
| Creencies | |
| Relixón | Protestantismu |
| Partíu políticu |
Partido de la Independencia de Corea (es) |
 | |
Kim Koo (hangul: 김구, romanización revisada: Gim Gu, McCune-Reischauer: Kim Ku)?(29 d'agostu de 1876 – 26 de xunu de 1949) foi'l sestu y postreru presidente del Gobiernu Provisional de la República de Corea. Lluchó contra la ocupación xaponesa de Corea que duró de 1910 a 1945. Conocíu tamién pol so seudónimu Paikbum (백범), foi constantemente consideráu como una de les mayores figures na historia de Corea.
Biografía[editar | editar la fonte]
Inicio[editar | editar la fonte]
Nació en Haeju como'l fíu únicu del granxeru Kim Soonyoung y la so esposa Kwak Nackwon, col nome Kim Chang-am (김창암). Estudió lliteratura china nuna escuela local y xunióse al movimientu relixosu Donghak (동학) en 1893, camudando'l so nome a Kim Chang-el so (김창수). Mientres la revolución llabradora Donghak de 1894 comandó un reximientu rebalbu, pero foi vencíu y a la llarga tuvo que despintase.
L'asesinatu de Josuke Tsuchida[editar | editar la fonte]
El 8 d'ochobre de 1895, la Emperatriz Myeonseong de Joseon foi asesinada por un grupu de xaponeses. En febreru de 1896, Kim asesinó a Josuke Tsuchida (土田譲亮) por tar arreyáu nel asesinatu. De resultes, un miembru del consuláu xaponés, Hagihara Moriichi, redactó un informe'l 24 d'abril de 1896, nel cual describíase a Tsuchida como un "llabrador de la Prefeutura de Nagasaki" (p. 6, "長崎縣平民土田譲亮") y un "emplegáu d'un comerciante de Nagasaki nun viaxe de negocios" (p. 7, "貿易商大久保機一の雇人").[4]
Sicasí, l'informe nun prueba que Tsuchida nun tuvo arreyáu nel asesinatu de la Reina, pos l'asesinatu foi efectuáu non yá por soldaos xaponeses sinón tamién por dalgunos rōnin, como ye descritu nel reporte realizáu por Ezo Ishizuka (石塚英藏), el consultor xaponés del Imperiu Coreanu nesi entós.[5] Adicionalmente, Kim declaró na so biografía Baekbeom Ilji (白凡逸志) que Tsuchida portaba una espada y papeles d'identificación que revelaben qu'él yera un teniente del exércitu xaponés.[6] A lo último, los archivos d'interrogación de la policía xaponesa tamién verifiquen el fechu de que Tsuchida portaba una espada. Depués de matar a Tsuchida, según la so biografía, Kim dexó un documentu manuscritu que dicía "Kim Chang-el so de Haeju, Provincia de Hwanghae, mató a esti xaponés pa vengar l'asesinatu de la Reina Coreana". Foi darréu arrestáu y sentenciáu a muerte, pero la so execución foi suspendida por orde del emperador coreanu, Gojong. En 1898 safar de prisión y escapó a Magoksa, un templu budista en Gongju, Provincia de Chungcheong.
Incorporación al movimientu d'independencia coreanu[editar | editar la fonte]
En tornando a Hwanghae, Kim fundó delles escueles nel área ente 1903 y 1908 y dedicóse a la educación de los coreanos. En 1904, casóse con Choi Junrye, natural de la ciudá de Sincheon. Al añu siguiente roblóse Tratáu de Eulsa, por aciu el cual Corea convertir en protectoráu de Xapón. Kim participó nuna protesta masiva contra'l tratáu en Seúl y presentó una comunicación informal al Emperador apurándo-y a retirase del tratáu. En 1908 Kim xunir a la Shinminhoi (신민회), una organización clandestina nacional establecida por An Chang-ho pa impulsar la independencia pacífica de Corea.
En 1910, el gobiernu colonial xaponés arrestó a An Myung-geun, primu d'An Jung-geun, sol cargu d'entamar l'asesinatu del gobernador xeneral Terauchi Masatake. Kim, quien yera un amigu cercanu de An, foi consideráu sospechosu de ser cómpliz y tamién foi arrestáu. Foi encarceláu y torturado, pero nun s'atopó evidencia que la venceyara col intentu d'asesinatu, y foi lliberáu depués de trés años.[7] En prisión camudó'l so nome de Kim Chang-el so (김창수) a Kim Koo (김구) y adoptó l'alies Paikbum (백범). Según la so autobiografía, el cambéu de nome representó'l lliberar de los rexistros de nacionalidá xaponeses, y escoyó l'alies Baekbeom, que significa "persona ordinaria", cola esperanza que cada persona ordinaria de Corea lluchara pola so independencia.
Participación nel Gobiernu provisional[editar | editar la fonte]
Kin desterrar a Shanghai en 1919 cuando un movimientu nacional pacíficu de resistencia (Samiljeol) foi violentamente reprimíu pol gobiernu xaponés. En Shanghai, Kim xunir al Gobiernu Provisional de la República de Corea, dedicáu a lliberar a Corea de la ocupación xaponesa. N'ocupando un cargu nel Gobiernu Provisional, convertir nel so Presidente en 1927, y foi reelecto en delles ocasiones pola Asamblea Provisional.
En 1931 entamó un grupu nacionalista, la Lexón Patriótica de Corea. Unu de los sos miembros, Yoon Bong-Gil, perpetó un atentáu contra los líderes xaponeses en Shanghai el 29 d'abril de 1932. El comandante del exércitu y la marina de Xapón morrió nel intre, no que se convirtió nuna gran victoria pa la causa coreana. Otru miembru, Lee Bong-chang, intentó asesinar al emperador Hirohito en Tokiu el 8 de xineru del mesmu añu. Depués d'escapar a Chongqing onde'l Gobiernu Nacionalista de Chiang Kai-shek taba establecíu, Kim formó l'Exércitu de Lliberación de Corea, lideráu pol xeneral Ji Cheong-cheon. Cuando se desencadenó la Guerra del Pacíficu, el 8 d'avientu de 1941, Kim Koo declaró-y la guerra a Xapón y a Alemaña, y comprometió al Exércitu de Lliberación de Corea del llau de los Aliaos, entrando n'aición en China y el Sureste Asiáticu. Tamién entamó la meyora del Exércitu de Lliberación escontra Corea en 1945, pero díes antes del entamu d'operaciones, la guerra terminó.
Cuando Rindición de Xapón Xapón rindió ante los Aliaos en 1945 Kim tornó a Seúl. A midida que la división de Corea faíase evidente, foise acompañáu por Kim Kyu-Sik, llevó consigo a Pyong Yang a un grupu d'antiguos activistes independentistes pa empecipiar conversaciones sobre la unificación de la península coreana con Kim Il-sung (futuru presidente de Corea del Norte), pero fracasó.
En 1948, l'Asamblea Nacional de Corea del Sur nomó a Kim como candidatu a primer presidente de la República. Sicasí, nes eleiciones foi ganáu por Syngman Rhee, el primer presidente del Gobiernu Provisional en ser encausáu en 1925, per un marxe de votos de 180 a 16. Tamién perdió les eleiciones a la vicepresidencia ante Lee Si-young (33-59). Kim inoraba que fuera nomáu hasta dempués de les eleiciones, y nun aprobó les sos nominaciones, pos les consideraba una maniobra política pa desacreditarlo.
Muerte y legáu[editar | editar la fonte]
En 1949 foi asesináu na so oficina por Ahn Doo-hee. Desconócense los motivos del asesinatu, sobremanera porque en 1996 Ahn Doo-hee foi de la mesma asesináu por un siguidor de Kim entós que supuestamente confesara que Kim Chang-Ryong foi l'autor intelectual del crime.
De manera póstuma dióse-y la más prestixosa condecoración civil de Corea del Sur. El so autobiografía, Baekbeomilji (Diariu de Baekbeom, 백범일지), publicada per primer vegada en 1947 y reimpresa en más de 10 versiones en Corea y l'estranxeru, ye una importante fonte pal estudiu de la historia del movimientu d'independencia coreanu, y foi designada ayalga cultural Non. 1245 pol gobiernu coreanu.[8] Constantemente consideró-ylo como una de les más importantes figures na historia de Corea. Por casu, nel añu 2004, nuna encuesta en llinia votar como'l líder más grande del país tres la restauración de la independencia coreana[9] y nel 2005 como la figura más reverenciada polos miembros de l'Asamblea Nacional de Corea.[10]
Ver tamién[editar | editar la fonte]
- Historia de Corea
- Ocupación xaponesa de Corea
- Emperatriz Myeonseong de Joseon
- Miura Gorō
- Kim Kyu-Sik
- Syngman Rhee
- Kim Seong La so
Referencies[editar | editar la fonte]
- Doh Jin-Soon (ed.): Kim Koo - Das Tagebuch von Baekbeom. Hamburg: Abera Verlag 2005. ISBN 3-934376-70-3. Versión n'alemán del Baekbeomilji (Diariu de Baekbeom).
- Koo, K. (1997). Baekbeomilji [Diariu de Baekbeom]. Seúl, Corea: Dolbaegae. ISBN 89-7199-099-6
- Yamabe, K. (1966). Japanese Occupation of Korea. Tokyo, Japan: Taihei Shuppan-sha. ISBN 4-8031-2708-5
- Who Was Kim Koo? Artículu n'inglés sobre Kim Koo.
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 170015989. Apaez como: Ku Kim. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ «idRef» (francés). Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Consultáu'l 22 mayu 2020.
- ↑ URL de la referencia: https://ournation-school.com/term/3642.
- ↑ Japan Center for Asian Historical Records Reference code: A04010024500
- ↑ "山邊健太郞", Kentaro Yamabe (1966, p.223)
- ↑ 새國史事典 (New Encyclopedia of Korean History) (Seoul:Gyohaksa, 1983, ISBN 89-09-00506-8)
- ↑ Doosan Encyclopedia
- ↑ Korean Cultural Heritage Information Center
- ↑ Encuesta en llinia del 2004
- ↑ Encuesta del 2005 por Dongailbo
| Predecesor: Roh Baek-Lin |
Primer Ministru del Gobiernu Provisional de la República de Corea 9 d'abril de 1923 - 23 d'abril de 1924 |
Socesor: Yi Dongnyeong |
| Predecesor: Hong Jin |
5º presidente del Gobiernu Provisional de la República de Corea 1926 - 1927 |
Socesor: Yi Dongnyeong |
| Predecesor: Yi Dongnyeong |
12º y 13º presidente del Gobiernu Provisional de la República de Corea 13 de marzu de 1940 - Ochobre de 1944 Ochobre de 1944 - 15 d'agostu de 1948 |
Socesor: Syngman Rhee (Presidente de la República de Corea) |
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
