Ricardo Arias Calderón
Ricardo Arias Calderón | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Vida | |||
| Nacimientu | Ciudá de Panamá, 4 de mayu de 1933 | ||
| Nacionalidá |
 Panamá | ||
| Muerte | Ciudá de Panamá, 13 de febreru de 2017 (83 años) | ||
| Estudios | |||
| Estudios |
Yale Universidá de París | ||
| Nivel d'estudios | Philosophiæ doctor | ||
| Oficiu | políticu | ||
| Premios |
ver
| ||
| Creencies | |||
| Partíu políticu |
Partido Popular (es)  | ||
 | |||
_GC.svg){kind=small}
Ricardo Arias Calderón (4 de mayu de 1933, Ciudá de Panamá – 13 de febreru de 2017, Ciudá de Panamá)[2] foi un profesor universitariu, filósofu y políticu panamiegu.[3]
Estudios[editar | editar la fonte]
Dempués de concluyir la Llicenciatura d'Humanidaes na Universidá de Yale y la Llicenciatura de Filosofía na Universidá de París, llogró'l grau de Doctor en Filosofía en École Pratique des Hautes Études.
Actividá académica[editar | editar la fonte]
Académicu d'oficiu, foi caderalgu universitariu y conferenciante convidáu n'universidaes y otros centros académicos n'América Llatina, Estaos Xuníos y Europa; tamién Decanu d'Humanidaes y Vicepresidente Académicu de la Universidá Internacional de Florida.
La so vocación y compromisu como humanista cristianu enriar na aición política demócrata cristiana. Foi presidente del Partíu Demócrata Cristianu de Panamá, presidente de la Organización Demócrata Cristiana d'América (ODCA), vicepresidente (1989-95) y presidente (1995-98 y nuevamente en 1999) de la Internacional Demócrata de Centru Internacional Demócrata Cristiana.
Vida política[editar | editar la fonte]
Mientres les dictadures de los Xenerales Torrijos y Noriega (1968-1989), destacóse como unu de los principales líderes de la oposición civilista, siendo candidatu vicepresidencial de l'Alianza Democrática d'Oposición Civilista, coalición qu'a pesar del fraude y l'anulación intentada pola dictadura, ganó les eleiciones xenerales de mayu de 1989. En razón de la so llucha pola democracia panamiega foi escluyíu de la Universidá de Panamá, encarceláu delles vegaes, espulsáu del país y en diverses ocasiones atentar contra la so vida.
Nel exerciciu de la función pública (1989-92) foi Vicepresidentes de Panamá Primer Vicepresidente de Panamá (1989-92) y Ministru de Gobiernu y Xusticia (1989-91).[4] Na so calidá de Ministru de Gobiernu y Xusticia asumió la xera de desmilitarizar les estinguíes Fuercies de Defensa de Panamá y promover la reforma constitucional que consagró esti fechu.
N'abril de 1991, por diferencies col presidente Guillermo Endara, rompió l'alianza de gobiernu y el Partíu Demócrata Cristianu foi espulsáu. Depués en 1992, presentó'l so arrenunciu como vicepresidente ante l'Asamblea Nacional.[5]
Nes eleiciones de 1994, por razones de salú (detectóse-y enfermedá de Parkinson), nun pudo presentase como candidatu presidencial del so partíu, nin pudo prosiguir la so actividá política nel planu eleutoral, anque la siguió dende'l puntu de vista intelectual.
Foi columnista del diariu La Prensa. Dende xunu de 1994 foi columnista dominical del diariu El Panamá América. Recoyó parte de los sos escritos en siete llibros:
- Panamá: ¿Desastre o democracia? (1985).
- Conciencia crítica (1995).
- Discutinios democrática (1996).
- Con llibertá, reflexones d'actualidá 1996-1997 (1998).
- Democracia cristiana ente la identidá y l'apertura (1999).
- Democracia ensin exércitu, la esperiencia de Panamá (2001).
- Cuba: Güei y Mañana (2005)
En 1954, recibió la distinción Phi Beta Kappa de la Universidá de Yale. En xineru de 1998 foi-y impuesta la Gran Cruz de la Orde del Méritu Civil d'España. Recibió la Medaya Arístides Calvani, que ye la más alta condecoración de la Internacional Demócrata de Centru Internacional Demócrata Cristiana dada a dirixentes políticos que s'estremaron pola so contribución de primer orde a la democratización del so país y de la so rexón, que foi-y concedida'l 21 de payares de 2001 en Méxicu, en presencia del presidente de Gobiernu Español, José María Aznar, y del presidente, Vicente Fox, de Méxicu. En 2005 foi condecoráu pol presidente de la República de Panamá, Martín Torrijos Espín, cola Orde de Vasco Núñez de Balboa en grau de Gran Cruz, pol so serviciu a la so Patria como educador y políticu exemplar.
Formó parte del Conseyu Nacional de Rellaciones Esteriores de la República de Panamá (2004-2009).
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-1998-1519.
- ↑ Fina Ricardo Arias Calderón
- ↑ www.mcnbiografias.com (ed.): «Arias Calderón, Ricardo (1933-VVVV)». Consultáu'l 22 de febreru de 2012.
- ↑ Partíu Popular (ed.): «Homenaxe al Dr. Ricardo Arias Calderón» (8 de mayu de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 3 de xunetu de 2012. Consultáu'l 22 de febreru de 2012.
- ↑ La Prensa (Panamá) (ed.): «Muerre'l exvicepresidente de la República, Ricardo Arias Calderón» (13 de febreru de 2017). Consultáu'l 22 de febreru de 2017.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
- Biografía na Biblioteca Nacional de Panamá
- RICARDO ARIES CALDERÓN Pensador y Constructor de Democracia
| Predecesor: Carlos Ozores Typaldos |
Vicepresidentes de Panamá Primer vicepresidente de Panamá 1989-1992 |
Socesor: Guillermo Ford |
Datos: Q3753506
