Honorio I
Honorio I | |||
|---|---|---|---|
 | |||
30 ochobre 625 - 12 ochobre 638 (Gregorianu) ← Bonifacio V - Severinu → | |||
| Vida | |||
| Nacimientu | Campania, circa 585 | ||
| Nacionalidá |
 Imperiu Bizantín | ||
| Muerte | Roma, 12 d'ochobre de 638 (52/53 años) | ||
| Estudios | |||
| Llingües falaes | llatín[1] | ||
| Oficiu | sacerdote católicu, escritor | ||
| Llugares de trabayu | Roma | ||
| Creencies | |||
| Relixón | Ilesia Católica[2] | ||
 | |||
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Honorio I (Capua, ¿? – Roma, 12 d'ochobre de 638) foi'l papa nᵘ 70 de la Ilesia católica. El so pontificáu enllargar de 625 hasta la so muerte.
Fíu d'un cónsul honorariu llamáu Petronio, mientres el so pontificáu tuvo que faer frente al problema relixosu plantegáu pol monotelismu, que surde cuando l'emperador Heraclio reconquista, en 627, les provincies bizantines de Siria, Palestina y Exiptu, que cayeren en manes de los perses ente'l 611 y el 618.
Estes provincies yeren de mayoría monofisita, polo que l'emperador, que s'atopaba debilitáu militarmente pola victoriosa campaña contra los perses y col peligru que representaben los árabes nes fronteres del imperiu, intentó que la torna d'estos territorios nun supunxera una nueva fonte de conflictos por motivos doctrinales.
Los patriarques monofisitas d'Antioquia y Alexandría, xunto con Sergio I, patriarca de Constantinopla alcuerden una solución entemedia pola qu'en Xesucristu esisten dos naturaleces (colo que s'estremen del monofisismu que defende una única naturaleza divina), pero una sola voluntá (colo que tamién discrepen de la ortodoxa que caltién la esistencia de dos voluntad).
Surde asina'l monotelismu, doctrina que ye espuesta pol Patriarca de Constantinopla al papa Honorio, que nel 634 declaró que la doctrina de la voluntá única nun podía calificase como herética.
Con tolos actores, salvu Sofronio, patriarca de Xerusalén, puestos d'alcuerdu, l'emperador Heraclio publica en 638 la Ecthesis o “Esposición de fe” na que se recoyía oficialmente y sancionábase la nueva doctrina monotelista. Esto esplica por qué sería condergáu años dempués de la so muerte, que tuvo llugar el 12 d'ochobre de 638.
N'efeutu, el Sestu Conceyu Ecuménicu, celebráu ente los años 680 y 681 en Constantinopla, condergó'l monotelismu, y na condena incluyóse'l nome de Honorio I.[3] La condena foi confirmada nos dos siguientes concilios ecuménicos celebraos en Nicea y Constantinopla.
Notes y referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Afirmao en: Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. Llingua de la obra o nome: italianu. Editorial: SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
- ↑ Afirmao en: Catholic-Hierarchy.org. Identificador Catholic Hierarchy de persona: honoriu. Data de consulta: 18 ochobre 2020. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ Cfr. Chapman, John. "Pope Honorius I." The Catholic Encyclopedia. Vol. 7. New York: Robert Appleton Company, 1910. 29. Esti artículu esiste tamién en castellán.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Honorio I.
| Predecesor: Bonifaciu V |
 625 - 638 |
Socesor: Severino |
Datos: Q170502- Multimedia: Honorius I
