Juan Bautista Gill

Juan Bautista Gill
Presidente de Paraguái
Vida
Nacimientu	Asunción, 28 d'ochobre de 1840
Nacionalidá	Paraguái
Muerte	Asunción, 12 d'abril de 1877 (36 años)
Familia
Madre	Escolástica Barrios de Gill
Oficiu	Políticu

Juan Bautista Richter y García del Barriu (28 d'ochobre de 1840, Asunción – 12 d'abril de 1877, Asunción) foi un políticu y presidente de Paraguái ente 1874 y 1877. En 1854 viaxó a Buenos Aires onde realizó los sos estudios secundarios y de medicina, que nun llegó a rematar. Los sos padres fueron Juan Andrés Gill y Escolástica García del Barriu y Bedoya. Yera nietu de don Juan Miguel Gill, prócer y cabildante, por que les sos venes corría sangre celta. Tuvo casáu con María Concepción Díaz de Bedoya.

La so Vida

Miembru d'una de les principales families de la so dómina. Tornó al Paraguái en 1863. Cuando se declaró la guerra a l'Arxentina, apuntar nel batallón 40, que taba integráu por mozu d'alta posición social, y poles sos conocencies en medicina designóse-y un puestu na sanidá militar.

Según dellos historiadores cayó prisioneru'l 30 d'avientu de 1868 y pal historiador Juan B. Gill Aguínaga, actuó nos hospitales de sangre y foi prindáu tres díes antes nel combate de Ita Ybaté. A mediaos de xineru de 1869, Gill taba ente los que volvieron a Asunción, los aliaos lliberar so la condición de que nun volvería integrar se al exércitu nacional, que nesi entós, siguía combatiendo. Tamién perteneció a la Loxa Union Paraguaya Nᵘ30 so la xurisdicción Arxentina na clandestinidá, instalada n'Asunción el 1° de xineru de 1.869.

El so Gobiernu

Foi Presidente de la República de Paraguái ente'l 25 de payares de 1874 y el 12 d'abril de 1877. Tuvo como vicepresidente al so primu Higinio Uriarte García del Barriu. El so gabinete tuvo integráu por Emilio Gill y Adolfo Saguier, en Facienda; Germán Serrano y José Urdapilleta, n'Interior; Bernardino Caballero y Benjamín Aceval en Xusticia, Cultu ya Instrucción Pública; Patricio Escobar, en Guerra y Marina, y Facundo Machaín y Benjamín Aceval, en Rellaciones Esteriores.

Mientres el so gobiernu implementóse'l papel moneda, creóse'l Colexu Nacional de la Capital y aumentaron considerablemente los impuestos. El 3 de febreru de 1876, roblóse'l tratáu de llendes, paz, comerciu y navegación cola Arxentina, pol cual el Paraguái perdió los territorios de Misiones, al sur del ríu Paraná, de delles islles d'esi ríu y los territorios asitiaos ente los ríos Pilcomayo y Bermejo, pero asina tamién salvó'l Chaco. Tamién mientres el so gobiernu, el 22 de xunu de 1876, les últimes tropes del Exércitu de Brasil retirar de Paraguái, poniendo fin a la ocupación brasilana que s'impunxo dende'l fin de la Guerra de la Triple Alianza.

Tamién s'adoptó'l Códigu Civil arxentín y col fin d'estabilizar la economía nacional, establecióse l'estancu del tabacu, pola llei del 22 d'abril de 1875. El gobiernu otorgóse'l privilexu d'esportar esti productu por 5 años, y prohibióse que particulares realicen la esportación o importación de tal productu. Depués aplicóse la mesma llei sobre'l xabón y el sal por un periodu de trés años.

El gobiernu de Gill, al igual que'l de los sos predecesores, nun se llibró de movimientos revolucionarios. Un motín españó en Caacupé, n'avientu de 1875, que tuvo lideráu pol Xeneral Serrano, el so ex ministru del Interior y sofitáu por fuercies brasilanes. La revuelta foi controlada cola muerte de Serrano y otros sublevaos.

Trayeutoria política

Foi Ministru de Facienda y Presidente del Senáu. El 25 de xineru de 1869 participó na xunta convocada por don Serapio Machaín pa interesar a les fuercies aliaes d'ocupación nun proyeutu de pidimientu pa la creación d'un Gobiernu Provisional. Ente los qu'asistieron a dicha xunta atopábense: José Segundo Decoud, Cayo Miltos, Carlos Loizaga, Juan A. Jara y Salvador Xovellanos. Acusáu de malversación de fondos, el Senáu destituyir, pero en respuesta Rivarola eslleió'l Congresu. Protagonista d'una serie d'aturbolinaes situaciones, acompaña una esitosa revolución y vuelve a la cartera de Facienda. En 1874 asumió la presidencia de la República.

Emboscada a plena lluz del día. El gobiernu de Gill taba arrodiáu d'enemigos. Delles amargures económiques y la non execución de propuestes d'emerxencia espertaron ciertu iñerizu en persones que s'atopaben pela redolada de Juan B. Gill.

Combalechadures de mediana gravedá taben en marcha, sofitaes pol tracamundiu que gobernaba. Pero hubo una que trespasó toles llendes, ésta tuvo entamada por don Juan Silvano Godoy, qu'incluyía l'asesinatu. Por ser él el qu'escurrió tan malinu plan, allóñase y dexa tou en manes de del so hermanu Nicanor, quien ye l'encargáu de llevar a cabu tol trabayu”.

El 12 d'abril de 1877, el presidente Gill transitaba en compañía de los sos dos edecanes (oficiales d'alta graduación), pela cai Villarrica (actual Presidente Franco). Cuando cruciaba por Independencia Nacional, un tarrecible escopetazu dio contra'l so humanidá y baltar a tierra produciéndo-y la muerte inmediata. De siguío esvalixáronse rápido los confabulados, ente los que s'atopaben Molas y Goiburú, según don Nicanor que darréu fuxó a l'Arxentina, onde morrió a la edá de 90 años. Asina, una emboscada que socedió nel centru de la ciudá y a plena lluz del día, acabó cola vida de Juan Bautista Gill.

El poeta colombianu Dr. Prósperu Pereira Gamba (1830- 1896), que vivió nel nuesu país como exiliáu, afiguró esi tráxicu momentu vivíu pol presidente nes estrofes de la so obra “L'espectru”, qu'entá pueden ser lleíes y al traviés de la cual la ánima de Gill acoradó justicieramente la conciencia de los sos verdugos. Tamién foi una persona de grandes convencimientos sociales.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Juan Bautista Gill .

• Datos: Q26560
• Multimedia: Juan Bautista Gill