Renier de Saint-Laurent
Renier de Saint-Laurent | |
|---|---|
| Vida | |
| Nacimientu | Liexa, sieglu de XII |
| Muerte | 1188 (greg.)[1] |
| Estudios | |
| Llingües falaes | llatín |
| Oficiu | haxógrafu, historiador |
| Creencies | |
| Relixón | Ilesia Católica |
| Orde relixosa | Orde de San Benitu |
 | |
Reiner o Renier de Saint-Laurent de Liexa o, en llatín, Reinerus Sancti Laurentii Leodiensis (sieglu de XII, Liexa – 1188 (greg.)) foi un monxu benedictín belga del sieglu XII, escritor en llingua llatina d'obres teolóxiques, exexétiques, polémiques, históriques, biográfiques y haxográfiques.
Biografía[editar | editar la fonte]
Foi monxu na abadía de Saint-Laurent, en Liexa; ellí recibió les enseñances de los monxos Jean y Nizon. Lleíense-y, na so mocedá, la comedies de Terencio, qu'envaloraba pocu aparentes pa la formación del espíritu relixosu. Cita dalguna vegada a Virxiliu y más de cutiu a Horacio. Conocía tamién a Plinio, Macrobio y a otros escritores de l'antigüedá clásica. Foi un escritor fecundu, y les sos obres pueden atopase na Patroloxía Llatina de Migne (vol. CCIV) y nos Monumenta Germaniae Historica Scriptores (vol. XX). Escribió un Bulonicum Triumphale, crónica que conmemora'l cercu en 1141 del castiellu de Bouillon por Alberón II, príncipe-obispu de Liexa. Les sos fontes son abondo veraces, porque se funda en rellatos de testigos oculares. Tamién figura ente les sos obres una Vita Evracli, una Vita Wolbodonis y una Vita Reginardi, tres obispos que s'ocuparon especialmente de l'abadía de Saint-Laurent. Pero la más popular ye la so De gestis abbatum Sancti Laurentii, tituláu tamién De ineptiis cuiusdam idiotae o De claribus scriptoribus monasterii sui, qu'entiende tres llibros y ye única fonte pa conocer los trabayos intelectual y cultural que se llevaron a cabu nel so monesteriu. El primer llibru trata sobre los abás del monesteriu y los escritores del mesmu. El segundu, sobre él mesmu y les sos propies obres. El terceru contién solo considerancies místiques diverses. La obra foi compuesta dempués de 1153. La obra foi prosiguida por autores anónimos. De adventu reliquiarum Sacti Laurentii ye una versificación sobre la narración que de la traslación de les reliquies de San Llorienzo escribió en prosa un monxu del conventu llamáu Louis. La traducción ye parafrástica y foi compuesta enantes de 1153. Otres obres tienen menor interés.
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ URL de la referencia: http://www.documentacatholicaomnia.eu/30_10_1130-1188-_Reinerus_S_Laurentii_Leodiensis.html. Apaez como: Reinerus S Laurentii Leodiensis.
- Hubert Montesa, "Notes sur la "Vita Evracli" de Renier de Saint-Laurent. Contribución à l'histoire littéraire du XIIe siècle Liégeois", Revue d'histoire ecclésiastique, XLIV (1949), pp. 29-86.
- Hubert Montés, "Renier de St.-Laurent et le déclin des écoles liégeoises au XIIy siècle", Miscellanea Tornacensia. Mélanges d'Archéologie et d'hist. Congrès de Tournai 1949 (Bruxeles 1951), pp. 112-123.
- David Foote, Taming monastic advocates and redeeming bishops: the Triumphale and episcopal vitae of Reiner of St. Lawrence, Revue d'histoire ecclésiastique 91 (1996)
- Article "Reiner von Lüttich", col. 1165 in Die deutsche Literatur des Mittelalters: Verfasserlexikon (2006), by Wolfgang Stammler, Karl Langosch, Kurt Ruh
