Idioma edomita
 | |
|---|---|
| Faláu en | Edom Anguaño:  Xordania Israel
|
| Rexón | Llevante mediterraneu |
| Llingua muerta | antes del sieglu VI e. C. |
| Familia | Afro-asiáticu Semíticu Semíticu central Semíticu noroccidental Llingües cananees Idioma hebréu Edomita |
| Alfabetu | alfabetu feniciu, alfabetu araméu |
| Estatus oficial | |
| Oficial en | Nengún país |
| Reguláu por | Nun ta reguláu |
| Códigos | |
| ISO 639-1 | nengún |
| ISO 639-2 | {{{iso2}}}
|
| ISO 639-3 | |
| Edom_830-ye.svg | |
El edomita foi un antiguu dialeutu hebraicu utilizáu polos edomitas, allugaos al suroeste de l'actual Xordania y parte d'Israel. Escribíase orixinalmente por aciu una variante del alfabetu feniciu y nel sieglu VI e. C. adoptó l'alfabetu araméu.
Aspeutos históricos, sociales y culturales[editar | editar la fonte]
L'idioma edomita conozse solo por un pequeñu corpus, mayormente formáu por curties inscripciones y óstraca.[1]
Descripción llingüística[editar | editar la fonte]
La principal carauterística qu'estrema al moabita d'otres llingües cananees como l'hebréu ye la retención de la marca de femenín -at que n'hebréu bíblicu amenorgar a -āh (p. ej. qryt, «ciudá» pal hebréu bíblicu qiryāh, que non obsante retener nel estáu constructo nominal: p. ej. qiryát yisrael, «ciudá d'Israel»), como asocedía tamién en moabita. Col tiempu, influencies aramees o árabes como'l verbu whb («dar») o'l términu tgr («mercader») introducir na llingua, siendo whb un términu especialmente común en nomes propios.
Acordies con Glottolog nun yera un idioma estremáu del hebréu.[2]
Referencies[editar | editar la fonte]
Bibliografía[editar | editar la fonte]
- (1988) «les Langues Chamito-semitiques», Cohen, D.: les langues dans le monde ancien et moderne, part 3 (en francés). París: CNRS.
- Pitard, Wayne T. (2001). «Edom», Metzger, Bruce M. & Coogan, Michael D.: The Oxford Guide to People & Places of the Bible. Oxford: Oxford University Press.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q2363529