Nicholas Trivet

De Wikipedia
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Nicholas Trivet
Vida
Nacimientu circa 1257 (greg.)
Nacionalidá Bandera de Inglaterra Reinu d'Inglaterra
Muerte Oxford, 1328 (greg.)[1] (70/71 años)
Sepultura Inglaterra
Estudios
Llingües falaes llatín[2]
Oficiu historiador, relixosu cristianu
Llugares de trabayu Oxford y Gran Londres
Creencies
Relixón Ilesia Católica
Orde relixosa Orde de Predicadores
Cambiar los datos en Wikidata

Nicholas Trivet, o Nicolaus Triveth en francés (circa 1257 (greg.) – 1328 (greg.), Oxford), foi un historiador y filólogu inglés.

Nicholas Trivet yera fíu de Sir Thomas Trivet de Norfolk, xefe de xusticia nel tribunal del rei. Foi un caballeru educáu n'Oxford y depués na Universidá de París. Nesta última ciudá empecipió les sos investigaciones. De regresu a Inglaterra, ingresó na orde de los dominicos na que seique llegó a prior. Foi profesor n'Oxford, universidá na qu'amás foi rector en dos causes. Según Cristoforo Baggiolini, treslladar al sur de Francia, onde destacó pol so celu contra los herexes enantes de movese a Italia onde na llucha de les ciudaes llibres y los señores de Lombardía contra los herexes piamonteses, al paecer arengó a les tropes católiques con armadura y un enorme crucifixu nes mesmes batalles.

Caltuviéronse dieciocho obres de Nicholas Trivet. Escribió en llatín una Expositio super librum Boecii Consolatione ("Esplicación de la Consuelo de la Filosofía de Boecio"), unos Annales Sex regum Angliæ ("Añales de los seis reis d'Inglaterra") qu'empieza en 1136 col reináu d'Esteban de Blois y termina en 1307 cola muerte d'Eduardu I, unos Annales ab origine Mundi ad Christum ("Añales dende los oríxenes del Mundu hasta Cristu"), un comentariu alrodiu de la De civitate Dei de San Agustín, según un comentariu sobre les traxedies de Séneca qu'anuncia'l Renacimientu.

Tamién escribió en anglo-normandu escontra 1334 la Cronicles que frère Nichol Trivet escrit à ma dame Marie la filhe moun seignour Le roi d'Engleterre Edward -y filtz Henri ("Cróniques que Frai Nichol Trivet escribe pa la mio señora María, la fía del mio señor el rei d'Inglaterra Eduardo'l fíu d'Enrique") pa la fía d'Eduardu I d'Inglaterra, la princesa Mary (circa 1257 (greg.) – 1328 (greg.), Oxford) y que contién la Hestoria de Constance que sirvió d'inspiración tanto a Chaucer como a John Gower.

La obra lliteraria de Nicholas Trivet como comentarista de Titu Liviu, Juvenal, Ovidiu, Séneca o Aristóteles supera tou lo que s'escribió mientres el so sieglu n'Inglaterra. Y con al respective del so llabor d'exéxesis bíblica, supera tamién tou cuanto se fixo na Edá Media. El so trabayu de cronista tamién-y valió una gran reputación de fiabilidá que sirvió por que fuera conocíu más allá de les fronteres del so país y pa consiguir que'l mesmu Papa Xuan XXII sufragara les sos investigaciones.

Obra[editar | editar la fonte]

  • Nicholas Trivet, Cronicles que frère Nichol Trivet escrit à ma dame Marie la filhe moun seignour Le roi d'Engleterre Edward -y filtz Henri, Paris, Bibliothèque nationale de France, Manuscrit Fr. 9 687
  • Annales sex regum Angliæ, qui a comitibus Andegavensibus originem taxerunt, Londini, sumptibus Societatis, 1845
  • Exposicio Fratris Nicolai Trevethi Anglici Ordinis Predicatorum super Boecio De consolacione, Éd. Edmund T. Silk, Library of Congress, Jefferson, LJ139B, 1986
  • Commento alla Medeea di Seneca Nicola Trevet, Éd. Luciana Roberti, Bari, Edipuglia, 2004 ISBN 88-7228-400-7
  • Commento alla Phaedra di Seneca Nicola Trevet, Éd. Maria Chiabó, Bari, Edipuglia, 2004 ISBN 88-7228-393-0
  • Commento alle Troades di Seneca Nicola Trevet, Éd. Marco Palma, Roma, Edizioni di storia e letteratura, 1977
  • Sacre pagine professorum ordinis predicatorum Thome Valois & Nicolai Triveth in llibros beati Augustini de civitate dei commentaria online en Gallica

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Identificador GND: 118587706. Data de consulta: 14 agostu 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  • Pilar Saquero Suárez-Somonte, « Les gloses de Nicolás de Trevet sobre los trabayos de Hércules arramaes al castellán : El códiz 10.220 de la B. N. de Madrid y Enrique de Villena By:, Epos: Revista de Filoloxía, 1990 ; 6: 177-197
  • Owen Howard Boehm, Treveth’s Commentary on the Octavia : A Critical Edition, Dissertation Abstracts International, Section A : The Humanities and Social Sciences, 2004 Sept ; 65 (3): 919, Loyola O, 2003 (inglés)
  • Robert M. Correale, « Chaucer’s Manuscript of Nicholas Trevet’s -yos Cronicles, The Chaucer Review: A Journal of Medieval Studies and Literary Criticism, 1991 ; 25 (3): 238-65 (inglés)
  • Robert M. Correale, « Gower’s Source Manuscript of Nicholas Trevet’s les Cronicles », Éd. R. F. Yeager, John Gower: Recent Readings, Kalamazoo : Medieval Inst., Western Michigan, pp. 133-157 (inglés)
  • Robert M. Correale, « Chaucer’s The Friar’s Tale, Lines 1511-12, and -yos Cronicles of Nicholas Trevet », Notes and Queries, 1988 Sept. ; 35 (233) (3): 296-298 (inglés)
  • Ruth J. Dean, « Cultural Relations in the Middle Ages: Nicholas Trevet and Nicholas of Prato », Studies in Philology, 1948 ; 45: 541-564 (inglés)
  • Ruth J. Dean, « The Earliest Known Commentary on Livy Is by Nicholas Trevet », Medievalia et Humanistica (University of Colorado), 1945 ; 3: 86-98 (inglés)
  • Ruth J. Dean, « MS. Bodl. 292 and the Canon of Nicholas Trevet's Works », Speculum : A Journal of Medieval Studies, 1942 Apr ; 17 (2): 243-49 (inglés)
  • Ruth J. Dean, « An Essay in Anglu-Norman Palæography » : Studies in French Language and Medieval Literature Presented to Professor Mildred K. Pope, Manchester, England ; 1939, pp. 79-87 (inglés)
  • Seán Duffy, The “continuation” of Nicholas Trevet : a new source for the Bruce Invasion, Dublin, Royal Irish Academy, 1991 (inglés)
  • Bernard I. Duffey, The art of The man of law’s tale as developed from Trivet’s Life of Constance in the Anglu-Norman chronicle, M.A. Thesis, Ohio State University, 1942 (inglés)
  • Hermann Hauke, Die Lehre von der beseligenden Schau nach Nikolaus Trivet, München, [S.n.], 1967 (alemán)
  • Rebekka Junge, Nicholas Trevet und die Octavia Praetexta : Editio princeps des mittelalterlichen Kommentars und Untersuchungen zum pseudosenecanischen Drama, Paderborn, Schöningh, 1999 ISBN 3-506-79064-1 (alemán)
  • Mary Louise Lord, « Virgil's Eclogues, Nicholas Trevet, and the Harmony of the Spheres », Mediaeval Studies, 1992 ; 54: 186-273 (inglés)
  • Otto Lohmann, « Boethius und sein Kommentator Nicolaus Trevet in der italienischen Literatur des 14. Jahrhunderts », Peter Schweigler, Gustav Hofmann, Preben Kirkegaard, Helena Wiekkowska, Bibliothekswelt und Kulturgeschichte: Eine internationale Festgabe fur Joachim Wieder zum 65. Geburtstag dargebracht von seinen Freunden, Munich, Verl. Dokumentation, 1977, pp. 28-48 (alemán)
  • Lodi Nauta, « The Scholastic Context of the Boethius Commentary by Nicholas Trevet », M. Hoenen & L. Nauta (eds.), Boethius in the Middle Ages. Latin and Vernacular Traditions of the 'Consolatio Philosophiae', Leiden 1997, pp. 41-67 (inglés)
  • Marco Palma, Nicola Trevet, Commenta alle Troades di Seneca, Rome, Storia e Letteratura, 1977 (italianu)
  • Kate O. Petersen, « Chaucer and Trivet », Publications of the Modern Language Association of America, 1903 ; 18 (2): 173-93 (inglés)
  • Marianne Powell, « Henryson, Boethius and Trevet », Actes du 2 colloque de langue et de littérature écossaises, 5-11 juillet 1978, Strasbourg, Univ. de Strasbourg ; 1979, pp. 297-306 (inglés)
  • Vianello Roberto, « El so un commento virgiliano attribuito a Nicola Trevet », Studi Medievali, 1991 ; 32 (1): 345-67 (italianu)
  • Cristina Speggiorin, « Il commento di Trevet alle Tragoediae di Seneca y i suoi riflessi sulle traduzioni catalana y castigliana », Annali di Ca’ Foscari : Rivista della Facoltà di Lingue y Letterature Straniere dell'Università di Venezia, 1997 ; 36 (1-2): 599-613 (italianu)
  • Curt J. Wittlin, « Tite-Live, Trevet, Bersuire : Un Exemple de l'importance des commentaires médiévaux pour les premiers traducteurs », Revue de l'Association des Humanités, 1977 ; 28: 217-31 (francés)
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Nicholas_Trivet&oldid=4122267»