Salduero

Salduero
Alministración
País	España
Autonomía	Castiella y Lleón
Provincia	provincia de Soria
Comarca (es)	Comarca de Pinares (es)
Tipu d'entidá	conceyu d'España
Alcalde de Salduero (es)	Guillermo Abad Pérez
Nome oficial	Salduero (es)
Códigu postal	42156
Xeografía
Coordenaes	41°53′24″N 2°47′57″W / 41.89°N 2.7991666666667°O
	Salduero Salduero (España)
Superficie	3 km²
Altitú	1103 m
Llenda con	Covaleda, Vinuesa y Molinos de Duero
Demografía
Población	140 hab. (2023); - 78 homes (2019); - 65 muyeres (2019)
Porcentaxe	100% de Comarca de Pinares (es) ; 0.16% de provincia de Soria; 0.01% de Castiella y Lleón; 0% de España
Densidá	46,67 hab/km²
Más información
Estaya horaria	UTC+01:00
	salduero.es

Salduero ye una llocalidá y tamién un conceyu de la provincia de Soria, partíu xudicial de Soria, Comunidá Autónoma de Castiella y Llión, España. Pueblu de la contorna de Pinares. En 2017 consideróse-y el pueblu más bellu de Castiella y Llión.

Dende'l puntu de vista xerárquicu de la Ilesia Católica forma parte de la Diócesis d'Osma la que, de la mesma, pertenez a l'Archidiócesis de Burgos.

Demografía[editar | editar la fonte]

Gráfica d'evolución demográfica de Salduero ente 1900 y 2010

Población de derechu (1900-1991) o población residente (2001) según los censos de población del INE. Población según el padrón municipal de 2010 del INE.

Historia[editar | editar la fonte]

Historia[editar | editar la fonte]

Nel Censu de Pecheros de 1528, nel que nun se cuntaben eclesiásticos, fidalgos y nobles, rexistraba la esistencia 53 pecheros, ye dicir llares o fueos (unidaes familiares) que pagaben impuestos.^[2] Nel documentu orixinal, la llocalidá apaez col nome de Salguero.

A la cayida del Antiguu Réxime la llocalidá constitúise en conceyu constitucional na rexón de Castiella la Vieya, partíu de Soria^[3] que nel censu de 1842 cuntaba con 50 llares y 198 vecinos.

Arte y monumentos[editar | editar la fonte]

Ilesia de San Xuan Bautista.

La capiya mayor del so parroquial ye gótica, con bóveda de terceletes y a la que s'apuerta por arcu de trunfu llixeramente apuntáu. El restu ye del sieglu XVIII, rematándose en 1733. Nel llateral de la epístola hai un vanu d'arcu apuntáu y doble derrame con moldura abocelada y tracería gótica con arcos triobulados. Dientro hai retablos rococós y platería del sieglu XVIII.

Ermita del Santu Cristu.

Ta asitiada nel camín de Salduero a Molinos de Duero al otru llau del ríu. Esta ermita realizada con piedres sillar bien trabayaes y que foi reparada en 1998, consta de:Dos puertes ximielgues d'entrada dovelaes protexíes por un teyáu sofitáu por trés columnes de piedra. Espadaña de piedra con dos orbes. Esisten delles imáxenes, la del Cristu crucificáu, la de la Virxe María col so fíu en brazos (Dolorosa), la de Cristu de la columna, la de Cristu cola Cruz arrecostines. En Selmana Santa, el Domingu de Ramos llévense éstes imáxenes a costazos de los feligreses a la Ilesia y el Vienres Santu vuelven llevase a la ermita.

Ermita de Santa Elena.

Ta asitiada nel Monte Devesa Comunera a 3 km del pueblu. Nésti sieglu quémase y vuélvese a reconstruyir. La so construcción ye moderna, tien planta cuadrada con puerta d'entrada dovelada y pórticu. Celébrase una misa y bendición de los Campos el día de la Cruz, el 3 de Mayu.

Fonte homenaxe al carreteru.

La fonte homenaxe al carreteru foi inaugurada'l 24 de Xunu de 2.000, día de San Xuan cola asistencia de los senadores Esther Vallina de Miguel y Ricardo Espuela Orgaz. Fonte de piedra construyida pol escultor Ricardo Santamaría Bañuelos de Contreras (Burgos). Ta asitiada nel centru del pueblu al llau de la ponte carretera sobre'l Duero y como'l so nome indica pretende homenaxar a los yá nomaos carreteros que por cuenta de les sos llongures percorríes inevitablemente precisaben parar pa beber agua qu'aselara la so sede. Ta fecha en piedra y amás de motivu arquiteutónicu, la so función ye la d'apurrir agua a toa persona que la deseye, yá sía p'amatagar la sede o pa cualesquier otru menester.

Ponte de Salduero.

Esta ponte carretera sobre'l Duero, que la so construcción data de la segunda metá del S. XIX ta asitiada a la salida del pueblu, en direición al monte. D'antiguo yera pasu obligáu pa dirixise a Molinos, Abejar y Soria; foi construyíu por unos emigrantes veníos del País Vascu que depués asitiáronse en Salduero y foi termináu en 1905. ^[4]