Armando Ligero Morote

Armando Ligero Morote
Vida
Nacimientu	20 de setiembre de 1920
Nacionalidá	España
Muerte	ochobre de 1997 (77 años)
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	médicu

Armando Ligero Morote (Barcelona, 20 de setiembre de 1920-Madrid, ochobre de 1997) llicencióse en Medicina y Ciruxía pola Universidá de Barcelona en 1946, y foi Especialista en Tocoginecología pola mesma Universidá y Especialista en Medicina Llegal y Forense pola Universidá de Madrid. Amás de les especialidaes mentaes, foi etnógrafu especializáu na cultura bubi, y espertu en Medicina Tropical. Ente otros cargos, foi Direutor Provincial del Serviciu d'Arqueoloxía y alcalde de San Carlos (actual Luba). En 1967 foi nomáu Direutor del Hospital Xeneral de Bata; más tarde treslladóse a Mongomo, aportando a primer direutor del Serviciu Sanitariu de Guinea Ecuatorial hasta mayu de 1969.

Perteneciente a una familia aniciada na islla de Fernando Póo (güei Bioko), el so padre, Armando Ligero y García de Araoz, llegó a Guinea en 1906 y llogró pola so trayeutoria la Encomienda de la Orde d'África en 1954. En 1947, Armando Ligero Morote treslladar a Guinea, onde s'establez en Basacato del Oeste y conviértese en médicu de Luba. Mientres los sos ventitrés años d'estancia na isla, amás de dedicase a la medicina tropical, interesar por conocer a xeitu la etnia Bubi, de la qu'estudió la so cultura y sobre la que realizó numberosos ensayos antropologicos y arqueolóxicos publicaos en publicaciones periódiques y revistes. Productu de les sos escavaciones ya investigaciones por tola isla, axuntó dellos miles de pieces que venció al Muséu Africanista de la Misión Claretiana, según a los museos Etnolóxicu de Barcelona y d'África en Madrid. Ente los años 1989 y 1991 foi presidente de l'Asociación Española d'Africanistes, na qu'impulsó ente otres árees l'interés poles condiciones sanitaries y la medicina tropical al traviés de cursos y conferencies.

Referencies[editar | editar la fonte]

Ligero Morote, Armando, La sanidá en Guinea Ecuatorial, 1778-1968, Xaén, 1997