Eleutoráu de Brunswick-Luneburgu
| |||||
---|---|---|---|---|---|
territorio histórico (es) | |||||
| |||||
Alministración | |||||
Capital | Hannover | ||||
Forma de gobiernu |
Principáu monarquía absoluta | ||||
Llingües oficiales | Baxu saxón | ||||
Miembru de | |||||
Xeografía | |||||
Brunswick-Luneburgu (n'alemán: Kurfürstentum Braunschweig-Lüneburg), conocíu tamién como Eleutoráu de Hannover (n'alemán: Kurfürstentum Hannover o a cencielles Kurhannover), foi históricamente un Estáu dientro del Sacru Imperiu Romanu-Xermánicu mientres la dómina tardida de la Era Moderna.
Tal que'l so nome indica, les principales ciudaes d'esti Estáu yeren Brunswick (Braunschweig n'alemán) y Luneburgu (Lüneburg n'alemán). El primer monarca inglés de la Casa de Hannover, Xurde I de Gran Bretaña, yera duque de Brunswick-Luneburgu y Príncipe eleutor del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu, al igual que tolos sos socesores hasta l'abolición de dichu Imperiu en 1806, por obra de Napoleón Bonaparte.
Ducáu de Brunswick-Luneburgu
[editar | editar la fonte]L'Estáu remaneció del heriedu del primer Estáu de Saxonia d'Enrique'l Lleón poles acabadures del s. XII. Enrique foi quitáu del so títulu de duque de Saxonia pol Emperador, pero retuvo dellos títulos saxones menores, como'l de Brunswick y el de Luneburgu, qu'a la so muerte pasaron a los sos descendientes.
El primeru foi Otón el Neñu, duque de Brunswick-Luneburgu, quien exerció la so rexencia dende 1235. Dempués de 1267 el ducáu foi estremáu en do Estaos parciales, como la llinia de Luneburgu y la de Wolfenbüttel (el cual más tarde volvió subdividise). Toos estos Estaos, sicasí, taben rexíos por miembros de la dinastía de los Welf (descendientes d'Enrique'l Lleón) y calteníen estreches rellaciones ente sigo. Col tiempu, los centros de poder pasaron de Brunswick y Luneburgu a Celle y Wolfenbüttel.
Ente que esistíen en total como una docena de subdivisiones dientro de lo que fuera l'Estáu de Brunswick-Luneburgu, dalgunos d'ellos yeren namái de calter dinásticu y nun taben reconocíos como Estaos del Imperiu. Nel Reichstag de 1792, namái les siguientes cuatro subdivisiones de Brunswick-Luneburgu taben representaes:
Pa 1705, namái dos duques de Brunswick-Luneburgu siguíen gobernando los sos Estaos: unu rexente en Calenberg, Celle y otros Estaos; y l'otru gobernando Wolfenbüttel. Coincidentemente, Xurde I, duque de Brunswick-Luneburgu, introducir en 1701 na llinia de socesión al Tronu Británicu, confirmáu más tarde en 1707 pol Acta d'Unión. Asina, el rei Jorge creó una Unión personal de los dos corones el 20 d'ochobre de 1714. Depués de la disolución del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu en 1806, Calenberg-Celle y les sos posesiones fueron integraes pol Congresu de Viena al apocayá creáu Reinu de Hannover. Wolfenbüttel, pela so parte, siguió esistiendo sol nome de Ducáu de Brunswick.
Referencies
[editar | editar la fonte]Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
- Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Eleutoráu de Brunswick-Luneburgu.