Dreamachine

Dreamachine o dream machine, que podría traducise al español como máquina de suaños, ye un dispositivu de ceguñu estroboscópico que produz un estímulu visual. Foi creáu pol artista Brion Gysin y el científicu Ian Sommerville dempués de lleer el llibru de William Grey Walter tituláu El celebru viviente.^[2]^[3]

Historia[editar | editar la fonte]

Una máquina de suaños consiste nun cilindru con abertures cortaes nos llaos. El cilindru ye asitiáu nuna plataforma que xira a 78 o a 45 revoluciones per minutu. Asítiase una bombilla nel centru del cilindru y la velocidá de xiru dexa que la lluz sala al traviés de les abertures con una frecuencia constante d'ente 8 y 13 pulsos per segundu. Esti rangu de frecuencia correspuende a les ondes alfa, que son oscilaciones llétriques que de normal tán presente nel celebru humanu cuando ta relaxáu.^[3]

La máquina de suaños de Brion Gynsin ye la tema principal del documental FLicKeR de Nik Sheedan.^[4]

Usu[editar | editar la fonte]

La máquina de suaños tien de ser “vista” colos güeyos zarraos, una y bones la lluz parpadeante aguiya'l nerviu ópticu y alteria les oscilaciones llétriques del celebru. El “espectador" esperimenta visiones de patrones de color que'l so rellumu ye amontáu detrás de los sos párpagos zarraos. Los patrones convertir en formes y símbolos que xiren alredor hasta que l'espectador siéntese arrodiáu de colores. Dizse que'l ver una máquina de suaños déxa-y a unu entrar nuna allucinación hipnagógica.^[5] Dacuando esta esperiencia puede ser bastante intensa, pero pa salir de la mesma basta con abrir los güeyos.^[2]

Una máquina de suaños puede ser peligrosa pa xente con epilepsia fotosensitiva o otros desordes nerviosos. Envaloróse qu'una de cada 10.000 persones esperimentaríen un ataque al probar el dispositivu; y en neños presentaríase doble de casos. L'usu d'una máquina de suaños puede ser adictivu y encamiéntase usar el dispositivu con moderación.^[6]

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ Chandarlapaty, R., «Woodard and Renewed Intelectual Possibilities», en Seeing the Beat Generation (Jefferson, NC: McFarland & Company, 2019), páxs. 142–146.
↑ ^2,0 ^2,1 Cecil, Paul (marzu de 2000). «Everything is Permuted». Flickers of the Dreamachine. Consultáu'l 27 de marzu de 2007.
↑ ^3,0 ^3,1 Century, Dan (avientu de 2000). «Brion Gysin and his Wonderful Dreamachine». Legends Magacín. Consultáu'l 27 de marzu de 2007.
↑ Film Web site
↑ Kerekes, David (2003). Headpress 25: William Burroughs & the Flicker Machine. Headpress, páx. 13. ISBN 1900486261.
↑ Allen, Mark (20 de xineru de 2005). Décor by Timothy Leary. The New York Times. http://www.nytimes.com/2005/01/20/garden/20mach.html?ex=1264050000&en=2ead60550b324624&ei=5088&partner=rssnyt. Consultáu'l 27 de marzu de 2007.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

Spencer Museum of Art (n'inglés)
Cabaret Voltaire (en alemán)
Beat Museum (n'inglés)
Interzone: Dreamachine - Machine à rêver (en francés)
Plans pour platines 45 et 78 tours (en francés)
Plans de la Dreamachine de Brion Gysin (n'inglés)
Plans et musique pour Dreamachine (n'inglés)
Plans version 45 tours (n'inglés)

[1] Chandarlapaty, R., «Woodard and Renewed Intelectual Possibilities», en Seeing the Beat Generation (Jefferson, NC: McFarland & Company, 2019), páxs. 142–146.

[Cecil-2] 2,0 ^2,1 Cecil, Paul (marzu de 2000). «Everything is Permuted». Flickers of the Dreamachine. Consultáu'l 27 de marzu de 2007.

[Century-3] 3,0 ^3,1 Century, Dan (avientu de 2000). «Brion Gysin and his Wonderful Dreamachine». Legends Magacín. Consultáu'l 27 de marzu de 2007.

[4] Film Web site

[5] Kerekes, David (2003). Headpress 25: William Burroughs & the Flicker Machine. Headpress, páx. 13. ISBN 1900486261.

[Allen-6] Allen, Mark (20 de xineru de 2005). Décor by Timothy Leary. The New York Times. http://www.nytimes.com/2005/01/20/garden/20mach.html?ex=1264050000&en=2ead60550b324624&ei=5088&partner=rssnyt. Consultáu'l 27 de marzu de 2007.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]