Dionisio Fierros
Dionisio Fierros Álvarez (5 de mayu de 1827, Vaḷḷouta – 24 de xunu de 1894, Madrid) foi un pintor asturianu.
Biografía
[editar | editar la fonte]Nacíu n'ambiente rural, treslládase a Madrid a la edá de 14 años pa aprender l'oficiu de xastre, qu'abandona pa ser domésticu na casa del Marqués de San Adrián, poseedor d'una gran coleición de pintura, que Dionisio copia dafurto. Descubierta la so afición, la muyer de José María de Magallón, l'aristócrata al que sirve, regala-y los preseos de pintura y el marqués conviértese nel so proteutor, hasta'l puntu de que lu introduz nel taller del gran artista d'aquel tiempu, José de Madrazo, onde trabaya hasta 1884.
Nesta fecha abandona esti taller pa entrar nel del fíu de José, Federico de Madrazo, muncho meyor pintor que so padre, qu'acaba de regresar de Roma, y que yera sólo dos años mayor que'l so alumnu. Fierros completa la so formación asistiendo a les clases de l'Academia de San Fernando y al Muséu del Prado, onde estudia a los grandes maestros y copia a Velázquez.
La so presentación en público fízola nel añu 1858, nuna esposición entamada en Santiago de Compostela, na que presenta ocho obres (cinco retratos y tres composiciones) y recibiendo una medaya d'honor.
En 1885 Fierros dexa Madrid y treslládase a Galicia, dispuestu a trunfar como pintor, y dedícase al retratu d'encargu, xéneru nel que destacará con personalidá, ente realista y romántica. Permanez trés años en Galicia y pinta incansablemente retratos, paisaxes y escenes de xéneru, cola tipoloxía popular del país.
Participa na Esposición Nacional de Belles Artes de 1860 y gana una de les primeres medalles col so cuadru «Romería en las cercanías de Santiago», que prestixará en Madrid el xéneru costumista, tan cultiváu na so dómina. Viaxa a París y regresa a España pa siguir les sos correríes de pintoresquismu, que lu lleven a Salamanca, onde tamién dexa numberosos testimonios de la tipoloxía popular. Vuelve a presentase a la Nacional de Belles Artes en 1866, con un cuadru de tema históricu, tan popular nesi tiempu, y algama la medaya d'oru. Esti mesmu añu ye nomáu caballeru de la Orde de Carlos III, una de les máximes distinciones del Estáu español.
Hacia finales de la década de los setenta torna a Asturies y fai un encargu del Rei Alfonsu XII pa El Escorial, «El éxtasis de Santa Teresa», al tiempu que sigue la so pintura de xéneru y de retratos, protexiu pola familia Herrero, de banqueros, a cuyu fundador fai un retratu de cuerpu presente, unu de los exemplos más raros de tola pintura española.
De nuevo en Madrid, Fierros muerre de repente, a los 67 años d'edá, cuando se diba a presenciar una corrida de toros.
N'Asturies existen obres de Dionisio Fierros nel Muséu Casa Natal de Xovellanos (Xixón), Muséu de Belles Artes d'Uviéu o la coleción Caxastur.
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ 1,0 1,1 URL de la referencia: https://www.museodelprado.es/coleccion/artista/fierros-alvarez-dionisio%2F3a244081-dfc7-4e30-9f5d-ff636f7af0c9. Apaez como: Dionisio Fierros Álvarez. Data de consulta: 9 ochobre 2017.
- ↑ URL de la referencia: https://realacademiabellasartessanfernando.com/es. Data d'apertura oficial: 1752. Allugamientu de la sede: Palacio de Goyeneche.
- ↑ Influíu por: romanticismu. Llocalización: España. Historia: sieglu XIX.