Diego Laxalt

De Wikipedia
Diego Laxalt
Vida
Nacimientu Montevidéu, 7 de febreru de 1993[1] (31 años)
Nacionalidá Bandera de Uruguái Uruguái
Bandera d'Italia Italia  (2013 - [2]
Estudios
Llingües falaes castellanu
Oficiu
Oficiu futbolista
Trayeutoria
  Equipu
2021– FC Dinamo Moscú (es) Traducir
2020–2021→cesión a  Celtic Football Club 17(1)
2019–2020→cesión a  Torino Football Club 16(0)
2018–2021 A.C. Milan 24(0)
2016–2018 Genoa Cricket & Football Club 68(4)
2015–2016→cesión a  Genoa Cricket & Football Club 35(3)
2014–2015→cesión a  Empoli Football Club (es) Traducir 4(0)
2013–2016 Football Club Internazionale Milano 0(0)
2013–2014→cesión a  Bologna Football Club 1909 (es) Traducir 15(2)
2012–2013 Defensor Sporting Club (es) Traducir 15(1)
  Seleición nacional
2016–   seleición masculina de fútbol d'Uruguái
2013–2013   seleición masculina de fútbol sub-20 d'Uruguái 16(1)
Posición o especialidá centrocampista
defensa
Númberu de dorsal 93
Pesu 66 kg
Altor 178 cm
Cambiar los datos en Wikidata

Diego Sebastián Laxalt Suárez (7 de febreru de 1993, Montevidéu) ye un futbolista d'Uruguái y Italia que xuega de centrocampista nel Celtic Football Club de la Scottish Premiership (es) Traducir.

Trayeutoria[editar | editar la fonte]

Laxalt empezó a xugar el fútbol nel baby del club del barriu Santa Catalina y depués en Cuetu Junior. A los nueve años foi encamentáu pol cuñáu d'un delegáu de Defensor Sporting.[3]

Defensor Sporting[editar | editar la fonte]

Fixo les divisiones formatives nel Defensor Sporting Club, consagróse campeón del Campeonatu Uruguayu cola sub-19 nel 2012. Amás participó de la Copa Libertadores Sub-20 de 2012, competición internacional na que llograron el segundu puestu, al perder con River Plate na final por 1 a 0.

El 24 de setiembre de 2012 debutó como profesional, Laxalt ingresó al minutu 67 por Diego Rolán y ganaron 4 a 0 frente a Wanderers na fecha 2 del Tornéu Apertura. Diego xugó'l so primer partíu con 19 años, 7 meses, y 17 díes, amás utilizó la camiseta númberu 26.

Foi convocáu en 3 oportunidaes ensin tener minutos, hasta que'l 28 d'ochobre volvió xugar, entró nel segundu tiempu pa enfrentar a Central Español y empataron 1 a 1. Al siguiente partíu, na fecha 10, tuvo'l so primer alcuentru nel Estadiu Centenariu ante 45.000 espectadores, ingresó al minutu 29 por una mancadura de Diego Rodríguez, xugó contra Peñarol pero perdieron 2 a 1.

El 10 de febreru de 2013 el so pase foi mercáu pol Inter de Milán por 2.300.000 euros.[4] Pero'l club italianu dexó que rematara la temporada n'Uruguái.

Depués d'una escelente participación nel Suramericanu Sub-20 cola seleición d'Uruguái, el 24 de febreru de 2013 xugó per primer vegada de titular en Defensor, frente a Nacional nel Gran Parque Central, pola fecha 1 del Tornéu Clausura, amosó'l so meyor nivel, al minutu 11 con una cabezada anotó'l so primera gol oficial, y ganaron 1 a 0.

Laxalt consolidar nel equipu y tuvo 12 vegaes en cancha, 7 como titular, ganaron el Tornéu Clausura con Defensor Sporting.

Saltu a Europa, empiezos en Bologna[editar | editar la fonte]

Depués d'amosar un gran nivel nel Mundial Sub-20, yá que llegaron a la final pero perdieron por penaltis, l'Inter anunciólu que nun lo diben tener en cuenta pa la temporada.

Foi cedíu a préstamu al Bologna el 21 d'agostu de 2013.[5] Llegó al club p'apostar la temporada 2013/14 na máxima categoría italiana.

Nel so primer partíu, un amistosu contra Solignano que se xugó'l 22 d'agostu, amosó la so calidá, anotó 2 goles, un remate cruzáu y otru de chilena, pa llograr el trunfu por 8 a 0.[6][7]

El téunicu del primer equipu, Stefano Pioli, decidió caltener a Diego col plantel principal a pesar de la so edá, y nun mandalo coles xuveniles del club.

Debutó n'Europa'l 25 de setiembre, a pesar de ser el so primer partíu na Serie A, foi titular y destacóse al anotar 2 goles contra Milan, llegaron a tar 3 a 1 enriba, pero al minutu final convirtiéronlu un gol y empataron 3 a 3. Laxalt xugó los 90 minutos y enfrentóse a xugadores como Robinho, Ignazio Ablaya y Nigel de Jong.

Foi nomáu pal Premiu Golden Boy 2013 como meyor futbolista sub-21 que xuega nel continente européu.[8] El premiu ganar Paul Pogba, figura de la Francia sub-20 que Laxalt supo enfrentar na final de la Copa del Mundu, pero que perdieron por penaltis.

Tuvo un gran primer semestre col club, apostó 11 partíos nel 2013. Pero na segunda parte de la temporada, nun tuvo continuidá, tuvo presente en 4 oportunidaes. Xugó 15 partíos en total, de los cualos 9 fueron como titular, pero Bologna baxó de categoría al terminar na posición 19.

Regresu a Inter, cesión a Empoli[editar | editar la fonte]

Una vegada rematada la temporada 2013/14, tornó al Inter pa realizar la pretemporada 2014/15.

Debutó col club italianu que pagó pola so ficha'l 26 de xunetu de 2014, nun partíu amistosu de la International Champions Cup, ingresó al minutu 78 pa xugar contra Real Madrid ante 62.583 persones, empataron 1 a 1, pero ganaron 3 a 2 en penaltis.[9][10] Laxalt enfrentar a xugadores como Daniel Carvajal, Asier Illarramendi y Isco, amás volvióse a atopar con Derik Osede y Diego Llorente, depués de los cuartos de final de la Copa del Mundu Sub-20 qu'enfrentó a Uruguái y España.

El 10 d'agostu, xugó'l so postreru partíu con Inter, un amistosu contra Eintracht Frankfurt nel Commerzbank-Arena, allegaron 50.000 espectadores, Laxalt xugó'l segundu tiempu y perdieron 3 a 1.[11]

El club decidió vencelo nuevamente por que caltenga el ritmu, por una temporada, esta vegada al acabante xubir Empoli Football Club, por seis meses.[12]

Debutó con Empoli el 24 d'agostu, na tercer ronda de la Copa Italia, xugó los 13 minutos finales contra L'Aquila y ganaron 3 a 0. Na cuarta ronda, foi titular, enfrentar a Genoa, xugó los 90 minutos, anotó'l so primera gol con Empoli y ganaron 2 a 0. El so rival d'octavos de final foi Roma, Diego foi titular, empataron 1 a 1 en tiempu reglamentariu, fueron a un allargue y al minutu 114, de penalti, anotó De Rossi pa poner el 2 a 1 final a favor de Roma, l'uruguayu xugó los 120 minutos.

Pero Laxalt nun tuvo continuidá na Serie A, recién na fecha 11 llogró los sos primeros minutos, xugó 4 partíos siguíos pero depués tuvo nel bancu de suplentes ensin ingresar.

El 26 de xineru de 2015, foi convocáu per última vegada pa defender al Empoli, nun tuvo minutos nel partíu qu'enfrentaron a Udinese.

Inter atayó la cesión por cuenta de la falta d'oportunidaes del so xugador y vencer a otru club, al que-y convirtiera un gol pola Copa, Genoa.

Afitamientu en Genoa[editar | editar la fonte]

El 31 de xineru de 2015 Laxalt llegó al club cedíu del Inter por 18 meses,[13] con una tarifa del préstamu de 500.000 euros.

Debutó con Genoa el 15 de febreru, xugó los 25 minutos finales contra Hellas Verona, brindó una asistencia y ganaron 5 a 2.

Laxalt apostó 8 partíos na Serie A con Genoa, foi titular n'unu y remataron en sesta posición de la tabla.

Pa la temporada 2015/16, empezó como titular pal téunicu Gian Piero Gasperini.

El 28 d'ochobre, anotó un doblete contra Torino, fueron los sos primeros goles col club, y empataron 3 a 3.

Xugó tolos partíos del 2015 de la Serie A 2015/16 como titular, y los 90 minutos en cada unu. Amás xugó 120 minutos n'octavos de final pola Copa Italia, pero perdieron 2 a 1 nel allargue contra Alessandria.

Diego tuvo presente en 35 partíos per Serie A, foi titular en toos y completó los 90 minutos en 33 d'ellos, anotó 3 goles. Amás xugó 120 minutos pola Copa d'Italia pero perdieron en tiempu extra con Alessandria. Amosó un gran nivel, lo que-y valió ser convocáu pola seleición d'Uruguái y que'l 1 de xunu de 2016, Genoa mercara la so ficha al Inter, por unos 2,3 millones d'euros.[14]

Seleición nacional[editar | editar la fonte]

Xuveniles[editar | editar la fonte]

Diego Laxalt foi parte de la seleición sub-20 d'Uruguái, el téunicu Juan Verzeri convocar pa ser parte del procesu.

Debutó cola Celeste'l 6 de xunu de 2012, nun amistosu internacional contra la sub-20 d'Estaos Xuníos, nel que ganaron 4 a 2.

Foi convocáu pa xugar el Suramericanu Sub-20 de 2013, n'Arxentina. Laxalt xugó 9 partíos, anotó un gol, Uruguái quedó en tercer llugar y clasificaron al Mundial.[15]

Pa la Copa Mundial Sub-20, volvió ser convocáu. Nun tuvieron una bona preparación, yá que perdieron los partíos amistosos previos al Mundial de Turquía.

Debutó a nivel mundial, el 23 de xunu de 2013, nel primer partíu de la fase de grupos, contra Croacia, xugó los 90 minuto pero perdieron 1 a 0. Depués d'una charra que tuvo'l plantel, llograron ganar los dos partíos restantes del grupu, ante Nueva Zelanda y Uzbequistán, polo que clasificaron a la siguiente fase.

Empareyar con Nixeria n'octavos de final, gracies a un doblete del so compatriota Nicolás López ganaron 2 a 1. Diego foi titular y xugó 76 minutos.

En cuartos de final, el so rival foi España, quien se coronara campeón d'Europa l'añu anterior y llegó como favoritu al Mundial. Uruguái neutralizó a la so figura, Jesé Rodríguez, el partíu remató ensin goles nos 90 minutos, polo que fueron a una prórroga y al minutu 103, el so compañeru Felipe Avenatti, anotó un gol de cabeza pa sentenciar el 1 a 0 final. Laxalt apostó los 120 minutos.

Iraq foi la sorpresa del Mundial, y enfrentáronse na semifinal. Uruguái empezó perdiendo al minutu 34 con un gol de la so estrella Ali Adnan Kadhim, pero al minutu 88, el so compañeru Gonzalo Bonu punxo l'empate, 1 a 1. Fueron a un allargue, nel que nun s'anotaron goles, decidióse'l ganador por penaltis, la Celeste foi más efectiva ya impúnxose por 7 a 6. Diego xugó'l primer tiempu y pa la segunda parte foi sustituyíu.

Uruguái llegó a la final, enfrentar a Francia, que tenía nel so plantel a figures como Kurt Zouma, Geoffrey Kondogbia, Mario Lemina y Paul Pogba. Foi un partíu pareyu, nun se convirtieron goles nos 90 minutos, tampoco nel allargue, polo que foi'l tercer partíu siguíu de 120 minutos pa la Celeste. El campeón del mundu definir por penaltis, pero esta vegada Uruguái nun tuvo tan efectivu, yá que Giorgian De Arrascaeta y Emiliano Velázquez fallaron los 2 primeros remates, Lucas Olaza anotó'l suyu pero como los franceses convirtieron toos, perdieron 4 a 1. Laxalt xugó los primeres 71 minutos de la final. Apostó los 7 partíos del mundial.

Participaciones en xuveniles[editar | editar la fonte]

Competición See Resultáu PX Goles
Campeonatu Suramericanu Sub-20 de 2013 Bandera d'Arxentina Arxentina Tercer puestu |9 1
Copa Mundial de Fútbol Sub-20 de 2013  Turquía Subcampeón 7 0

Absoluta[editar | editar la fonte]

El 16 de marzu de 2016 foi convocáu per primer vegada a la seleición d'Uruguái por Óscar Washington Tabárez, pa xugar les feches 5 y 6 de les eliminatories clasificatorias al mundial 2018.[16] Tuvo nel bancu de suplentes el 25 de marzu, contra Brasil nel Itaipava Arena Pernambuco, nun ingresó y empataron 2 a 2. Pal siguiente partíu, contra Perú, nun foi convocáu.

El 29 d'abril foi acutáu nun plantel preliminar de la Copa América Centenariu.[17] Na llista definitiva, que se dio a conocer el 13 de mayu, nun foi confirmáu.[18]

Por cuenta de una mancadura del Cebolla Rodríguez, Tabárez convocar pa reemplazalo y ser parte del certame continental.[19]

Uruguái quedó esaniciáu na fase de grupos en perdiendo los dos partíos iniciales, contra Méxicu y Venezuela. Laxalt nun tuvo minutos en cancha.

Volvió ser convocáu'l 24 d'agostu, pa xugar dos feches poles eliminatories.[20]

Finalmente, el 6 d'ochobre de 2016, debutó cola seleición, foi nel Estadiu Centenariu ante Venezuela na fecha 9 de les eliminatories mundialistas, xugó los 10 minutos finales y ganaron 3 a 0.

La so segunda apaición dar na fecha siguiente, el 11 d'ochobre, enfrentar a Colombia en Barranquilla onde llograron empatar 2 a 2, Laxalt entró nos postreros 5 minutos del partíu.[21]

Participaciones n'absoluta[editar | editar la fonte]

Competición See Resultáu Partíos Goles
Copa América Centenariu 2016  Estaos Xuníos d'América Fase de grupos 0 0
Eliminatories pa Rusia 2018 América del Sur Clasificáu 2 0
Copa Mundial de 2018  Rusia En disputa 3 0

Detalles de partíos[editar | editar la fonte]

Estadístiques[editar | editar la fonte]

Clubes[editar | editar la fonte]

Actualizáu al 20 de mayu de 2018.

Club Div. Temporada Lliga Copes

nacionales(1)

Torneos internacionales Total
Part. Goles Part. Goles Part. Goles Part. Goles
Defensor Sporting
Bandera de Uruguái Uruguái 		1ª 2012-13 15 1 0 0 - - 15 1
Total club 15 1 0 0 0 0 15 1
Bologna
 Italia 		1ª 2013-14 15 2 0 0 - - 15 2
Total club 15 2 0 0 0 0 15 2
Empoli
 Italia 		1ª 2014-15 4 0 3 1 - - 7 1
Total club 4 0 3 1 0 0 7 1
Genoa
 Italia 		1ª 2014-15 8 0 0 0 - - 8 0
2015-16 35 3 1 0 - - 36 3
2016-17 35 1 3 0 - - 38 1
2017-18 32 3 2 1 - - 34 4
Total club 112 7 6 1 0 0 118 8
Total carrera 146 10 9 2 0 0 155 12
(1)Incluyíos los datos de la Copa Italia (2014-15, 2015-16)

Seleiciones[editar | editar la fonte]

Actualizáu al 30 de xunu de 2018.

Seleición Temporada Continental(1) Mundial(2) Amistosos Total
Part. Goles Part. Goles Part. Goles Part. Goles
Sub-20
Bandera de Uruguái Uruguái 		2012/13 9 1 7 0 12 1 28 2
Total sel. 9 1 7 0 12 1 28 2
Absoluta
Bandera de Uruguái Uruguái 		2016 2 0 - - - - 2 0
2017 - - - - 1 0 1 0
2018 - - 4 0 3 0 7 0
Total sel. 2 0 4 0 4 0 10 0
Total carrera 11 1 11 0 16 1 38 2
(1)Incluyíos los datos del Campeonatu Suramericanu Sub-20 (2013)
(2)Incluyíos los datos de la Copa Mundial Sub-20 (2013)

Palmarés[editar | editar la fonte]

Títulos nacionales[editar | editar la fonte]

Competición Equipu País Añu
Tornéu Clausura Defensor Sporting Bandera de Uruguái Uruguái 2013

Títulos Internacionales[editar | editar la fonte]

Títulu Club País Añu
Campeón invictu China Cup Seleición d'Uruguái  China 2018

Otres distinciones[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. ↑ Afirmao en: transfermarkt.com. Identificador Transfermarkt d'un futbolista: 230552. Apaez como: Diego Laxalt. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: distintes llingües.
  2. ↑ «Inter Milan snap up Uruguay youngster» (n'inglés). Sports Mole. 8 febreru 2013. 
  3. ↑ «violetes-que-rellumaron-les estrelles-n244478 Los violetes que rellumaron ente les estrelles». Referí (25 de febreru de 2013). Consultáu'l 20 d'ochobre de 2015.
  4. ↑ «Diego Laxalt robló contratu col Inter». Goal.com (10 de febreru de 2013). Consultáu'l 23 de xineru de 2016.
  5. ↑ «Laxalt va xugar en Bologna». Referí (21 d'agostu de 2013). Consultáu'l 23 de xineru de 2016.
  6. ↑ «Bologna-Solignano 8-0» (italianu). Bologna FC (22 d'agostu de 2013). Consultáu'l 23 de xineru de 2016.
  7. ↑ «Diego Laxalt marcó dos goles pal Bologna». El Diariu (23 d'agostu de 2013). Consultáu'l 23 de xineru de 2016.
  8. ↑ «Cristóforo, Laxalt y Nico López candidatos a Golden Boy». Referí (23 d'ochobre de 2013). Consultáu'l 23 de xineru de 2016.
  9. ↑ «Real Madrid sufre primer escalabru en xira por EEXX». El País (26 de xunetu de 2014). Consultáu'l 23 de xineru de 2016.
  10. ↑ «Icardi foi'l verdugu d'un Real Madrid llaráu d'ausencies». El Día (27 de xunetu de 2014). Consultáu'l 23 de xineru de 2016.
  11. ↑ «gol-en-la derrota-del-Inter-en-Alemania-20140810-0018.html Botta convirtió un gol na derrota del Inter n'Alemaña». San Juan 8 (10 d'agostu de 2014). Consultáu'l 23 de xineru de 2016.
  12. ↑ «Vecín y Laxalt van xugar en Empoli». Referí (13 d'agostu de 2014). Consultáu'l 23 de xineru de 2016.
  13. ↑ «Diego Laxalt busca minutos nel Genoa». Marca (31 de xineru de 2015). Consultáu'l 23 de xineru de 2016.
  14. ↑ «El Genoa mercó a Laxalt». Ovación (1 de xunu de 2016). Consultáu'l 1 de xunu de 2016.
  15. ↑ «Uruguái al mundial sub20 de Turquía». AUF (3 de febreru de 2013). Consultáu'l 23 de xineru de 2016.
  16. ↑ «25 convocaos vs. Brasil y Perú». AUF (16 de marzu de 2016). Consultáu'l 16 de marzu de 2016.
  17. ↑ «#Acopa100 - Llista Preliminar». AUF (29 d'abril de 2016). Consultáu'l 9 de mayu de 2016.
  18. ↑ «#Acopa100 - Plantel confirmáu». AUF (13 de mayu de 2016). Consultáu'l 14 de mayu de 2016.
  19. ↑ «Cristian Rodríguez refugáu». AUF (30 de mayu de 2016). Consultáu'l 30 de mayu de 2016.
  20. ↑ «Convocaos vs Arxentina y Paraguay». AUF (24 d'agostu de 2016). Consultáu'l 24 d'agostu de 2016.
  21. ↑ «Eliminatories: Puntazo d'Uruguái… empató 2:2 con Colombia n'Estadiu de Barranquilla y caltiénse na punta». Tenfield (11 d'ochobre de 2016). Consultáu'l 12 d'ochobre de 2016.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Diego_Laxalt&oldid=4181741»