Derechu comparáu

El derechu comparáu suel ser calificáu como una disciplina o métodu d'estudiu del derechu que se basa na comparanza de les distintes soluciones qu'ufierten los diversos ordenamientos xurídicos pa los mesmos casos plantegaos (esto dientro d'una perspeutiva funcionalista). Por esti motivu queda claro que nun ye una caña del derechu sinón una metodoloxía d'analís xurídicu; a pesar que la espresión "derechu comparáu" ye pocu afecha pos paez dar a entender que se trata d'una caña del Derechu, como'l Derechu Civil o'l Derechu Penal.

El derechu comparáu, como métodu, pue ser aplicáu a cualquier área del derechu, realizando estudios específicos de ciertes instituciones. A esti tipu d'analís denominar microcomparación. Pela so parte, si estúdiase les diferencies estructurales ente dos sistemes xurídicos va denomináse-y analises macrocomparativo.

Historia

Esisten opiniones diverses al encetar el puntu del orixe del derechu comparáu; pal profesor Rudolf B. Schlesinger la historia del derechu comparáu tien d'incluyir el periodu trescurríu dende los díes en que Irnerio empezó a enseñar en Bolonia hasta una era más recién, carauterizada pola codificación del derechu priváu nos países pertenecientes a la familia neorromanista. Mientres tal dómina los abogaos yá utilizaben el métodu comparativu como parte de la so rutina diaria; pero esto cambéu col procesu de codificación surdíu nel sieglu XVIII por aciu el cual los códigos teníen una aguada nacional, yá que yá nun yeren escritos en llatín, sinón nos sos propios idiomes. Nestes circunstancies el derechu comparáu aportó a una caña xurídica especializada.

Otra esplicación a cerca de cuando surde'l derechu comparáu d'alcuerdu a la investigación que realice contenida nel llibru de Sirvent onde nos espón que nel sieglu XIX ye cuando s'espierta un gran interés pol derechu estranxeru y pola so comparanza col nacional. Surde n'Alemaña a partir de la obra de Pablo Anselmo de Feuerbarch quién foi'l primeru en tener una idea clara de la necesidá de los estudios comparaos. Esi interés treslladar a Francia, onde en 1832 empezar a impartir la cátedra de llexislación comparada y en 1900 celebróse'l primer congresu mundial de llexislación comparada.

La disciplina como tal surde na primer metá del sieglu XIX, siendo la so esposición mundial nel Congresu Internacional de Derechu Comparáu (celebráu l'añu 1900), cola participación de los sos precursores Edouart Lambert y Raymond Saleilles, quien teníen en mente la conformanza d'un derechu común pa la humanidá. Dichos autores, propunxeron que tenía de crease un derechu mundial, destacando la misión que tien el derechu comparáu de solucionar les diverses diferencies nos sistemes xurídicos, nel desenvolvimientu social y nes diverxencies en materia llegal. Nesti sentíu, el derechu comparáu ocúpase necesariamente del derechu estranxeru; polo que, ésti intervién cuando se concilien reflexones comparatives específiques alrodiu de dalgún problema, destacando los aspeutos esenciales de los sistemes llegales nacionales. De cuenta que, se instituye a partir de la comparanza crítica de país per país, llegando a la solución y conclusión más apropiada, según sía'l casu.

Finalmente dase la formación de grandes institutos del derechu comparáu. En 1916 fundóse l'institutu de Derechu Comparáu na Universidá de Múnich; en Francia, Edouard Lambert fundó en 1920 l'Institutu de Derechu Comparáu; en 1924, a nivel internacional diose l'Academia Internacional de Derechu Comparáu y nun podemos omitir qu'en Méxicu en 1940 creóse l'Institutu de Derechu Comparáu de la Universidá Nacional Autónoma de Méxicu, conocíu anguaño como Institutu d'Investigaciones Xurídiques. Constantinesco señala que, dempués de la segunda guerra mundial empecipióse una nueva fase na vida del derechu comparáu, por cuenta de la creación de les Comunidaes Europees (güei Xunión Europea) y el surdimientu del Derechu Comuñal.

Razones importantes

• Una primer razón deber al aumentu estraordinariu de los intercambios económicos, personales, culturales ente les naciones, cola medría de les rellaciones xurídiques a nivel transnacional.
• Segunda razón, non desligada de la primera na naturaleza transnacional de fenómenos cada vez más relevantes , que riquen por tanto, una disciplina xurídica que nun seya puramente nacional, por casu na contaminación , nes empreses transnacionales y les comunicaciones.
• Una tercer razón provién del enclín de ciertos valores, particularmente nel campu de los Derechos Humanos, al afirmase nel nivel transnacional Como les convenciones Europea, Africana y Americana de Derechos Humanos.
• Una cuarta razón., d'últimes resulta del enclín de crear organizaciones polítiques y económiques multinacionales, como la Xunión Europea qu'entiende anguaño 27 países

Utilidá

La utilidá del derechu comparáu ye variada, tantu pa la doctrina como pa la xurisprudencia y el llexislador.

La doctrina xurídica estudia con detenimiento casos d'otros ordenamientos pa realizar el so estudiu y comentariu del derechu vixente.

La xurisprudencia n'ocasiones allega a dereches comparáu pa interpretar les normes xurídiques. Nesti sentíu tratar d'aplicar una analoxía amplia, a nivel internacional, pa interpretar la llei interna.

El llexislador suel tomar idees y modelos del esterior, pa enllantalos en nueves lleis que busquen solucionar problemes que se plantegen llocalmente. Puede ser categorizado como la escoyeta d'información pa faer comparances tal llaboral, penal, mercantil y civil.

Asina, el derechu comparáu entiende tanto'l procesu metodolóxicu mesmu de la comparanza como los resultantes procesos d'analises, equiparación ya inclusive homologación de los aspeutos comparaos, como un problema dau, propuestes de solución.

Anguaño, l'interés nel derechu comparáu degola l'ámbitu puramente académicu y estiéndese escontra horizontes práuticos.

Fines

• Unificación del derechu, sobremanera en materia comercial, al traviés del comerciu internacional, falar d'unificación xurídica y tamién d'harmonización.

• Entendimientu internacional, porque nos fai entender la razón de ser de les normes nos distintos estaos, polo cual ye necesariu precisar que los diplomáticos sían formaos amás en derechu comparáu, de lo contrario sería complexa l'aplicación de les convenciones internacionales ente los distintos suxetos del derechu internacional.
• Una meyor conocencia del derechu nacional, esto ye, qu'utilizando'l métodu comparativu puede estudiase con mayor detalle los defectos llexislativos y los aciertos llexislativos.

Bibliografía

René David, “Los Grandes Sistemes Xurídicos Contemporáneos”, Institutu d'Investigaciones Xurídiques, decimoprimera edición, 2010.El

Sirvent Gutiérrez, Consuelo, “Sistemes Xurídicos Contemporáneos”, Editorial Oxford, primer edición, Méxicu, 1998.

• Datos: Q741338
• Multimedia: Comparative law