Saltar al conteníu

Declaración de guerra

De Wikipedia
El presidente d'Estaos Xuníos Franklin Roosevelt roblando la declaración de guerra contra Alemaña n'avientu de 1941.

La declaración de guerra ye una declaración formal por aciu un documentu, que provién d'un Estáu escontra otru, onde'l primeru declara l'entamu d'hostilidaes. Na actualidá, esti fechu concretar por aciu un documentu formal, pero na hestoria munches vegaes empecipiáronse guerres ensin previu avisu.

Formalmente esti documentu de "Declaración d'estáu de guerra" puede tar refrendáu pola firma del gobernante o soberanu, pol representante de los poderes del Estáu, el Senáu o la cancillería del país arreyáu. Amás, pue tar sofitáu cola mención de los Trataos vixentes o disposiciones llegales que s'establecieren internacional o nacionalmente y que s'entiendan frayaos.

Esti documentu tamién tien usu xeopolíticu, yá que, n'ocasiones, cuando mientres una guerra una nación ye ganada por otra, munches naciones declaren la guerra al vencíu como un actu de respaldu o sumisión ante'l vencedor. Ye'l casu d'Arxentina y de Chile que declararon en 1945 la guerra a Alemaña y Xapón cuando éstes yá taben práuticamente vencíes.

La declaración d'un estáu de guerra internu, tien el calter de Guerra Civil y el gobiernu puede, de ser necesariu, convocar un estáu de sitiu pa intentar caltener l'orde públicu.

Les causes más comunes d'una Declaración d'estáu de guerra (denominaes "Casus belli") son:

  • Agresión al territoriu, bienes o patrimonios de ciudadanos o ciudadanos d'un país o un territoriu.
  • Invasión, ocupación ensin autorizar o dalgún actu intrusivo.
  • Actos contrarios relevantes per parte d'un país que malogran un tratáu establecíu o la convivencia harmónica.
  • Incumplimientu de trataos.
  • Actos terroristes.
  • Amenaza evidente sobre'l bien nacional.
  • Amenaza al orde internu.

La situación de guerra dase, munches vegaes, pol fracasu de la vía diplomática na resolución de conflictos internacionales y representa la imposibilidá de llograr un alcuerdu de paz ente dos o más naciones batalloses. Con esto les parte batalloses llamen a la movilización de les sos fuercies armaes y a la iniciación d'actos de guerra. L'agresión y actos d'asesinatos contra la población civil son catalogaos como Crímenes de Guerra o contra la humanidá.

De normal la cesación d'estáu de guerra nun s'axusta formal o diplomáticamente sinón que se realiza como suspensión d'hostilidaes. N'otres ocasiones, los países en guerra roblen mutuamente un alcuerdu de paz nel que se declara'l fin de les hostilidaes.

Nes repúbliques griegues d'Esparta y Atenes l'asamblea del pueblu decidía la guerra. Los romanos nun empezar les hostilidaes ensin mandar les sos heraldos al pueblu de quien esixíen prestu pa face-yos entender que dende aquel día yeren miraos como enemigos. Los xermanos coyíen un prisioneru, faíen-y combatir con unu de los sos más valientes soldaos y por resultar de la engarradiella, xulgaben del ésitu de la guerra.

Na Edá Media, a imitación de los romanos, mandaben los rey d'armes p'anunciar la suspensión de les rellaciones pacífiques. Los francos unviaben avisu del día en que rompíen les hostilidaes. Darréu, la retirada d'embaxadores consideróse'l primer pasu d'enemistá pa manifestar la cesación de correspondencia pacífica.[1]

Referencies

[editar | editar la fonte]