Cypsnagra hirundinacea

De Wikipedia
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.
Commons-emblem-notice.svg
 
Infobox animalia.pngCypsnagra hirundinacea
Cypsnagra hirundinacea - White-rumped Tanager; Serra da Canastra National Park, Minas Gerais, Brazil.jpg
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Thraupidae
Xéneru: Cypsnagra
Lesson, 1831
Especie: C. hirundinacea
(Lesson, 1831[2]
Sinonimia
Tanagra hirundinacea[2]
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Cypsnagra hirundinacea, tamién denomada tangara culiblanca[3] ye una especie d'ave paseriforme integrante de la familia Thraupidae, monofilética del xéneru Cypsnagra. Ye nativa d'América del Sur.[1]

Distribución y hábitat[editar | editar la fonte]

Distribuyir en Bolivia, Brasil, Paraguái y Surinam.[1] Ver detalles en Subespecies.
Vive en sabanes, zarraos o árees abiertes con pacionales y árboles baxos, hasta los 1100 m d'altitú.[4]

Descripción[editar | editar la fonte]

Mide 16 a 16,5 cm de llargor[4] y pesa ente 25 y 34 g.[5] Ave guapa, negra penriba cola grupa blanca bien visible, llurdiu y filetes blancos bien visibles na nala zarrada; gargüelu anaranxáu, pechu pardu, blancu puercu pembaxo. Aves del sur tienen el gargüelu y el pechu más pálidos, apenes llavaos d'anaranxáu. Los xuveniles son pardacentos penriba y pardu cremosu pembaxo.[6] Cuando en vuelu, presenta un guapu diseñu blancu nes ales y na cola.[7]

Comportamientu[editar | editar la fonte]

Prefier árees más abiertes, con menos árboles, que la tangara bandiada (Neothraupis fasciata), pero dambes son vistes xuntes con frecuencia. Anda en grupitos de 4-6 aves, percorriendo la xamasca y les cañes retorcigañaes, baxando pocu al suelu.[6]

Alimentación[editar | editar la fonte]

Aliméntase principalmente d'inseutos, especialmente escarabayos y grillos. Busca alimentu nel suelu y la yerba o atrapa les preses en vuelu. Dacuando come frutes.[5] Na busca por inseutos, dacuando sigue bandaes mistes y caltién un sentinela engaramáu más arriba del suelu.[7]

Reproducción[editar | editar la fonte]

Constrúi'l nial a 1 o 2 m d'altor del suelu, texendo fibres de gramínees . La fema pon 3 a 4 güevos de color azuláu, con llurdios marrones o negres. Exemplares nuevos de la niarada anterior ayuden a los padres a curiar el nial y los pitucos.[5]

Vocalización[editar | editar la fonte]

Principalmente a l'amanecida, la pareya fai un dúu fuerte y sonoru, la fema da un matraqueo continuu, en tonu más baxu, mientres el machu emite una frase brengoso y melódico, como “chi-dudidu...” repitida munches vegaes, lo que constitúi una de les voces típiques del zarráu.[6]

Sistemática[editar | editar la fonte]

Descripción orixinal[editar | editar la fonte]

La especie C. hirundinacea describióse per primer vegada pol ornitólogu francés René Primevère Lesson en 1831 sol nome científicu Tanagra hirundinacea; llocalidá tipo «São Paulo, Brasil».[8]

Subespecies[editar | editar la fonte]

Según la clasificación del Congresu Ornitolóxicu Internacional (IOC) (Versión 5.1, 2015) [9] y Clements Checklist 6.9,[10] reconócense 2 subespecies, cola so correspondiente distribución xeográfica:[8]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 BirdLife International (2012). «Cypsnagra hirundinacea» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 24 de febreru de 2015.
  2. 2,0 2,1 Lesson, René-Primevère (1823) Traite d'Ornithologie 6: 460.
  3. De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J. «Nomes en castellanu de les aves del mundu recomendaos pola Sociedá Española d'Ornitoloxía (Decimosexta parte: Orde Passeriformes, Families Thraupidae a Icteridae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 59 (1):  páxs. 157-166. ISSN 0570-7358. https://www.seo.org/wp-content/uploads/downloads/2012/06/Vol_59_1.pdf. 
  4. 4,0 4,1 Ridgely Robert, Cypsnagra hirundinacea, p. 622, en Field guide to the songbirds of South America: the passerines / Robert Ridgely and Guy Tudor. – 1st ed. – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). ISBN 978-0-292-71748-0
  5. 5,0 5,1 5,2 Bandoleta en WikiAves. Consultada'l 24 de febreru de 2015.
  6. 6,0 6,1 6,2 Ridgely, Robert, Cypsnagra hirundinacea, p. 286, en Gwyne, John, Ridgely, Robert, Tudor, Guy & Arxel, Martha, 2010. Aves do Brasil Vol.1 Pantanal y Zarráu. Editora Horizonte. ISBN 978-85-88031-29-6
  7. 7,0 7,1 Guia de Campu Avis Brasilis – Avifauna brasileira / Tomas Sigrist; ilustráu por Tomas Sigrist – São Paulo: Avis Brasilis, 2013. Cypsnagra hirundinacea, p.462. ISBN 978-85-60120-25-3
  8. 8,0 8,1 White-rumped Tanager (Cypsnagra hirundinacea) en IBC - The Internet Bird Collection. Consultada'l 24 de febreru de 2015.
  9. Gill, F & D Donsker (Eds). 2015. IOC World Bird List (v 5.1). doi : 10.14344/IOC.ML.5.1. Disponible en IOC – World Birds names - Tanagers, flowerpiercers & tanager-finches. Consultada'l 24 de febreru de 2015.
  10. Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson. 2014. The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9. Downloaded from Downloadable checklist|Clements Checklist 6.9

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]