Contraición de Lorentz

Esquema sobre la contraición de Lorentz. (X′,cT′) representen les coordenaes d'un observador en reposu a una barra, ente que (X,cT) son les coordenaes d'otru observador en movimientu con al respective de dicha barra. Pola naturaleza pseudoeuclídea del espaciu-tiempu entá cuando'l primer observador mide un llargor l, el segundu mide un llargor menor l/γ < l.

La contraición de Lorentz ye un efeutu relativista que consiste na contraición del llargor d'un cuerpu na direición del movimientu a midida que la so velocidá averar a la velocidá de la lluz. Orixinalmente foi un conceutu introducíu por Lorentz como una forma d'esplicar l'ausencia de resultaos positives nel esperimentu de Michelson y Morley. Darréu foi aplicáu por Albert Einstein nel contestu de la relatividá especial.

La contraición de Lorentz vien descrita pola siguiente espresión

$L_{1}={\frac {L_{0}}{\gamma }}=L_{0}{\sqrt {1-\left({\frac {v}{c}}\right)^{2}}},$

onde ${\gamma }$ ye'l llamáu factor de Lorentz, L₀ ye'l llargor midíu por un observador estacionariu (llargor propiu) y L₁ ye'l llargor midíu por un observador que se mueve a una velocidá v (llargor impropiu) siendo c la velocidá de la lluz.

Puesto que siempres se cumple que

${\sqrt {1-\left({\frac {v}{c}}\right)^{2}}}<1\qquad \to \qquad L_{0}{\sqrt {1-\left({\frac {v}{c}}\right)^{2}}}<L_{0}$

ye dicir

$L_{1}<L_{0}$

el llargor impropiu L₁ siempres se ve contraida al respective del llargor mesma L₀.

La contraición de Lorentz tamién puede entendese como l'efeutu de dilatación del tiempu y como l'aumentu de la masa inercial d'un cuerpu o partícula.

Enllaces esternos

• Datos: Q836595